Η Κυβέρνηση αυτοδιαψεύδεται, όλα τα ειρημένα της σκορπίζουν ως έπεα πτερόεντα, ο μακρύς ελληνικός χειμώνας μοιάζει ατελείωτος καθώς ένα δεύτερο κύμα της νόσου επελαύνει από άκρου εις άκρον της χώρας μας και η Ιστορία ματαιώνεται στο πρώτο της ακόμη βήμα. Τροφοδοτώντας την πολιτική της αυταρέσκεια εμπλουτίζοντας το πολιτικό της dnα και με παντελή έλλειψη αναλογίας-μιας πολύτιμης αρετής που συναρτάται με τον δείκτη σοφίας, η κυβέρνηση αφού έριξε το βαρύ πέπλο του σκοταδιού με τον κοινωνιοκτόνο ΠΝ, έρχεται να επιφέρει ένα νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εργασίας, μια επιστροφή τρόπον τινά, ένα οιονεί πισωγύρισμα σε εποχές προ-δημοκρατικές.
Στην εργασία, στο «αρχέτυπο» των κοινωνικών δικαιωμάτων, η προσβολή του «κεκτημένου» επιπέδου παροχών, είναι νομικώς αναγκαίο να γίνεται με τρόπο όσο το δυνατόν πιο ήπιο: γνώμονας για τον βέλτιστο τρόπο αναθεώρησης των μέτρων είναι η αρχή της αναλογικότητας, μιας αρχής νομολογικά διαμορφωμένης και σύμφωνης με την αρχή της χρηστής διοίκησης. Είναι σκανδαλώδες λοιπόν ότι η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει ένα αντεργατικό νομοσχέδιο στη σημερινή πολλαπλά δυσχερή συγκυρία, στη στιγμή που η ανεργία αυξάνεται δραματικά, μία στις 3 επιχειρήσεις αντιμετωπίζει τον κίνδυνο του λουκέτου και χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονταi με «επιδόματα» τα οποία βαφτίστηκαν μισθοί)
Με το νομοσχέδιο Βρούτση, ένα κράμα των εισηγήσεων της Επιτροπής Πισσαρίδη και των απαιτήσεων του ΣΕΒ, νομοθετείται χωρίς αιδώ η δεκάωρη εργασία, με μόνη υποχρέωση του εργοδότη κάποιες ημέρες άδειες εντός εξαμήνου. Ουσιαστικά ανατρέπεται μια από τις πιο ουσιαστικές κατακτήσεις του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Ο χρόνος εργασίας κάθε ημέρα θα διαμορφώνεται με ατομική, και όχι συλλογική, σύμβαση μεταξύ της εταιρείας και του μισθωτού.
Ο εργαζόμενος, θα βρίσκεται σε δυσχερή θέση, αποδεχόμενος τις αξιώσεις του εργοδότη του προκειμένου να διατηρήσει τη θέση του.
Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να αυξήσει το ανώτατο επιτρεπτό αριθμό ωρών υπερωρίας στη βιομηχανία, από 48 ώρες ανά 6μηνο που είναι τώρα σε 60, όπως ισχύει για το εμπόριο και άλλους κλάδους. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η ρύθμιση για την επέκταση των εργασιών που θα μπορούν να εκτελούνται καθώς και των επιχειρήσεων που θα μπορούν να λειτουργούν τις Κυριακές. Είναι σαφές πως θα έχουμε περισσότερη δουλειά για τους εργαζόμενους για μικρότερες απολαβές ενώ σε συνδυασμό με την αύξηση του πλαφόν υπερωρίας θα μειωθεί το κόστος εργασίας για τις επιχειρήσεις εις βάρος των εργαζομένων.
Σε ό,τι αφορά τις απολύσεις δίνει την ελευθερία στον εργοδότη να καταβάλει το ήμισυ του μισθού του εργαζόμενου μετά την προειδοποίηση της απόλυσης.
Το δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο στο οποίο το νομοσχέδιο φέρνει σαρωτικές αλλαγές είναι αυτό της συνδικαλιστικής δράσης. Αποδυναμώνονται τα συνδικάτα, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, με την πρόβλεψη ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για τη λήψη αποφάσεων για απεργία, αλλά και με την αύξηση στο 40% για το προσωπικό ασφαλείας που θα πρέπει να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας. Επανέρχεται το εργοδοτικό "Λοκ άουτ", με ποινικές διώξεις κατά συνδικαλιστών και η κήρυξη των απεργιών ως παράνομων.
Στο νομοσχέδιο θεσμοθετούνται σειρά εμποδίων για τον έλεγχο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας ιδίως στα ζητήματα καταβολής μισθών ή παραβίασης εργασιακών δικαιωμάτων. Προβλέπεται πως πλέον «η συμφιλίωση συλλογικών διαφορών αφαιρείται από τις Επιθεωρήσεις Εργασίας και ανατίθεται στον ΟΜΕΔ». Επίσης «η αμφισβήτηση της συλλογικής αντιπροσωπευτικής ικανότητας κλπ. των οργανώσεων επιλύεται πριν από την προσφυγή στον ΟΜΕΔ» ώστε η εργοδοτική πλευρά να μπορεί να σταματά και αυτή την προσφυγή, όπως και «ταχεία διαδικασία δικαστικού ελέγχου των προσβαλλόμενων διαιτητικών αποφάσεων» για την απίθανη περίπτωση που κάποια απόφαση του ΟΜΕΔ είναι θετική για τους εργαζόμενους.
Σύμφωνα με το νέο θεσμικό πλαίσιο η εργασία θα πρέπει να είναι ευέλικτη και προσαρμοστική σαν την πλαστελίνη και η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στο να κατασκευάζει πειθήνιους εργαζομένους, οι οποίοι θα υπηρετούν αγόγγυστα την πάνσοφη Θεά Αγορά χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα .Οι εργαζόμενοι θα καλούνται να αποδέχονται ότι όχι μόνο οι αυθαιρεσίες αλλά και οι απειλές περιλαμβάνονται στα αποδεκτά και θεμιτά δικαιώματα του εργοδότη.
Στην πραγματικότητα μόνον ένα στόχο εξυπηρετεί το νομοσχέδιο :
Προωθεί διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που συμβάλλουν στην αλλαγή νοοτροπίας, στην προσέλκυση επενδύσεων». Δηλαδή την προσαρμογή της εργατικής νομοθεσίας στις ανάγκες των «επενδυτών» και μάλιστα με ακραίο και κυνικό τρόπο. Οι ενορχηστρωτές της μνημονιακής συμφωνικής ορχήστρας εφαρμόζοντας το δόγμα του σοκ αποδιαρθρώνουν πλήρως τις σχέσεις εργασίας, δημιουργούν μια στρατιά υπαμειβόμενων εργαζομένων και εκκαθαρίζουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ο ίδιος ο υφυπουργός Οικονομικών έχει αποκηρύξει ως «επιχειρήσεις – ζόμπι».
Είτε πρόκειται όντως για συντεταγμένο σχέδιο, είτε απλώς για προϊόν πολιτικού χάους, τα πρώτα οικονομικά ζόμπι της πανδημίας είναι ήδη ορατά. Και προέρχονται όλα από την περίφημη μεσαία τάξη…
Ο "εργασιακός Μεσαίωνας" δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά αποτυπώνεται λεπτομερώς στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Εργασίας για τη «Ρύθμιση θεμάτων της αγοράς εργασίας».
Το ΜέΡΑ25είναι εδώ για να μην μπορούν, οι αρχιτέκτονες της νομοθετικής πλευράς της Χρεοδουλοπαροικίας, να παραπλανούν τους πολίτες εστιάζοντας στα επί μέρους και να αποκρύπτουν αυτά που οι πολύ λίγοι δρομολογούν εις βάρος τον πολλών.
ΔΑΓΓΟΥΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΜΕΛΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜέΡΑ25, ΜΑΓΝΗΣΙΑ
