Από την Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου, ανακοινώθηκαν τα εξής για τον σιδηρόδρομο:
Σε νεκροταφείο τρένων, παρά σε σιδηροδρομικό σταθμό παραπέμπει ο ιστορικός σταθμός του ΟΣΕ στον Βόλο, τέσσερεις μήνες μετά τις καταστροφικές πλημύρες στην περιοχή της Μαγνησίας και γενικότερα της Θεσσαλίας.
Γκρεμισμένοι τοίχοι, πλημμυρισμένες και πνιγμένες στη λάσπη αποθήκες, αναποδογυρισμένα μηχανήματα, σπασμένες σιδηροδρομικές ράγες, τόνοι φερτών υλικών, είναι η εικόνα που αντικρίζει κανείς περπατώντας στην περιοχή του ΟΣΕ στο Βόλο. Μια εικόνα που θα ήταν πολύ χειρότερη αν δεν υπήρχαν οι φιλότιμες προσπάθειες των λιγοστών πλέον εργαζομένων του ΟΣΕ να καθαρίσουν υποτυπωδώς κάποιους χώρους. Μια εικόνα που είναι παρόμοια σε ολόκληρη τη Θεσσαλία, καθώς από την κακοκαιρία «Ντάνιελ» και έπειτα διακόπηκε επ’ αόριστον η λειτουργία του σιδηροδρομικού δικτύου στον θεσσαλικό κάμπο.
Από τις πλημύρες έχουν καταστραφεί συνολικά 180 χλμ. δικτύου, εκ των οποίων 50 χλμ. διπλής γραμμής στον άξονα Αθήνας – Θεσσαλονίκης, 80 χλμ. στο τμήμα Παλαιοφάρσαλος – Καλαμπάκα και 50 χλμ. στο Λάρισα – Βόλος.
Το κομμάτι στη γραμμή Βόλου – Λάρισας είναι αυτό που έχει υποστεί τη μεγαλύτερη ζημιά και θα χρειαστεί τον περισσότερο χρόνο αποκατάστασης. Κι όμως, τέσσερις μήνες μετά καμία εργασία δεν έχει ξεκινήσει στη Μαγνησία για την αποκατάσταση του δικτύου.
Πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης και των εταιριών που απαρτίζουν τους σιδηροδρόμους είναι εξάλλου να αποκατασταθεί η γραμμή Αθήνας – Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια το υπόλοιπο δίκτυο.
Και αυτό για να αποκατασταθούν κυρίως οι εμπορευματικές μεταφορές καθώς προτεραιότητα είναι τα containers που μαζεύονται στους τερματικούς σταθμούς και στα λιμάνια και δημιουργούν πονοκεφάλους στους κεφαλαιούχους… Εδώ και χρόνια εξάλλου υπάρχει μια σαφής αλλαγή προτεραιότητα χρήσης του σιδηροδρομικού δικτύου, από λαϊκό μεταφορικό μέσο ανθρώπων σε γραμμή ροής εμπορευμάτων.
Είναι μάλλον αδιάφορο για τα κυβερνητικά και επιχειρηματικά κέντρα πως μια μεγάλη μερίδα πολιτών,
που εργάζονται σε γειτονικές πόλεις ή σε ενδιάμεσα χωριά, μαθητές σχολείων, αλλά και φοιτητές που
εξυπηρετούνταν με τον σιδηρόδρομο, για δεύτερη φορά μέσα στο 2023 καλούνται να βρουν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης. Από τότε που τα δρομολόγια σταμάτησαν, η εταιρεία αντικατέστησε το τρένο με λεωφορεία, τα οποία έχουν όμως τη μισή και πλέον χωρητικότητα σε σχέση με το τρένο και ταυτόχρονα δεν πραγματοποιούν τις ενδιάμεσες στάσεις στα προάστια του Βόλου και τα χωριά των δήμων.
Εκπρόσωποι των εταιριών των σιδηροδρόμων και της κυβέρνησης μιλούν για αποκατάσταση του δικτύου εντός δύο ετών, δηλαδή το 2026. Μέχρι σήμερα βέβαια, η αποκατάσταση του δικτύου παραμένει ένα «κενό γράμμα», παρά τις όποιες δεσμεύσεις για προκήρυξη διαγωνισμών εντός του 2023.
Ο σιδηρόδρομος στη χώρα έχει απαξιωθεί πλήρως, σε άλλες περιοχές υπολειτουργεί, στις
περισσότερες όμως, όπως στη Θράκη, στη Βόρεια Ελλάδα, στην Πελοπόννησο, έχει περιπέσει σε
κατάσταση ανυπαρξίας ή συμβολικής λειτουργίας. Από το 2010 με τον Ν. 3891 για την «εξυγίανση» του
σιδηρόδρομου και μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις ξηλώνουν τη δυνατότητα του λαού να
χρησιμοποιεί το πλέον λαϊκό μέσο μεταφοράς. Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπτη το Μάρτη του 2023 και
οι πλημύρες στη Θεσσαλία εξυπηρετούν απόλυτα τα κυβερνητικά σχέδια για υποβάθμιση, ξεπούλημα
και συνολικά αλλαγή του προσανατολισμού της χρήσης των τρένων και των υποδομών των
σιδηροδρόμων.
Συγκεκριμένα στο Βόλο πλέον τίθεται ξεκάθαρα το ερώτημα αν τα επόμενα χρόνια θα υπάρχει σταθμός
και τρένο για χρήση από τους πολίτες. Ο Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, Ν. Ταχιάος σε
συνέντευξή του ουσιαστικά άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο κλεισίματος – αλλαγής της θέσης του
σταθμού του Βόλου, με αφορμή τη γέφυρα του ΟΣΕ στον Κραυσίδωνα, στην οποία φορτώνονται όλα
τα δεινά για τις πλημμύρες στο Βόλο. Ένα τέτοιο ενεχόμενο αντικειμενικά ακυρώνει τον υφιστάμενο
σταθμό.
Οι δηλώσεις του υφυπουργού σχετίζονται όμως και με τη γενικότερη τάση τουριστικοποιήσης –
εμπορευματοποίησης της ευρύτερης περιοχής των παλιών, στην οποία οι χώροι του ΟΣΕ φαντάζουν ως
φιλέτο για πολλούς επίδοξους επενδυτές. Η πώληση του εργοστασίου Γκλαβάνη (με συνολική έκταση
μεγαλύτερη από 5,000 τμ), που γειτνιάζει με τις εγκαταστάσεις του ΟΣΕ, μέσα στο Δεκέμβρη του 2023
σε ξένο «επενδυτή», σε μια συμφωνία εκατομμυρίων ευρώ, αντικειμενικά θα αλλάξει τον πολεοδομικό
χάρτη της περιοχής και θα επιταχύνει της καπιταλιστικές προτεραιότητες.
Τα ερωτήματα που τίθενται είναι αμείλικτα για το χαρακτήρα της πόλης στην οποία ζούμε, για τα
βασικά μέσα κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, που απεκδύονται διαρκώς του δημόσιου και
κοινωνικού χαρακτήρα. Αυτό που σήμερα απαιτείται είναι η ενίσχυση ενός κινήματος που να
περιγράψει τη ζωή της κοινωνικής πλειοψηφίας πέρα και έξω από τις καπιταλιστικές προτεραιότητες,
μια ζωή που δε θα αναζητά ευκαιρίες εντός των καπιταλιστικών μετασχηματισμών, αλλά θα θέτει ως
προϋπόθεση την ανατροπή τους. Μόνο μέσα σε μια τέτοια ζωή μπορούμε να μιλάμε για δημόσιους
σιδηροδρόμους, για δημόσιους χώρους με ελεύθερη κοινωνική χρήση για τον προσδιορισμό των
πραγμάτων στη ζωή μας και στην πόλη μας στη βάση των δικών μας αναγκών.
(Φωτογραφία myvolos.net 30 Ιανουαρίου 2024)
