Στην ίδια λιμενική ζώνη, εκεί από το Λιμεναρχείο μέχρι το Τελωνείο, οι Βολιώτες δεκαετίες τώρα αγοράζουν τα φρέσκα ψάρια των ντόπιων αλιέων. Από τις ξύλινες παράγκες, μέχρι τα ψαράδικα, δίπλα στην αφετηρία του Αστικού ΚΤΕΛ έναντι Δημαρχείου και στην νέα ιχθυαγορά, δίπλα στο Τελωνείο.
Τις τελευταίες δεκαετίες, τα καϊκάκια έχουν μεταφερθεί στην μαρίνα Τελωνείου με την βόλτα στην παραλία, να συνδυάζεται με έρευνα αγοράς για φτηνά ντόπια αλιεύματα.
Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου ·
Ψαράδες στο λιμάνι του Βόλου – 1930? 40? Του Κώστα Ζημέρη από το αρχείο του ΔΗ.Κ.Ι.
Κατερινα Μολιου Συζητώντας για την Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου
Αρχές του εικοστού αιώνα τα πρώτα υπαίθρια τσιπουράδικα στο λιμάνι του Βόλου!!! Συνήθεια των εργατών του λιμανιού των καπνεργατών των προσφύγων κ.α.λ.!!!.. Τα πρώτα χρόνια καθαρά ανδροκρατούμενος χώρος , τους αρκούσε στη λαδόκολλα η λακέρδα, ή ο τσίρος, ντομάτα και ελιές έως το 1970 περίπου!!!…
Η σημερινή εξέλιξη των τσιπουράδικων είναι καθοριστική για τη Φήμη του Βόλου στον τομέα αυτό!!!. Τα εδέσματα πολλά που ικανοποιούν τους πελάτες , για αυτό και αυξάνονται και πληθύνονται !!.. Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο πίνοντας το καραφάκι με γλυκάνισο η άνευ και (πάγο) .. Στην υγεία σας !!!!.. Νέες εποχές νέες συνήθειες φίλοι μου !!!..
Γιώργος Σανιδάς
Συζητώντας για την Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΨΑΡΑΔΙΚΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ
Εκεί που είναι τα ξενοδοχεία Αίγλη και Παλλάς ήταν τα παλιά ψαράδικα του Βόλου στα 1920, πριν τις επιχωματώσεις. Τα νερά ρηχά και πάνω σε πασσάλους οι δέκα ανοιχτές παλιοπαράγκες χωρίς τα στοιχειώδη.
Τα ψάρια όμως πολλά στα ξύλινα τελάρα με τον θρυμματισμένο πάγο, φθηνά κι ανόθευτα και φυσικά ανάρπαστα κι απ’ τη φτωχολογιά…
Αχάραγα ξεκινούσαν από εκεί οι πλανόδιοι ιχθυοπώλες με τα κοφίνια τους κι έφερναν την πραμάτεια που ψάρευαν τα καΐκια, ως και στα πίσω σπίτια, τα μικρά και παραξεχασμένα.
Απέναντι απ’ τις παράγκες η ”Ναυτιλία”, η ταβέρνα του ”Μανωλή” και άλλες, ζέσταιναν τους ψαράδες με το ρακί τους απ’ την παγωνιά της θάλασσας ως τα μαύρα μεσάνυχτα που ξεκινούσαν πάλι ν’ αναμετρηθούν μαζί της…
πίνακας του Δημ. Ψυχούλη
Αντώνης Χιώτης
Ζωντανές παραμένουν οι μνήμες και οι παραστάσεις από τα «παλιά ψαράδικα», εκείνες τις ξύλινες παράγκες, στηριγμένες σε πασσάλους πάνω από τη θάλασσα, έστω κι αν έχουν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια από την απόσυρσή τους.
Στα τελευταία χρόνια της παρουσίας τους, αρχές της δεκαετίας του ’70, η παλαιότητα και η ανεπάρκειά τους ήταν εμφανείς κι επιβάλλονταν η δημιουργία μιας νέας, συγκροτημένης και με σύγχρονες προδιαγραφές, ιχθυαγοράς. Ακόμη η απουσία κανόνων υγιεινής, εγκυμονούσε κινδύνους για τη δημόσια υγεία, ενώ και από αισθητική άποψη η εικόνα των παλιών ιχθυοπωλείων θεωρούνταν αναχρονιστική και αρνητική για μια μοντέρνα πόλη.
Πληροφορίες από εφημερίδα Ταχυδρόμος. Γρηγόρης Καρταπάνης..
