Από την Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου, ανακοινώθηκαν τα εξής:
Η Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου, κοινωνικοπολιτική συλλογικότητα της πόλης με πλούσια δράση, που απαρτίζεται τόσο από φοιτητές και νεολαίους της πόλης, όσο και από εργαζόμενους το Σάββατο 03/12 έκανε στο Θόλο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εκδηλώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων λειτουργίας της. Οι εκδηλώσεις είχαν πολιτικό πρόγραμμα με εκδήλωση για την πατριαρχία και την έμφυλη βία, έκθεση βιβλίων και πολιτικών υλικών της δράσης της Λέσχης και περιλάμβαναν και πολιτιστικό μέρος το οποίο ήταν ένα νεολαιίστικο πάρτι.
Η Λέσχη αποφάσισε να πραγματοποιήσει τις εκδηλώσεις αυτές σε πανεπιστημιακό χώρο, καθώς ο κοινωνικός χαρακτήρας του ασύλου όλα τα τελευταία χρόνια τίθεται διαρκώς προς αμφισβήτηση, κάθε πολιτική δραστηριότητα στα πανεπιστήμια βρίσκεται υπό καθεστώς δίωξης και επιχειρείται συνολικά η δημιουργία ενός αποστειρωμένου χώρου από την κοινωνία και τους αγώνες της, προς τέρψιν της καλπάζουσας επιχειρηματικής δράσης των σύγχρονων πανεπιστήμιων. Βούλησή μας είναι να συμβάλουμε στην επανακατάκτηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την κατοχύρωση των πανεπιστημιακών χώρων ως ελεύθερων χώρων κοινωνικής και πολιτικής δράσης.
Λίγο πριν την έναρξη των εκδηλώσεων ο εκτελών χρέη κοσμήτορα της σχολής ανθρωπιστικών επιστημών του Παν. Θεσσαλίας «ενημέρωσε» με ύφος «τσιφλικά» του ιδρύματος και με την παρουσία ανθρώπων της φύλαξης του Παν. Θεσσαλίας καθώς και άλλων παρατρεχάμενών του, πως τέτοιας μορφής εκδηλώσεις απαγορεύονται με βάση τη σημερινή ισχύουσα νομοθεσία. Οι εκδηλώσεις φυσικά διεξήχθησαν, καθώς η ελευθερία στο χώρο των πανεπιστημίων δεν ορίζεται ούτε με κυβερνητικά φιρμάνια, ούτε θεσμικούς αγγελιοφόρους, αλλά στη βάση των διεκδικήσεων των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
Η κοσμητεία της σχολή ανθρωπιστικών επιστημών του Παν. Θεσσαλίας δεν αρκέστηκε όμως μόνο στην ανάγνωση τελεσιγράφων. Την Τρίτη 13/12 έστειλε στα μέιλ της πανεπιστημιακής κοινότητας απόφασή της που ψευδολογεί μεθοδευμένα, μιλώντας για «πρόκληση φθορών σε χώρους του παραλιακού συγκροτήματος» και για «λεκτική βία σε βάρος μελών του διδακτικού προσωπικού». Καταγγέλλουμε ανοιχτά και δημόσια πως καμία αλήθεια δεν υπάρχει στους ισχυρισμούς της κοσμητείας και τα εν λόγω χαλκευμένα επιχειρήματα, μάλλον προέρχονται από την αγαστή συνεργασία που έχει με τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ (νεολαίας του κυβερνώντος κόμματος) που κατέχουν «θέσεις ευθύνης» στις εταιρίες φύλαξης του Παν. Θεσσαλίας. Είναι εξάλλου εμφανής η συγγένεια των εν λόγω ψευδών με τα αντίστοιχα που έχον αξιοποιήσει όλο το προηγούμενο διάστημα τα κυβερνητικά επιτελεία για την κατάργηση του ασύλου, την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια και τη δημιουργία της ΟΠΠΙ.
Είναι εμφανές πως οι αρχές του πανεπιστημίου Θεσσαλίας μάλλον προτιμούν τις σχέσεις του πανεπιστημίου με την ΑΓΕΤ και τη Lafarge, για τις οποίες έφτιαχναν ολόκληρα μεταπτυχιακά προγράμματα (τμ. Χωροταξίας), τις σχέσεις με όσους απεργάζονται τα σχέδια για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Βόλου για τα οποία καταρτίζουν σχέδια (τμ Πολ. Μηχ), τις συνεργασίες με το στρατό με τον οποίο υλοποιούν μνημόνια συνεργασίας (τμ. Οικονομικών), την πώληση σε ιδιώτες ερευνητικών προϊόντων (τμ. Βιοχημείας), την αγοραία χρήση των χώρων του ιδρύματος και τη μετατροπή ιστορικών χώρων μνήμης σε «κέντρα επιχειρηματικότητας» (βλ. Κίτρινη αποθήκη) .
Εμείς απλώς υπενθυμίζουμε πως κτήριο του παραλιακού συγκροτήματος του Παν. Θεσσαλίας ονομάζεται Ρόζα Ιμβριώτη προς τιμήν της μεγάλης κομμουνίστριας παιδαγωγού. Η Ρόζα υποστήριζε πως πολιτική, κοινωνία και εκπαίδευση είναι ένα αδιάρρηκτο συνεχές που μόνο η αστική πολιτική εξορίζει ως παράνομη σχέση απλά και μόνο για να υποτάσσει την εκπαίδευση στους αστικούς σχεδιασμούς. Θυμίζουμε επίσης πως στο κτήριο Παπαστράτου που τότε ήταν καπναποθήκη, δικάστηκαν την περίοδο του εμφυλίου δεκάδες αγωνιστές, καθώς ο χώρος χρησιμοποιούνταν ως στρατοδικείο. Εμείς λοιπόν αυτά τα κτήρια δεν πρόκειται να τα χαρίσουμε σε κανέναν. Όχι απλώς γιατί φέρουν το βαρύ τίτλο των αγωνιστών του παρελθόντος, αλλά γιατί είναι οι ελεύθεροι χώροι των αγώνων του σήμερα. Η Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας καλεί όλο το μαχόμενο κίνημα και τους μαχόμενους ανθρώπους της πόλης να δώσουν νέα ζωντάνια κίνησης ιδεών και πολιτικών γεγονότων στους χώρους του πανεπιστημίου για να πάρει ζωή το σύνθημα πως το «άσυλο ανήκει σε όλο τον λαό»
