Του Άγγελου Αγραφιώτη*
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι, παρά τις εξαγγελίες για την “έξοδο από τα μνημόνια” και το πανηγυρικό κλίμα που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση για την οικονομία μας, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας παραμένει ιδιαίτερα κρίσιμη. Τούτο, άλλωστε, επιβεβαιώνεται και από τα όσα συνέβησαν στο Ελληνικό Χρηματιστήριο την εβδομάδα που μας πέρασε, δείγμα ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο θετικά, όσο ο κ. Τσίπρας και η παρέα του προσπαθούν να μας πείσουν.
Η κρίση, που έφτασε στο αποκορύφωμα της την εβδομάδα που μας πέρασε, στο Χρηματιστήριο Αθηνών, και έχει στο επίκεντρο τις τράπεζες, έρχεται να αποδείξει, για ακόμη μία φορά, την υποκρισία και τον επιδερμικό τρόπο που η σημερινή Κυβέρνηση αντιμετωπίζει τα σοβαρά ζητήματα. Και ειδικά εκείνα που σχετίζονται με την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Είναι γεγονός ότι το “κραχ” της εβδομάδος που μας πέρασε δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά είναι κάτι που οι γνωρίζοντες περίμεναν ότι αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε.
Μπορεί η Κυβέρνηση, λοιπόν, να προσπάθησε να ρίξει το βάρος –τι πρωτότυπο; – σε κερδοσκοπικές πιέσεις και, εν συνεχεία, να εμφανίζεται καθησυχαστική, όμως είναι ενήμεροι, τόσο ο κ. Τσίπρας, όσο και το οικονομικό επιτελείο, εδώ και πολύ καιρό, τουλάχιστο από το τέλος του 2017, πως κάτι δεν πάει καλά με τις τράπεζες και την οικονομία και ότι κάτι θα πρέπει να διορθωθεί στον τρόπο που πολιτεύεται τον τελευταίο καιρό.
Είναι γεγονός ότι από νωρίς ο κ. Ντράγκι είχε ενημερώσει για τα προβλήματα που υπάρχουν, για την ανάγκη υιοθέτησης της προληπτικής γραμμής έναντι άλλων λύσεων, καθώς και για την ανάγκη να παραμείνουμε προσηλωμένοι στις μεταρρυθμίσεις και να αφήσουμε κατά μέρους την ακατάσχετη –και σε μεγάλο βαθμό μη υλοποιήσιμη- παροχολογία.
Άλλωστε, οι τράπεζες μπορεί να είναι σε μία σχετικά καλύτερη κατάσταση, σε σχέση με το παρελθόν, ωστόσο τούτο δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα λύθηκε, αφού, σε μεγάλο βαθμό, για την εικόνα που δίνεται ευθύνονται τα χαλαρά stress tests.
Και το πρόβλημα, ευτυχώς ή δυστυχώς, η διαχείριση των “κόκκινων” δανείων, την επίλυση του οποίου, διαρκώς, παραπέμπουν στις καλένδες, χειριζόμενοι την όλη κατάσταση αποκλειστικά επικοινωνιακά και με τη γνωστή ανευθυνότητα που, συνήθως, επιδεικνύουν,
Προωθώντας λύσεις που, εκ των προτέρων γνωρίζουν ότι θα απορριφθούν.
Γιατί λύσεις, όπως η δημιουργία του Ειδικού Φορέα Διαχείρισης, ας είμαστε τουλάχιστο ρεαλιστές, είναι για πάρα πολλούς λόγους μη εφαρμόσιμες. Εύλογο, άλλωστε, είναι το ερώτημα ως πότε οι πολίτες θα φορτώνονται το βάρος της σωτηρίας των τραπεζών –γιατί αυτό θα συμβεί με τη δημιουργία του Φορέα- τη στιγμή που την ευθύνη για την κατάσταση που διαμορφώθηκε φέρει αποκλειστικά η Κυβέρνηση και η οικονομική στρατηγική που ακολουθεί.
Δυστυχώς, όμως, η κυβέρνηση αντί να επιδείξει την απαιτούμενη σοβαρότητα, την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά στη χώρα, αυτή αποφασίζει να αφαιρέσει αρμοδιότητες-εκείνες που αφορούν στον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος- από τον καθ ύλη αρμόδιο υπουργό Γιάννη Δραγασάκη και να τις αναθέσει στον Αλέκο Φλαμπουράρη ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με οικονομικά.
Η κυβέρνηση δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τη δυσχερή κατάσταση στην οποία έχει οδηγήσει τη χώρα, συνεχίζει την ανευθυνότητα, το λαϊκισμό, τον παλαιοκομματισμό επιδεικνύοντας αδιαφορία για την επίλυση των προβλημάτων, αλλά και για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σημαντικότατο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού. Όλα αυτά, αποτελούν την κινητήριο δύναμη, το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης των κυρίων Τσίπρα και Καμμένου και των λοιπών συνεργαζομένων δυνάμεων…
Δυστυχέστερο δε όλων είναι η χρονική συγκυρία, το γεγονός ότι διανύουμε προεκλογική χρονιά, πράγμα που κάνει την παροχολογία και την ανευθυνότητα πιο έντονη από ποτέ!
Αλλά η Κυβέρνηση επιλέγει την επικοινωνία και τον λαϊκισμό, τις ανέξοδες προεκλογικές εξαγγελίες και, παράλληλα, να αφήνει το πρόβλημα να διαιωνίζεται και τον “λογαριασμό” να διογκώνεται…
… και το παράδοξο ότι την ίδια στιγμή που οι “φιλολαϊκές” εξαγγελίες διαδέχονται η μία την άλλη, γνωρίζουν την κατάληξη και ετοιμάζονται να φορτώσουν και αυτόν το “λογαριασμό”, ξανά, στα συνήθη υποζύγια!
Όμως, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, καθώς κάθε μέρα που περνά με την συγκεκριμένη κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας κάνει την κατάσταση ολοένα και χειρότερη. Και τα αδιέξοδα ακόμη περισσότερα, αν και στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Και με δεδομένα τα τέλματα στα οποία η κυβέρνηση οδηγεί την κοινωνία, την οικονομία, αλλά και την πολιτική ζωή του τόπου, δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά της “κορυφαίας διεξόδου” για μία Δημοκρατία…
Αυτή της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία!
Ο Άγγελος Αγραφιώτης είναι *Μέλος της Γραμματείας του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ
*Μέλος του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΚΙΝΑΛ
