τσης
Αντιγράφουμε από τον πρώτο λόγο που εκφώνησε ο Πρωθυπουργός στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την διαπλοκή, στην Βουλή των Ελλήνων στις 29/03/2016, χωρίς καν να στοχεύουμε σε επήρεια της κοινής γνώμης, αλλά ούτε και σε πολιτική σκοπιμότητα.
Η πολυνομία και η κακονομία, είπε ο Πρωθυπουργός, που χρόνια τώρα, από τη μεταπολίτευση και μετά, διαχέεται και διακατέχει την Ελληνική κοινωνία, δεν είναι αποτέλεσμα μιας κάποιας διαχειριστικής ανικανότητας η άγνοιας, η ακόμη και νομοτεχνικής αδυναμίας, όπως μεγάλη μερίδα των Ελλήνων πολιτών δυνατόν να πιστεύει.
Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Πολυνομία και κακονομία, συμπληρώνοντας η μια την άλλη, είναι το αποτέλεσμα μιας βαθειάς γνώσης του τρόπου, κάτω από τον οποίο δυστυχώς λειτουργεί σήμερα, το νομικό σύστημα του κράτους.
Είναι το αποτέλεσμα μιας βαθειάς μελέτης και μιας βιωμένης βαθειάς εμπειρίας νομομαθών πολιτικών, που θέλησαν να αξιοποιήσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τόσο τις γνώσεις τους, όσο και το νομικό τους ταλέντο ,ώστε να πολλαπλασιάσουν τις τρύπες του συστήματος.
Έτσι κατάφεραν να ανοίξουν, από μικρές χαραμάδες, παράθυρα, πόρτες, ακόμη και πύλες, προκειμένου να παρακάμπτουν, συνταγματικές επιταγές, τυπικούς νόμους, με στόχο πάντα να αποφεύγουν τις ποινικές τιμωρίες, με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία και τους πολίτες.
Πρόκειται λοιπόν για μία πολύ καλά μελετημένη και δομημένη τεχνολογία εξουσίας, η οποία συμπληρώνεται από την εσκεμμένη υλικοτεχνική και μισθολογική απαξίωση, μία τεχνολογία που δημιουργεί και δικαιολογεί, καθυστερήσεις ,ολιγωρίες, κυρίως ηθελημένες, παραγνωρίσεις και συγκαλύψεις, έχοντας πάντα σαν στόχο την αποφυγή της τιμωρίας κατά του εγκλήματος.
Στα ανεπτυγμένα και προηγμένα κράτη και Δημοκρατίες, όπου οι εξουσίες, Πολιτική, Στρατιωτική, Θρησκευτική, Δικαστική, Εκπαιδευτική είναι διακριτές, όπως στην Αμερική και δεν αποτελούν πεπλεγμένες συναρτήσεις, η επί το απλούστερο, δεν μπλέκει η μία στα πόδια της άλλης, έχουμε και ποιότητα στην λειτουργία των Δημοκρατικών θεσμών και κοινωνική δικαιοσύνη και το σπουδαιότερο, μεγάλο ποσοστό αξιοκρατίας.
Το κύριο γνώρισμα σε αυτές τις χώρες λοιπόν είναι , ότι ο κάθε πολίτης, η κάθε μία παραγωγική μονάδα με βάση τα προσόντα της εργάζεται και παράγει πλούτο για τη χώρα στην κατάλληλη θέση με το σπαθί της και δεν τοποθετήθηκε σε αυτή με την παρέμβαση κάποιου πολιτικού, Ναυάρχου, Μητροπολίτη, Εφέτη, η ακόμη και κάποιου Πρύτανη.
Η Ελληνική δικαιοσύνη, θα μπορούσε κάλλιστα να αναδείξει τον βαθμό της ανεξαρτησίας της, διαχειριζόμενη με θάρρος και παρρησία, πληθώρα σκανδάλων, ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση, που διέσυραν την χώρα μας διεθνώς και την έφεραν στο σημερινό της χάλι.
Στα κυριότερα από αυτά όμως,( ΚΥΔΕΠ-ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ-ΑΓΕΤ- ΚΑΛΤΣΕΣΤΡΟΥΤΖΙ-ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗ-ΔΟΜΗΜΕΝΑ ΟΜΟΛΟΓΑ-ΚΟΣΚΩΤΑΣ-ΜΙΖΕΣ-ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ-ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ-ZΗΜΕΝΣ-ΠΑΡΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ-ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ-ΜΜΕ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ-ΛΙΣΤΑ ΜΠΟΓΙΑΡΝΣ Κ.Λ.Π.) ,διαπιστώνουμε διαχρονικά σαν κοινωνία, ότι η διαχείριση της Ελληνικής δικαιοσύνης, υπήρξε ιδιαίτερα καθοδηγούμενη, επιδερμική και σε πολλές περιπτώσεις πλημμελής.
Η Ελληνική δικαιοσύνη ,είτε παρεμποδίστηκε διαχρονικά, είτε χειραγωγήθηκε, ευρίσκεται σοβαρά τραυματισμένη και εκτεθειμένη στον απλό πολίτη, τον εργαζόμενο, τον Έλληνα βιοπαλαιστή, στην ελληνική κοινωνία γενικότερα, η οποία συζητώντας μεταξύ της συμφωνεί ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στον τόπο και ότι, επικρατεί πάντα το δίκαιο του ισχυρού, του λεφτά που έχει , επεμβαίνει , πληρώνει και απαλλάσσεται.
Η Ελληνική κοινωνία βιώνοντας την αδικία, για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ,συχνά διερωτάται, πως η δικαιοσύνη που είναι ένα ύψιστο λειτούργημα, το οποίο κατευθύνει την πορεία μιας υγιούς κοινωνίας, εμφανίζεται με τόσες παθογένειες διαχρονικά, σαν να ήταν ένα απλό επάγγελμα?
Τι μπορεί λοιπόν να περιμένει η Ελληνική κοινωνία από την δικαιοσύνη της χώρας? Προφανώς και δεν περιμένουμε από δικαστές και εισαγγελείς να κάνουνε θαύματα, αλλά το αυτονόητο θα ήταν και σαν κοινή κοινωνική απαίτηση, να τολμούν πάντα, θεσμικά και θαρραλέα και να ξεκαθαρίζουν τον χώρο τους.
Εκείνο το πολλαπλά επαναλαμβανόμενο από τα κανάλια , που εκστομίζουν ενάγοντες και εναγόμενοι, ότι εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη, δεν πείθει πλέον το σύνολο της κοινωνίας μας, η οποία από την άλλη πλευρά γνωρίζει καλά, ότι δεν είναι η πλειοψηφία των δικαστών επίορκοι, αλλά ευτυχώς η εξαίρεση του κανόνα..
Το θέμα λοιπόν δεν είναι να επαναλαμβάνεται το αυτονόητο, αλλά να αντιμετωπίζεται από την ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη η απειλή και να κτυπιέται στη ρίζα της με θάρρος και παρρησία, ώστε να αισθάνεται ασφαλής η κοινωνία μας και να μη διακυβεύεται το μέλλον της πατρίδας και των παιδιών μας..
Αν συνεχιστεί να αποδίδεται δικαιοσύνη στην Ελληνική κοινωνία με βάση την συντεχνιακή και συνδικαλιστική νοοτροπία, όπως μέχρι σήμερα δυστυχώς γίνεται και εδώ αναφέρομαι στην πρόσφατη εμπλοκή πολιτικών που επιχειρήθηκε, για την νομική συνταγματικότητα της έκδοσης των τηλεοπτικών άδειών των καναλιών ,τότε οι Έλληνες σαν Λαός είμαστε καταδικασμένοι και η δικαιοσύνη θα λειτουργεί πάντα με σκιές, επικίνδυνα και πάντα παράλληλα με την διαφθορά.
Το ξαναλέμε γιατί το εννοούμε, είναι πολύ λίγοι οι επίορκοι δικαστές, όπως είναι και πολύ λίγοι εκείνοι οι πολιτικοί, που παρεμβαίνουν στο έργο τους από το σύστημα και τους χειραγωγούν, υποσχόμενοι και προσφέροντας τους επαγγελματική προστασία και διάφορα υλικά οφέλη.
Εδώ όμως θα πρέπει να παρέμβουν δυναμικά τα συνδικαλιστικά όργανα της δικαστικής εξουσίας και να προστατεύσουν, με κάθε μέσο τους πολλούς και καλούς εκείνους δικαστικούς λειτουργούς, που πολεμούν με νύχια και με δόντια, για να αποδώσουν την ανεξάρτητη δικαιοσύνη αδέκαστη.
Αυτό επιβάλλεται ιδιαίτερα στις μέρες μας, σε μια Ελλάδα των εξοντωτικών μνημονίων που μάχεται για να κρατηθεί στα πόδια της, πολεμώντας όπως δείχνει επί τέλους την διαφθορά την διαπλοκή και την κάθε είδους προστασία, που διακρίνεται πλέον καθαρά ,ότι χάνουν επί τέλους την ατιμωρησία τους, την παντοδυναμία τους και τους κάθε είδους προστάτες τους, ας ελπίσουμε και μέσα και έξω από την χώρα.
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
