Κι αν κάποια στιγμή αποφασιστεί πως να μιλήσουμε σοβαρά για τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν αυτή την πόλη και τους ανθρώπους της, θα έχουμε και θα λέμε.
Η ρύπανση της ατμόσφαιρας , με οποιονδήποτε τρόπο , δίνει και παίρνει καθώς εργοστάσια, στάσεις και αποφάσεις Αρχών ουδόλως ενδιαφέρονται γι' αυτή.
Το νερό του Βόλου που ούτε σε αφθονία υπάρχει μα ούτε και το καλύτερο είναι, παρέχεται από ένα διάτρητο δίκτυο που εξ ανάγκης συνεπώς χλωριώνεται διαρκώς και με ένταση αλλά και που εντέχνως διατηρείται στην κατάσταση αυτή, καθώς ο απώτερος σκοπός είναι οι αρμοδιότητες της ΔΕΥΑΜΒ και γενικώς τα δίκτυα (ύδρευσης και άρδευσης) να εκχωρηθούν έναντι ευτελούς τιμήματος σε ιδιώτες.
Η κυκλοφορία στην πόλη είναι ένας διαρκής γρίφος που κάθε φορά και κάθε μέρα ,σαν καινούργιο σταυρόλεξο, πρέπει ο πολίτης να λύνει.
Το Αεροδρόμια , το Λιμάνι , ο Σιδηρόδρομος , το Οδικό δίκτυο και οι σχετικές υποδομές έχουν αφεθεί στην μοίρα τους αλλά και στα χέρια ανθρώπων του "κέντρου" που καμιά σχέση δεν έχουν με τον Βόλο, μα ούτε και τον πονάνε.
Τα σχολεία, οι βρεφικοί, οι παιδικοί σταθμοί, τα ΚΔΑΠ και το Ειδικά σχολεία εκτός της κάκιστης κατάστασης στην οποία βρίσκονται είναι ελάχιστα για να φιλοξενήσουν τα παιδιά μας και να υπηρετήσουν τις ανάγκες μιας τυπικής οικογένειας του Βόλου.
Η διαχείριση των απορριμμάτων έχει καταλήξει να είναι ,με επιλογή των Αρχών, μια μεγάλη οικονομική μπίζνα παρά , όπως θα έπρεπε, μια σοβαρή και μελετημένη διαδικασία συνεργασίας πολίτη-πολιτείας ,με σκοπό μια οικολογική και φιλική προς το περιβάλλον πολιτική, οικονομικά σύμφορη και κοινωνικά διδακτική.
Ο πολεοδομικός σχεδιασμός με έμφαση στο πράσινο, τον ανθρωποκεντρικό σχεδιασμό της επόμενης πεντηκονταετίας, με πεζοδρόμους , "πράσινες" και "μπλε" διαδρομές και ανάδειξη των ιστορικών σημείων της πόλης αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Η αλληλέγγυα κοινωνική πολιτική γενικώς , ιδιαίτερα όμως προς τα αδύναμα και ευάλωτα τμήματα της πολιτείας μας, μετατράπηκε σε φιέστα πανηγυριού και σκηνικό φωτογράφισης "επωνύμων".
Ο πολιτισμός (περιλαμβάνεται κι ο ερασιτεχνικός αθλητισμός φυσικά) και η τέχνη εξαφανίστηκε από προσώπου πόλης και το κενό τους κάλυψε η Πάολα και οι κάθε παρόμοιοι της Πάολας.
Τα χωριά , η παράδοση και η εικόνα τους, τα καλντερίμια, οι δημόσιες βρύσες και οι περιπατητικές διαδρομές, τα ξωκλήσια, ο πολιτισμός , η ιστορία και το αποτύπωμα της λαϊκής τέχνης που κουβαλούν, αποτελούν δυστυχώς ένα υπέροχο και εξαιρετικής αξίας καλογραμμένο τοπικό σενάριο, που δυστυχώς ποτέ δεν ανέβηκε στο θέατρο και ποτέ δεν έγινε ταινία, που θα έσπαζε με βεβαιότητα ταμεία.
Η συγκροτημένη πολιτική στον τουρισμό με σαφή προσανατολισμό και μετρήσιμα αποτελέσματα είναι απλώς ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας για την πόλη.
Η αποτίμηση, η καταγραφή και κυρίως η αξιοποίηση της περιουσίας του Δήμου (δηλαδή των δημοτών) στα πλαίσια μιας αλληλέγγυας κοινωνικά πολιτικής ,προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων κι όχι με την εύκολη μέθοδο της εκποίησης σε πρόσωπα "φιλικά" της εκάστοτε δημοτικής Αρχής ούτε καν υπάρχει σαν σκέψη στο τραπέζι διαλόγου της πόλης. Αφού κι αυτός φυσικά είναι ανύπαρκτος.
Τα αδέσποτα αυξάνονται και πληθύνονται δημιουργώντας πλέον οικισμούς όχι μόνο στο κέντρο της πόλης αλλά και σε περιφερειακές γωνιές του Δήμου , όπως ο οικισμός Δημητριάδας στην Νέα Αγχίαλο, στην Πορταριά ,στην Μακρινίτσα αλλά και στην Αγριά καθώς η πολιτική αντιμετώπισης του ζητήματος με σεβασμό στην ζωή των ζώων αλλά και με σαφή προσανατολισμό μιας αρμονικής συνύπαρξης με την ανθρώπινη δραστηριότητα και ασφάλεια είναι αναιμική, αποσπασματική έως και ανύπαρκτη.
Η διεκδίκηση του ρόλου ενός άλλου Δήμου που δεν θα είναι το μακρύ χέρι του κράτους, η διεκδίκηση πόρων και αρμοδιοτήτων για την άσκηση μιας πολιτικής υπηρεσίας προς τον απλό δημότη και το άνοιγμα ενός διαλόγου χωρίς αποκλεισμούς και ύβρεις, αποτελούν δυστυχώς απλές αναφορές στο ιστορικό παρελθόν της πόλης, τότε που ένας Μπαλής, ένας Βαλαχής, ένας Φούσκης κι ένας Κουντούρης (κι άλλοι στο πέρασμα του χρόνου δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι) άφηναν βαθιά τα πολιτικά-αυτοδιοικητικά αποτυπώματά τους στον τόπο αυτό.
Και ο κατάλογος των σοβαρών συνεχίζεται.
Μόνο που κάποιοι σοβαρά πρέπει να τα επαναφέρουν στην ατζέντα της πόλης ,στρέφοντας το ενδιαφέρον σ' αυτά ,που είναι τα σοβαρά και τα μείζονα κι όχι στα άλλα ,τα μικρά, τα γελοία και κυρίως αυτά που φαίνονται λαμπερά αλλά φωτεινά είναι μόνο για εκείνους που κινούνται στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας, που μαζεύουν χρήματα εκμεταλλευόμενοι ανάγκες ,ζωές και όνειρα ανθρώπων "ομήρων" ή διαφεντεύουν στις άτυπες «ομοσπονδίες» των απανταχού τυχοδιωκτών.
Αυτός λοιπόν ο κατάλογος ήρθε η ώρα να ανοίξει στην πόλη και να κλείσει ο άλλος , ο φτηνός και πένης, που δυστυχώς σήμερα φαίνεται (επαναλαμβάνω "φαίνεται") να κυριαρχεί.
Κώστας Γαργάλας.
Πολιτικός Μηχανικός
Μέλος Δ.Ε. του ΤΕΕ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.
