Επιτέλους ύστερα από 46 μέρες ο Θύμιος βρέθηκε γερός. Βρέθηκε και ησύχασε η συνείδηση μας ότι δεν φορτώθηκε η αδηφάγα» κοινωνία μας ακόμα έναν άδικο χαμό ταλαιπωρημένου ανθρώπου. Όμως η ιστορία, ακόμη και παρά το αίσιο τέλος της δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το «από εδώ και πέρα»:
Τι προτίθεται να κάνει η κοινωνία και η πολιτεία για τον Θύμιο;
-Θα το ρίξουμε πάλι στο να βρεθεί ένας καλός άνθρωπος- πλαστικός χειρούργος να τον αναλάβει αφιλοκερδώς;
-Θα το ρίξουμε πάλι στο ΑΓΟΣ της φιλανθρωπίας όταν υποτίθεται ότι υπάρχει οργάνωμενη κοινωνία;
Μετά τον Θύμιο ο επόμενος που θα χρειάζεται την υποστήριξη του κοινωνικού κράτους θα πρέπει να γίνει viral αν δεν πεθάνει για να βοηθηθεί; Τα δέκα χαμένα χρόνια αυτού του ανθρώπου ποιός θα τα δώσει πίσω;
Να είμαστε άνθρωποι πάντα! Ποτέ δεν είναι αργά και ποτέ δεν είναι νωρίς «αν θες να λέγεσαι άνθρωπος» όμως με αφορμή την συγκεκριμένη περίπτωση που μόνο τυχαία δεν έληξε τραγικά υπάρχει και κάτι που πρέπει άμεσα να γίνει. Πρέπει επιτέλους να λυθούν ριζικα αυτά τα ζητήματα με νόμους, με πλαίσια που να προστατεύουν και να συνδράμουν πραγματικά τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη!
Είναι δυνατόν να μην καλύπτονται τα έξοδα αποκατάστασης ενός ανθρώπου μετά από ενα οποιοδήποτε ατύχημα ή συνθήκη που να τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση;
Δυστυχώς είναι. Σε μια χώρα που τα λεφτά μοιράζονται σε ημέτερους και έφτασε 2018 για να δίνονται τα φάρμακα σε ογκολογικούς ασθενείς δωρεάν, που ακόμη και τώρα εν έτει 2022 παζαρευεται το δικαίωμα των ανασφαλιστων στην Δημόσια Υγεία, ναι δυστυχώς είναι. Έτσι λοιπόν πέρα από τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά μας που καλώς λειτουργούν και τα πάνελ των εκπομπών που ζητούν την συνδρομή ειδικών και κόσμου για να καλυφθεί το εκάστοτε ζήτημα να στοχεύουμε και να απαιτούμε ως κοινωνία το αυτονόητο. Ένα κοινωνικό κράτος , ένα κράτος πρόνοιας που θα προστατεύει ουσιαστικά οποιοδήποτε πολίτη της χώρας έχει αυτήν την ανάγκη. Οι ευνομούμενες κοινωνίες δεν δύνανται να στηρίζονται στην …φιλανθρωπία αλλά σε θεσμικές λύσεις.
Αθηνά Λαοπόδη
Γραμματέας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας