Μια σπάνια γενετική μετάλλαξη χαρίζει σχεδόν απόλυτη ανοσία στους ανθρώπους που την φέρουν, και πλέον οι επιστήμονες εξερευνούν τρόπους να μετατρέψουν αυτή τη φυσική άμυνα σε μια καινοτόμο θεραπεία. Πρόσφατη μελέτη έδειξε πως αυτή η εντυπωσιακή αντι-ιική αντίσταση μπορεί να αναπαραχθεί επιτυχώς σε εργαστηριακά ποντίκια και χάμστερ.
«Δεν έχουμε ακόμα βρει κάποιον ιό που να μπορεί να διαπεράσει την άμυνα της θεραπείας στις δοκιμές σε καλλιέργειες κυττάρων,» εξηγεί ο ανοσολόγος του Πανεπιστημίου Κολούμπια, Ντούσαν Μπογκούνοβιτς, που ανακάλυψε αυτή τη σπάνια αντι-ιική υπερδύναμη πριν από 13 χρόνια.
Η μετάλλαξη, μια ανεπάρκεια στο γονίδιο ISG15 (interferon-stimulated gene 15), προκαλεί μια ήπια αλλά επίμονη φλεγμονή σε όλο το σώμα. Η ανάλυση των ανοσοκυττάρων των ασθενών αποκάλυψε ότι, παρά το ότι είχαν προσβληθεί από κοινές λοιμώξεις όπως γρίπη, ιλαρά, ανεμοβλογιά και παρωτίτιδα (γνωστή και ως μαγουλάδες), δεν είχαν εμφανίσει σοβαρά συμπτώματα ή έντονη αδιαθεσία.
Περαιτέρω έρευνα αποκάλυψε ότι οι πρωτεΐνες του οργανισμού που καταπολεμούν τους ιούς παρέμεναν διαρκώς σε κατάσταση ελαφριάς εγρήγορσης, χωρίς να πέφτουν ποτέ σε πλήρη αδράνεια, όπως συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους.
«Πάντα σκεφτόμουν πως αν μπορούσαμε να προκαλέσουμε αυτό το είδος ελαφριάς ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού σε άλλους ανθρώπους, θα μπορούσαμε να τους προστατεύσουμε από σχεδόν οποιονδήποτε ιό» λέει ο Μπογκούνοβιτς.
Τώρα, η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια τεχνολογία παρόμοια με αυτή των εμβολίων mRNA για να προκαλέσουν προσωρινά ανεπάρκεια ISG15 σε εργαστηριακά ζώα. Η θεραπεία παρέχει οδηγίες που βοηθούν τα στοχευμένα κύτταρα να παράγουν 10 πρωτεΐνες τις οποίες η ομάδα εντόπισε ως κυρίως υπεύθυνες για την αντι-ιική δράση τους. Πράγματι, ο οργανισμός των ποντικιών και των χάμστερ που υποβλήθηκαν στη θεραπεία παρήγαγαν περισσότερες από αυτές τις πρωτεΐνες, οι οποίες επιτίθενται στους ιούς σε διάφορα στάδια του κύκλου ζωής τους.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές δοκίμασαν τη θεραπεία σε ζώα που είχαν εμβολιαστεί κατά του ιού SARS-CoV-2. Οι προστατευτικές πρωτεΐνες περιόρισαν τη μόλυνση, αλλά δεν φάνηκε να επηρεάζουν το υπόλοιπο ανοσοποιητικό σύστημα των ζώων.
«Παράγουμε μόνο μικρή ποσότητα από αυτές τις 10 πρωτεΐνες, για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, και αυτό οδηγεί σε μείωση της φλεγμονής από ό,τι βλέπουμε σε άτομα με ανεπάρκεια ISG15,» εξηγεί ο Μπογκούνοβιτς. «Όμως αυτή η φλεγμονή είναι αρκετή για να αποτρέψει τις ιικές νόσους» προσθέτει.
Τα αποτελέσματα του εμβολίου ήταν προσωρινά, διαρκώντας έως και τέσσερις μέρες. Αν και αυτό το χρονικό διάστημα ίσως φαίνεται μικρό για χρήση ως παραδοσιακή πλατφόρμα εμβολιασμού, η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως άμεση, βραχυπρόθεσμη ασπίδα για εργαζομένους στην υγεία- ακόμη και πριν υπάρξει διαθέσιμο εμβόλιο ειδικά σχεδιασμένο για έναν συγκεκριμένο ιό.
«Πιστεύουμε ότι η τεχνολογία θα λειτουργεί ακόμη και αν δεν ξέρουμε ποιος είναι ο ιός,» λέει ο Μπογκούνοβιτς.
Ωστόσο, η έρευνα βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο. «πάρχουν πολλά ζητήματα που αφορούν την ασφαλή μεταφορά και παράδοση του mRNA στον κατάλληλο στόχο μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.
«Μόλις η θεραπεία φτάσει στα κύτταρά μας, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πρόκληση σήμερα στον τομέα είναι η μεταφορά οποιουδήποτε νουκλεϊκού οξέος —είτε DNA είτε RNA— στο συγκεκριμένο σημείο του σώματος που χρειάζεται προστασία», διευκρινίζει ο Μπογκούνοβιτς.
Επιπλέον, η πρόσφατη πολιτική και κοινωνική αντίδραση κατά της τεχνολογίας mRNA στις ΗΠΑ μπορεί επίσης να αποδειχτεί μεγάλο εμπόδιο.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science Translational Medicine.
ΠΗΓΗ: Science Alert
www.ertnews.gr
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
