Θλίψη προκάλεσε στον Βόλο και στον καλλιτεχνικό κόσμο η είδηση του θανάτου του επιφανούς ζωγράφου Πωλ Σουλικιά.
Ο Πωλ (Παλαιολόγος) Σουλικιάς, ο οποίος έζησε και αγάπησε τον Βόλο, νοσηλευόταν τις τελευταίες ημέρες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας με πρόβλημα υγείας και προχθες έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 96 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά του, τον καλλιτεχνικό κόσμο και όσους τον γνώριζαν.
Το έργο που άφησε πίσω του αποτελεί το κληροδότημά του στον Βόλο και την Ελλάδα, αλλά και η κληρονομιά των παιδιών του που ακόμη και σήμερα βλέπουν πίνακές του να πωλούνται στο Μόντρεαλ του Καναδά, όπου έζησε για σημαντικό μέρος της ζωής του και καταξιώθηκε.
Ο γιος του, Αριστοφάνης, ο οποίος είναι αρχιτέκτονας και ζει στο Μόντρεαλ μόλις πληροφορήθηκε την κατάσταση υγείας του πατέρα του, επέστρεψε στον Βόλο και κατάφερε να τον δει και να τον αποχαιρετήσει πριν από το μεγάλο «ταξίδι» του.
Σε ανάρτησή του πριν δύο ημέρες, ανέφερε:
Το χθεσινό χάραμα είδε το απαλό τέλος μιας απίθανης ζωής, αυτής του πατέρα μου, Παλαιολόγου (Πωλ) Σουλικιά, που ανέβηκε τα βουνά της Ιστορίας ενός ολόκληρου αιώνα σχεδόν αλλά και που μετακίνησε βουνά με τα πινέλα του στο καναβάτσο.
Για μενα ήταν παράθυρο στον κόσμο. Έναν κόσμο όπου δεν υπήρχε τίποτε να φοβηθείς και τίποτε να χάσεις, μια μεγάλη εικόνα φαρδιών πινελιών που δίναν προοπτική, αυτής που μας θυμίζει ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχείς και ικανοί με τα ουσιώδη της ζωής.
Αφήνει πίσω του την αδελφή μου, Κλέα, την εγγονή του, Ζωή, εμένα και μια τεράστια κληρονομιά πινάκων που κοσμούν τα σπίτια των θαυμαστών του ανά τον κόσμο.
Αντίο μπαμπά, οι κορυφές του Κεμπέκ, του Βερμόντ και του Πηλίου αντηχούν τα χρώματά σου.
Ο Σουλικιάς ζωγράφιζε σχεδόν αποκλειστικά με λάδι και έχει χαρακτηριστεί ως «χαρισματικός τοπογράφος» του Κεμπέκ και του Ανατολικού Καναδά. Τα θέματά του περιλαμβάνουν επίσης νεκρές φύσεις και προσωπογραφίες.
Για την απώλεια του Πωλ Σουλικιά, ανέφερε η Αδαμαντία Μουτσινά
Πληροφορήθηκα με ιδιαίτερη θλίψη για το τελευταίο ταξίδι του εξαιρετικού ανθρώπου και καλλιτέχνη Πωλ Σουλικια.
Ενος δικού μας ανθρώπου, ο οποίος έζησε για πάρα πολλά χρόνια στην Ανακασια, ήρεμα διακριτικά, αλλά και δημιουργικά.
Η συνεργασία του μαζί του ήταν πάντα ιδιαίτερα φιλική και ανθρώπινη. Με ιδιαίτερη ευαισθησία και δοτικότητα προσέγγιζε τις πολιτιστικές δράσεις του π.Δημου Ιωλκού .
Με πολύ χαρά δέχτηκε να φιλοξενηθεί εκθεση των έργων του στο Αρχοντικό Ζαφειριου , όπως επίσης με μεγάλη χαρά πρόσφερε εργα του να ταξιδέψουν τόσο στην Σλοβενία, όσο και στις Ιταλία, ως δώρα του π. Δήμου Ιωλκού στις αδελφοποιημενες πόλεις ( Βερνικα και Ναβαλι).
Σημαντικος καλλιτέχνης, αλλά εξ ίσου σημαντικός άνθρωπος, αφήνοντας σημαντική παρακαταθήκη για τον τόπο μας!!!
Θα τον θυμόμαστε πάντα με πολύ σεβασμό και εκτίμηση!!
Καλό σου ταξίδι!!
Ο Γιάννης Μουγογιάννης σε σημείωμά του στην «ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑ» τον Απρίλη του 1997, αναφέρει σχετικά:
-«….Μάστορας του σχεδίου και του χρώματος, δίνει πάντοτε προτεραιότητα στο δεύτερο, με το οποίο αναδεικνύει την ουσιαστική υπόσταση του πίνακα, πάντοτε ισορροπώντας τους όγκους και τα μεγέθη». Και καταλήγει:
-« Ο Πωλ Σουλικιάς τιμά και την Ελλάδα και τον τόπο μας στο εξωτερικό, προνόμιο για το οποίο πρέπει να υπερηφανευόμαστε».
Μετά από τέσσερις δεκαετίες παραμονής στον Καναδά ως σύγχρονος Οδυσσέας επέστρεψε στη χώρα του και μάλιστα στην πόλη που μεγάλωσε τον Βόλο. Εγκατέστησε τη ζωή του και το εργαστήριό του στην Ανακασιά Πηλίου στην οποία ζει και εργάζεται έως σήμερα.
Γεννήθηκε στην Κομοτηνή το 1926, αλλά μεγάλωσε στο Βόλο.
Φύση ανήσυχη, όπως κάθε γνήσιος καλλιτέχνης ξεπέρασε τις δυσκολίες της εποχής της νιότης του στην Ελλάδα , οι οποίες συμπίπτουν με ένα σκληρό Παγκόσμιο πόλεμο, μια κατοχή και τα παραλειπόμενα αυτού και πέρα από τις προσωπικές του αναζητήσεις, πολύπλευρα διαβάσματα, ακούσματα και ενδελεχή παρατήρηση της φύσης, έκανε σπουδές στην Αθήνα και στη συνέχεια το 1956 έφυγε στο μεταπολεμικό Παρίσι, το οποίο κρατούσε ακόμα την αίγλη της πόλης-πανελλήνιου καλλιτεχνικού κέντρου.
Στο Παρίσι παρέμεινε για τρία χρόνια κάνοντας ελεύθερες σπουδές σε διάφορα εργαστήρια και κυρίως μελετώντας εντατικά τους μεγάλους ζωγράφους στο Λούβρο και ζωγραφίζοντας σκηνές στο Σηκουάνα, στην Μονμάρτη κ.α. παρέα με πολλούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.
Το 1959 φεύγει από την Ευρώπη και εγκαθίσταται μόνιμα στη Βόρεια Αμερική και συγκεκριμένα στον Καναδά.
Οι γερές καλλιτεχνικές βάσεις του, οι γνώσεις του στη τέχνη της ζωγραφικής, αλλά κύρια η φρέσκια και καθαρή ματιά του πάνω στο τοπίο , το οποίο αντιμετωπίζει στην ουσία του και όχι στην φωτογραφική του εκδοχή του δίνουν τη δυνατότητα να δαμάσει την καναδική φύση και να την αποδώσει με τρόπο νέο και μοναδικό. Σε μια περιοχή όπου όλοι οι καλλιτέχνες και κυρίως η «Ομάδα των 7 » , έχουν εξαντλήσει το θέμα έρχεται ο Σουλικιάς και του δίνει άλλη πνοή, μέσα από τελείως διαφορετική προσέγγιση. Οι Καναδοί ιστορικοί τέχνης και τεχνοκρίτες εκτιμούν το έργο του, το οποίο τυγχάνει ευρείας αποδοχής.
Ο Σουλικιάς καταξιώνεται πολύ γρήγορα και αρχίζει μια σειρά ατομικών εκθέσεων στους πιο σημαντικούς χώρους, τόσο του Καναδά , όσο και της Αμερικής. Παράλληλα του απονέμονται πάρα πολλά βραβεία.
Η μεγαλύτερη γκαλερί της Βορείου Αμερικής Dominion διοργανώνει πολλές εκθέσεις από το 1974 και το 1982 παρουσιάζει τους πίνακές του σε μια έκθεση δίπλα στα έργα του σημαντικού γλύπτη του εικοστού αιώνα Henry Moore.
Ο Σουλικιάς καταξιώθηκε ως ο σημαντικότερος ζωγράφος όχι μόνο των Λορενσιανών τοπίων, αλλά για το σύνολο του έργου του. Αυτό πέρα από τα τοπία περιλαμβάνει νεκρές φύσεις, προσωπογραφίες και άλλες συνθέσεις όπως, λαϊκές αγορές, ζευγάρια, παιχνίδια παιδιών, γυμνά κ.α.
Επίσης στο σύνολο του έργου του υπάρχουν πάρα πολλοί πίνακες που αφορούν την Ελλάδα, ως τοπίο και τους ανθρώπους της στις πολλαπλές δραστηριότητές του.
Εκτός από το εξωτερικό, ο Σουλικιάς πραγματοποίησε και πάρα πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα, τόσο όσο ζούσε στον Καναδά, αλλά και μετά την επιστροφή του. Η συμμετοχή του στην Πολιτιστική πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη το 1997 ως πρόταση της Καναδικής Πρεσβείας να εκπροσωπήσει τη χώρα της είναι περίτρανη απόδειξη για την εκτίμηση στην υπεροχή του καλλιτέχνη αυτής. Παράλληλα την ίδια χρονιά τιμούν τον καλλιτέχνη με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Καλών Τεχνών στο Μόντρεαλ, το μέγιστο ίδρυμα της χώρας.
Ο Πωλ Σουλικιάς παρέδωσε στην ιστορία της τέχνης και στις νεότερες γενιές ένα έργο ξεχωριστό, το οποίο χαρακτηρίζει η λιτότητα και η αυστηρότητα, η έλλειψη περιττής φιλολογίας, η κυριαρχία της ουσίας και της ευαισθησίας και αυτή η Νέα Ματιά όχι σε αυτό που βλέπουμε, αλλά σε αυτό που υπάρχει. Αυτό που μετατρέπει την άχαρη καθημερινότητα σε ποίηση και όνειρο αν καταφέρουμε να δούμε τη ζωή και τη φύση με τη ματιά του καλλιτέχνη.
Ποιός ήταν ο Πωλ Σουλικιάς
Ο Πωλ ή Παλαιολόγος Σουλικιάς υπήρξε επιφανής έλληνας ζωγράφος (Κομοτηνή 1926 – Βόλος 2023), που έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στον Καναδά.
Μεγάλωσε στον Βόλο. Η καταγωγή του πατέρα του ήταν από το Φανάρι Καρδίτσης, ενώ η μητέρα του κατάγονταν από την Ανατολική Θράκη. Άρχισε να ασχολείται με την ζωγραφική από την παιδική του ηλικία. Κατά την περίοδο της Κατοχής έχασε τον πατέρα του και η οικογένειά του γνώρισε δύσκολες στιγμές. Παρά τις δυσκολίες, συνέχισε να ζωγραφίζει και παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Αθήνα και το 1956 στο Παρίσι.
Το 1959 εγκατέλειψε την Ελλάδα και μετανάστευσε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Στην έκθεση «Νεοκαναδοί ζωγράφοι» που διοργάνωσε ο Δήμος του Μόντρεαλ το 1965, κέρδισε το α΄ βραβείο «για τις μαγευτικές αρμονίες χρωμάτων, σύνθεσης και ανθρωπισμού». Η βράβευση αυτή αποτέλεσε από την μια το έναυσμα για την αποκλειστική ενασχόλησή του με την ζωγραφική, και απο την άλλη την απαρχή της σταδιακής αναγνώριση του ζωγράφου από τους ομότεχνούς του, τους κριτικούς τέχνης και το κοινό.
Ο Σουλικιάς ζωγράφιζε σχεδόν αποκλειστικά με λάδι και έχει χαρακτηριστεί ως «χαρισματικός τοπιογράφος» του Κεμπέκ και του Ανατολικού Καναδά. Εντούτοις, τα θέματά του περιλαμβάνουν επίσης νεκρές φύσεις και προσωπογραφίες. Έχει εκθέσει έργα του σε πολλές γκαλερί και πινακοθήκες, κυρίως στον Καναδά και τις ΗΠΑ, καθώς και στην Ελλάδα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, επέστρεψε για μόνιμη εγκατάσταση στην Ανακασιά του Πηλίου, όπου εξακολούθησε να δημιουργεί.
