Του Κωνσταντίνου Αρ. Μαραβέγια
Χειρουργού
Μέλους Τομέα Υγείας Νέας Δημοκρατίας
Όσοι άκουσαν πριν από λίγες ημέρες τον Υπουργό Παιδείας να μιλάει, μάλιστα από του βήματος της Βουλής, νομίζω δεν πίστευαν στα αυτιά τους και σίγουρα απογοητεύτηκαν για άλλη μια φορά. Ο υπουργός έδειχνε το δρόμο της τεμπελιάς και της «λούφας» στη νέα γενιά. Μίλησε για το γεγονός ότι οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι εξαιρετικά στρεσσογόνες και απαγορεύουν στα παιδιά να βγουν και να διασκεδάσουν κατά πώς αρμόζει στην ηλικία τους. Άρα θα πρέπει αυτό το σύστημα να αντικατασταθεί από κάτι διαφορετικό, το οποίο βέβαια δεν μας διευκρίνισε, ώστε να απαλλαγούν άπαντες (γονείς και μαθητές) από αυτό το βραχνά που ταλαιπωρεί για περίπου δύο χρόνια κάθε μαθητή υποψήφιο και την οικογένειά του!!! Επιπλέον ο υπουργός πέρασε στα ψιλά γράμματα το γεγονός ότι το σύστημα των εξετάσεων είναι αδιάβλητο, λες και σ’ αυτή τη χώρα έχουμε πολλά πράγματα για τα οποία μπορούμε να καυχόμαστε κάτι ανάλογο.
Είναι αλήθεια ότι το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων είναι πάρα πολύ αυστηρό και είναι σχεδόν αδύνατο να πετύχει κάποιος που δεν έχει προετοιμαστεί επαρκώς. Είναι επίσης αλήθεια πως κάποιος διαβασμένος μπορεί, λόγω των ειδικών συνθηκών, να μην αποδώσει και τελικά να μην πετύχει όπου επιθυμεί. Επειδή το σύστημα έχει περάσει από πολλές διακυμάνσεις μπορεί να πει κανείς πως ο κίνδυνος να βρεθεί τελείως εκτός πανεπιστημιακών σχολών ο «καλός μαθητής» που προετοιμάστηκε αρκετά αλλά για διάφορους λόγους δεν απέδωσε όσο ήθελε είναι πολύ μικρός μετά την κατάργηση των «δεσμών» όπως τις θυμόμαστε εμείς οι λίγο παλιότεροι. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και πλέον υπάρχει η δυνατότητα προσθήκης μαθημάτων που διευρύνουν τις δυνατότητες επιλογών μεταξύ σχολών διαφορετικών αλλά συναφών κατευθύνσεων.
Αναλώθηκα στο να επεξηγήσω και να θυμίσω όλα αυτά για να καταστεί σαφές ότι το μεγάλο πρόβλημα των εξετάσεων δεν είναι οι ίδιες οι εξετάσεις αλλά η νοοτροπία μας που δημιουργεί ένα καθεστώς του όλα ή τίποτα. Ο πετυχημένος των εξετάσεων είναι ο κυρίαρχος που τυγχάνει ακόμα και προβολής από τα ΜΜΕ για να τον ακούμε να λέει ότι «διάβαζε με σύστημα» ενώ όσοι δεν πέτυχαν μπαίνουν στο περιθώριο ως οι πλήρως αποτυχημένοι! Αυτό προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ο τωρινός υπουργός Παιδείας, την ανάγκη μας ως κοινωνία να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι και μηδενίζει την αξία του να αγωνιστείς για να πετύχεις τους στόχους σου.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ονόμασε την Αριστεία «ρετσινιά» όλοι φανταζόμαστε ότι ο απώτερος στόχος είναι η δημιουργία επίπεδων ανθρώπων, μη σκεπτόμενων αφού η καλλιέργεια και η εκπαίδευση οδηγεί στη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων και στην αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής με κριτικό πνεύμα. Δεν αποκτάς αυτή την ικανότητα με τα ποτά και τα ξενύχτια! Φυσικά και χρειάζονται κι αυτά, και όλοι μας τα κάναμε αλλά ουδέποτε στο παρελθόν ανάχθηκε η καφετέρια και το ξενυχτάδικο στο σκοπό όλων ημών που από την εποχή των απαλών ονύχων διαθέταμε το αισθητήριο του να μην είμαστε τεμπέληδες. Τι μας λέει λοιπόν ο υπουργός σήμερα; Ναι, μας λέει να γίνουν οι νέοι τεμπέληδες, άρχοντες της καλοπέρασης και του «δεν βαριέσαι». Σήμερα η Ελλάδα κλαίει για τα μυαλά που χάνονται στο εξωτερικό. Αύριο όμως θα κλαίει για τα μυαλά που δεν παράγονται. Ίσως κιόλας να μην κλαίει καν, αφού τα μελλοντικά τέσσερα κανάλια θα προωθούν την ιδέα ότι η μόρφωση δεν χρειάζεται. Ποιο; Η μόρφωση, ίσως το σημαντικότερο εφόδιο στη ζωή ενός ανθρώπου. Και πρέπει τώρα εμείς αυτό να το καταπιούμε και να πάμε παρακάτω. Γι’ αυτό να δοθεί ψήφος στους δεκαεφτάρηδες λοιπόν… Γιατί το αντάλλαγμα είναι η άπλετη προσφορά καθισιού και αγραμματοσύνης. Έτσι μόνο θα θωρακιστούν και δε θα ξεμπροστιαστούν ποτέ οι καταληψίες, οι μπαχαλάκηδες, οι επιτήδειοι που μετατράπηκαν σε πολιτικούς απατεώνες. Οι νέοι που σε αρκετές περιπτώσεις παρασύρονται από τη νεανική ορμή τους προφανώς δύσκολα μπορούν να συμφωνήσουν. Συμφωνούν όταν με την πάροδο του χρόνου βλέπουν τί εφόδια απέκτησαν και πόσο τους βοηθούν στην καθημερινότητά τους, στην εργασία τους αλλά και όχι μόνο.
Δεν είναι τυχαίο που η Νέα Δημοκρατία από τα πέντε «Άλφα» που διακήρυξε, τα δύο τουλάχιστον ξεκινούν από την παιδεία, η Αριστεία και η Αξιοκρατία. Πρέπει όλοι εμείς που ενστερνιζόμαστε τις αρχές της και μεταφέρουμε το λόγο που αρθρώνει στους συμπολίτες μας να σταθούμε απέναντι σ’ αυτή την ισοπέδωση χωρίς ντροπή για τις θέσεις μας ή φοβούμενοι τη λοιδορία τους. Έτσι κι αλλιώς έτσι εκφράζουν ως επί το πλείστον τον αριστεροφασισμό που πρεσβεύουν. Όχι λοιπόν, θα μας βρουν για άλλη μια φορά να μαχόμαστε για την κοινωνία που δεν θα ανταμείβονται όλοι εξίσου αλλά με βάση το πόσο εργάζονται. Φτάνει η ισοπέδωση που δημιουργούν. Ας φύγουν!
