Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου, είναι σημαντικά για την μετέπειτα ζωή του , κυρίως για το είδος των σχέσεων που θα συνάψει. Η σχέση γονέα-παιδιού και οι πρώιμες εμπειρίες με τα άτομα που βρίσκονται στο άμεσο περιβάλλον του από την ώρα της γέννησής, διαμορφώνουν τον τρόπο κατανόησης των σχέσεων, καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται το άτομο τη φύση μιας σχέσης και έτσι αναπτύσσει ο καθένας το στυλ προσκόλλησης του με τα σημαντικά άτομα της ζωής του.
Αυτό το στυλ της προσκόλλησης επηρεάζει τις επιλογές για κάθε είδος σχέσης, φιλικές, ερωτικές, από το πως θα συμπεριφερθεί κάποια μέσα στη σχέση της, τον τρόπο που θα αντιδρά, ακόμα και πως θα τερματίσει την εκάστοτε σχέση. Μεγαλώνοντας, η αίσθηση ασφάλειας μέσα στις πιο σημαντικές σχέσεις, οι τακτικές που κάποιος θα χρησιμοποιήσει για να καλύψει τις ανάγκες του αλλά και οι στρατηγικές αντιμετώπισης για τα πιο έντονα και ισχυρά συναισθήματά που θα βιώσει, επηρεάζουν έντονα το στυλ προσκόλλησης που τελικά υιοθετεί .
Μια ασφαλής προσκόλληση θα προκύψει εάν οι γονείς ή οι φροντιστές ήταν ''φροντιστικοί' προς τις ανάγκες του βρέφους και του μικρού παιδιού, αν ανταποκρίθηκαν δηλαδή με προβλέψιμους και υποστηρικτικούς τρόπους, παρέχοντας μια αίσθηση ασφάλειας. Τότε μια αίσθηση του ατόμου ότι είναι άξιο να αγαπηθεί και να στηριχτεί από τους γύρω του υποστηρικτικά, θα διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα των παραπάνω. Στην αντίθετη περίπτωση, μεγαλώνοντας με γονείς ή φροντιστές που είχαν απρόβλεπτη συμπεριφορά, συναισθηματικά μη διαθέσιμοι ή ακόμα και εχθρικοί, τότε η πιθανότητα να υιοθετηθεί ένα ανασφαλές στυλ προσκόλλησης είναι μεγάλη.
Η ανασφαλής προσκόλληση συνήθως οδηγεί με τη σειρά της σε μία από τις δύο κατηγορίες προσκόλλησης: την αγχώδη και την αποφευκτική ανασφαλή προσκόλληση.
Στην πρώτη περίπτωση, της αγχώδης προσκόλλησης, το άτομο αναζητά σταθερή επιβεβαίωση από τον σύντροφό του και ενώ από τη μία φοβάται την εγκατάλειψη, ταυτόχρονα από την άλλη δυσκολεύεται να τον εμπιστευτεί. Έχοντας μια ανασφάλειά ότι δεν είναι άξιο της αγάπης του συντρόφου του βιώνει έντονα τα πάντα γύρω του δημιουργώντας ένταση στον εαυτό του και ένα διάχυτο άγχος.
Στην αποφευκτική προσκόλληση, το άτομο χρησιμοποιεί την αποφυγή σε οτιδήποτε το αγχώνει και του δημιουργεί ανασφάλεια, ως κύρια στρατηγική αντιμετώπισης στη σχέση του. Καταστέλλει τα συναισθήματα και αναζητά την απόσταση από τον σύντροφό του, καθώς νιώθει πως αυτός είναι και ο κατάλληλος τρόπος για να διατηρήσει τη σχέση τους. Δυσκολία υπάρχει έντονη στην εγγύτητα με άλλους ανθρώπους που όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο αισθάνεται ότι η σχέση του καταστρέφεται και κάπως έτσι η αυτοεκπληρούμενη προφητεία συμβαίνει.
Παρουσίασα με απλό τρόπο ψυχικά φαινόμενα που κατά βάση είναι ασυνείδητα από την μεριά του ατόμου και που με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας, αναδεικνύονται , αναγνωρίζονται και επιλύονται.
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια & Ομαδική Αναλύτρια Ναταλία Βαλαμουτοπούλου
