Γράφει ο Κων. Δελημήτρος
μέλος του Π.Σ. της ΛΑ. Ε.
π. βουλευτής
Διανύοντας τον έκτο χρόνο μνημονιακής σκλαβιάς κάθε πολίτης αυτού του τόπου μπορεί να κατανοήσει τα “τερτίπια” των κυβερνήσεων που τα υπηρετούν.
Αξιοποιώντας αυτή την καταστροφική εμπειρία μπορούμε να εξάγουμε αβίαστα τρία συμπεράσματα – ερωτήματα:
Πρώτο, κάθε μνημόνιο που υπογράφεται και εφαρμόζεται κοστίζει στο πολιτικό προσωπικό που το υπηρετεί την εκπαραθύρωση ενός πρωθυπουργού και την εξαΰλωση ενός κόμματος ή πολιτικού σχηματισμού, πέραν της “ρετσινιάς” που θα τους ακολουθεί για πάντα. Ο Τσίπρας και η παρέα του θα αντέξουν δύο;
Δεύτερο, πριν από κάθε ταπεινωτική υποχώρηση στους δανειστές–τοκογλύφους και για λαϊκισμό όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να παρουσιάσουν την διαπραγματευτική διαδικασία με την μορφή σθεναρής αντίστασης στις απαιτήσεις τους ή ακόμη και σύγκρουσης μαζί τους.
Ενίοτε έθεταν διλλήματα εκλογών μπρος στα κυβερνητικά αδιέξοδα που αντιμετώπιζαν, τόσο στα εγχώρια κόμματα και κέντρα εξουσίας του “μνημονιακού μονόδρομου” όσο και στους πάτρωνες τους στο εξωτερικό, ποντάροντας στην ανάγκη κοινωνικής σταθερότητας για την εφαρμογή των αποικιακού τύπου συμφωνιών που εκπονούν κάθε φορά. Ακολουθώντας την πεπατημένη ο Τσίπρας θέτει ονομαστική ψηφοφορία για το μέρισμα – κοροϊδία.
Προσοχή, η δυνατότητα επιδόματος προέκυψε με την ληστεία των συντάξεων από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης της σημερινής η οποία θα την συνεχίσει με τον προϋπολογισμό του 2017 και μέχρι το 2060. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων ασφαλώς και να δοθεί, έστω, παρηγοριά στον άρρωστο και κίνηση ευτελούς τσιπρικής καταδημαγώγησης, το επίδομα στους συνταξιούχους γιατί τους το χρωστούν. Η προσπάθεια εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού, ακόμη μια φορά, θα είναι επιτυχής;
Τρίτο, τα “βουβάλια” Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. τσακώνονται (στο τέλος πάντα τα βρίσκουν και κρατούν κοινή στάση απέναντι στα “βατράχια”) στον οικονομικό – κοινωνικό – πολιτικό βάλτο που έχουν καταντήσει την πατρίδα μας τα χρόνια των αλλεπάλληλων μνημονιακών προγραμμάτων τους. Διαφωνούν στην ευθύνη για την αποτυχία και τα αδιέξοδα που τα μνημόνια προκαλούν συμφωνώντας στην ουσία των μέτρων.
Βεβαίως, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα μέχρι στιγμής αποτελέσματα του τρίτου μνημονίου και της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ δεν λείπουν οι έντονες διαφωνίες για τις αντιφάσεις και αντιθέσεις του θα επιφέρει το προετοιμαζόμενο τέταρτο μνημόνιο.
Τα “βουβάλια”, λοιπόν, μέσα στην φρενήρη προσπάθεια εξασφάλισης των συμφερόντων τους (έχουν και μεταξύ τους αντιθέσεις) δεν καταλαβαίνουν “πολλά πολλά” και είναι έτοιμα να “λιώσουν τα βατράχια” δηλαδή τους ντόπιους υπάλληλους τους, Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή από μαριονέτες που τον περιστοιχίζουν. Έχουμε πειστεί πλέον ότι η ανασχηματισμένη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υλοποιεί την υπεργολαβία που της ανέθεσε ο Σόιμπλε με το χρηματοπιστωτικό σύστημα και γι’ αυτό πρέπει να πάρει τα “βάγια” της.
Έχουμε πειστεί πλήρως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (εκτός του τεράστιου ψεύδους του “παράλληλου προγράμματος” και των “ισοδυνάμων”) από αριστερό – ριζοσπαστικό σχήμα μεταλλάχτηκε σε νεοφιλελεύθερο όπως προκύπτει από σωρεία αποφάσεων των οργάνων του αλλά και την λυσσασμένη επιμονή των, κάθε λογής, εκπροσώπων του να αποκτήσουν την πατρότητα του τρίτου και σκληρότερου μνημονίου και να πείσουν ότι αυτό θα έχει τελικά φιλολαϊκό αντίκρισμα.
Φέρνω στο νου μου τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τα μέλη της κεντρικής επιτροπής, των νομαρχιακών επιτροπών, τα μεσαία στελέχη αυτού του πολιτικού χώρου και αναρωτιέμαι δεν υπάρχει κανείς που να μην σκέφτεται και να μην δρα με όρους, αποκλειστικά, ιδιοτελούς – προσωπικού οφέλους;
Η επιλογή της Γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. (μέσω του E.S.M.) να εξετάσει την μνημονιακή νομιμότητα του συνταξιοδοτικού μερίσματος και το πάγωμα των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος, μεταθέτει την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης κατά την Άνοιξη και μαζί της απομακρύνονται τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ, ενώ η “πολυπόθητη” έξοδος στις αγορές πάει περίπατο όπως και το παραμύθι της ανάκαμψης (όμοια είχε δράσει ο Σαμαράς το φθινόπωρο του 2014 με κόστος 4,5 δις).
Οι άσφαιρες “μαγκιές” Τσίπρα για χορήγηση μερίσματος στους συνταξιούχους και αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα Νησιά, χωρίς έγκριση ή ενημέρωση των θεσμών, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο, αποδεικνύεται κίνηση αντιπερισπασμού, καταδεικνύει τα ανυπέρβλητα αδιέξοδά των επιλογών του, τις εξευτελιστικές υποχωρήσεις προς το Eurogroup και το τέταρτο μνημόνιο που φαίνεται να έχει συμφωνήσει. Ταυτόχρονα τον οδηγεί σε άτακτη υποχώρηση και πάει πίσω όλο το κυβερνητικό “story” για γρήγορη συμφωνία, ποσοτική χαλάρωση, έξοδο στις αγορές κλπ, από το οποίο η κυβέρνηση, αυταπατώμενη, περίμενε οικονομική βελτίωση. Τέτοιες κινήσεις (έστω ο λαϊκισμός του “φιλοδωρήματος”) κάνουν κυρίαρχες χώρες και κυβερνήσεις και όχι υποτελή συνονθυλεύματα στην υπηρεσία αποικιοκρατών.
Το “success story” της κυβέρνησης πάει να γίνει εφιάλτης (επανάληψη της ιστορίας Σαμαρά) με σενάριο εσπευσμένων εκλογών (ακόμα και το Γενάρη). Όπως όλοι οι υποτελείς υπάλληλοι, έτσι και ο Τσίπρας ετοιμάζεται, ίσως, να έχει κακό τέλος πετώντας τον στα πολιτικά σκουπίδια σαν “στημένη λεμονόκουπα”, εκτός και αν (πράγμα διόλου απίθανο), η κυβέρνηση τα δώσει όλα τώρα ικανοποιώντας απόλυτα τις απαιτήσεις Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.
Πανικόβλητοι, ο Τσίπρας και η ομάδα του, από την σκέψη πρόωρων εκλογών και την απώλεια της κυβερνητικής καρέκλας ενεργοποιήσαν “ομόσταυλους” τον επικεφαλής της σοσιαλιστικής ευρωομάδας Τζ. Πιτέλα αλλά και τον επίτροπο Π. Μοσκοβισί, προκειμένου να “ηρεμήσουν” τον Σοϊμπλε και να γίνει λίγο πιο διαλλακτικός απέναντι τους.
Η σπασμωδική κίνηση Τσίπρα για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης δεν εξευτελίζει μόνο τον ίδιο και τον υπουργό του Τσακαλώτο, καθώς τους κάνουν “κλοτσοσκούφι” στα χέρια της Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., αλλά δίνουν την δυνατότητα στους δανειστές – τοκογλύφους να μεταχειρίζονται την πατρίδα μας χειρότερα και από αποικία.
Ταυτόχρονα κάποιοι κερδοσκοπούν, καθώς η απόφαση του E.S.M. να ”παγώσουν” τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος μέχρι τον Ιανουάριο, οπότε αναμένεται η ολοκληρωμένη έκθεση των θεσμών, εκτίναξε κατά 20 μονάδες βάσης τις αποδόσεις των δεκαετών ελληνικών ομολόγων.
Φιλολαϊκή λύση από την ευρώπληκτη κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορεί να υπάρξει και οποίος συντηρεί τέτοιες αντιλήψεις είναι επικίνδυνος για τον Λαό και την Πατρίδα.
Μια τέτοια λύση προϋποθέτει ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη, σύγκρουση με την νεοφιλελεύθερη Ε.Ε., εξασφάλιση Εθνικής, Λαϊκής και νομισματικής κυριαρχίας (με θεσμοθέτηση εθνικού νομίσματος).
Εκτιμώ ότι βρισκόμαστε μπροστά σε σημαντικές εξελίξεις, οπότε μεγαλώνει και η ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών για ένα μεγάλο κοινό μέτωπο (παρά τις διαφορές) όλων των δημοκρατικών, πατριωτικών, προοδευτικών, αντιμνημονιακών, ριζοσπαστικών, αριστερών δυνάμεων που θα δώσει ελπίδα στο Λαό και τη νεολαία και θα σταματήσει τον μνημονιακό κατήφορο με στόχο μια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή ανατροπή στη χώρα.
Όσες δυνάμεις δεν ανταποκριθούν σε αυτήν την κατεπείγουσα ενωτική πρόσκληση – πρόκληση και αρνηθούν την συνεργασία, τότε εκ των πραγμάτων βοηθάνε το μνημονιακό μπλοκ και την συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής της χώρας. Εντέλει όλοι απολογούμαστε στην Ιστορία και την κοινωνία και όχι στον μικρόκοσμό μας.
“κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει……”
