Ακόμα μια γυναικοκτονία που θα περάσει στα "ψιλά"..μέχρι να έρθει η επόμενη..
Ήταν 46 χρονών το θύμα, με ξανθά μαλλιά, λαμπερό χαμόγελο που κάποτε αντικατόπτριζε και την ψυχή της…
Την έλεγαν Αλεξάνδρα και είχε ένα φωτεινό χαμόγελο όπως κάποτε ήταν και η καρδιά της..
Εκείνη είχε ανεβάσει το τραγούδι «Ετοιμάζω Ταξίδι». Ένα ταξίδι, που τελικά δεν κατάφερε να πάει ποτέ.
Ο 56χρονος δολοφόνος, δεν της αναγνώριζε το δικαίωμα να μην ζει υπό την εξουσία του "άντρα του πολλά βαρύ" και την τελείωσε σαν να μην ήταν αυτή που ξεψυχούσε στα χέρια του ούτε άνθρωπος μήτε ζώο..
«Ήπια κάτι μπύρες το βράδυ…γύρισα σπίτι και η γυναίκα μου είχε ετοιμάσει βαλίτσες να φύγει και τη χτύπησα», είπε χωρίς αιδώ ντροπής.
Μετά πήρε το αμάξι κι έφυγε, καλώντας το παιδί τους.
Το παιδί που του στέρησε την μάνα και το κόσμο όλο..
Ένα παιδί που γύρισε σπίτι και βρήκε την μητέρα του πνιγμένη μέσα στα αίματα..
"Δεν είχαμε ακούσει τίποτε οι γείτονες , φαίνονταν ήσυχοι άνθρωποι.."
Η κοινωνία της κλειδαρότρυπας και του μισόκλειστου πατζουριού πάντα ξέρει αλλά δεν πράττει, αδιαφορεί στην καλύτερη των περιπτώσεων, στην χειρότερη λένε" κάτι θα έκανε αυτή αλλιώς ο άλλος κάθε μέρα δεν θα την έβριζε .."
Το κράτος από την άλλη είναι συναυτουργός σε κάθε γυναικοκτονία όσο δεν λειτουργεί ως κράτος νομιμότητας και δικαίου..όσο δεν λειτουργεί ως κράτος με σωστή παιδεία στα σχολεία..
Πρέπει να δημιουργηθούν δομές φιλοξενίας και προστασίας για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Κάθε Δήμος θα πρέπει να έχει και μια κατοικία για τις γυναίκες και τα παιδιά τους που υποφέρουν μαζί τους χρόνια. Είναι αδήριτος ανάγκη να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία και να είναι ισόβια η κάθειρξη σε κάθε περίπτωση και με fast track νομικές διαδικασίες.
Μέχρι να φτιάξουμε μιά άλλη κοινωνία.. Ξεριζώνοντας την Πατριαρχία που πνίγει όλα τα φύλλα από άκρη σε άκρη..
Κάϊρας Γιάννης
