Από την Λέσχη Εργαζομένων και Νεολαίας Βόλου, ανακοινώθηκαν τα εξής:
Στις 3 Μαΐου μια «παράξενη», «διαβολική» σύμπτωση, έφερε να διεξαχθούν την ίδια μέρα 3 δίκες που αφορούν αγωνιζόμενους ανθρώπους στο πλαίσιο σοβαρών περιβαλλοντικών και κοινωνικών ζητημάτων που κυριαρχούν στην πόλη του Βόλου του τελευταία χρόνια. Στο ειδώλιο θα βρεθούν την ίδια μέρα ένας φοιτητής που συνελήφθη στην μεγάλη διαδήλωση ενάντια στην καύση σκουπιδιών στις 13 Ιούνη του 2020, 3 κάτοικοι των Σταγιατών που υπερασπίστηκαν τον κοινωνικό χαρακτήρα των δημόσιων χώρων του χωριού τους και 2 πολίτες του Βόλου που αντιστάθηκαν μαζί με εκατοντάδες άλλους στην ιδιωτικοποίηση του Βιολογικού Καθαρισμού της πόλης το 2017.
Η «σύμπτωση» αυτή απλά μας θυμίζει πως οι αστικοί σχεδιασμοί για την πόλη του Βόλου και συνολικότερα, δεν είναι ατάκτως ειρημένες τελίτσες, δεν αποτελούν ανεξάρτητα μεταξύ τους γεγονότα, αλλά ένα συνεκτικό σχέδιο επιχειρηματικοποίησης, ιδιωτικοποίησης και τελικά υποβάθμισης κάθε πτυχής της ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας, σε μια διαρκή διαδικασία άντλησης κέρδους και αναβάθμισης των επενδυτικών επιδιώξεων.
Στην πόλη του Βόλου διεξάγεται ένας πόλεμος, κηρυγμένος για όσους τόσα χρόνια σήκωσαν το γάντι και ακήρυχτος για όποιους απλά βλέπουν, αισθάνονται ή βιώνουν τις συνέπειές του. Είναι ένας πόλεμος με βαθύ ταξικό χαρακτήρα καθώς παίρνει ως προϋπόθεση την υποβάθμιση της ζωής των ταξικά κατώτερων και την αναβάθμιση των συμφερόντων των οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχων.
Οι δίκες, η καταστολή, η τρομοκρατία, οι δολοφονίες που μεθοδεύουν, είναι τα όπλα της αστικής πολιτικής για να κρατάει όμηρους τα αγωνιζόμενα υποκείμενα και να στέλνει μήνυμα υποταγής και συμμόρφωσης στην υπόλοιπη κοινωνία. Αυτό που πραγματικά θέλουν να δικάσουν είναι την τάση ενός ολόκληρου κοινωνικού ρεύματος να έχει λόγο για τις πόλεις στις οποίες ζει, για τους ίδιους τους παράγοντες που αφορούν τους όρους της ζωής του, κόντρα και ενάντια στις συμφωνίες κυρίων μεταξύ κράτους, τοπικών παραγόντων και επιχειρηματικών συμφερόντων. Αυτό που θέλουν να δικάσουν είναι πως η πόλη του Βόλου μετά από 40 χρόνια βρόμας, δυσωδίας και αλητείας τόλμησε να φωνάξει για την εκδίωξη της ΑΓΕΤ-Lafarge. Αυτό που θέλουν να δικάσουν είναι την κοινωνική αυτενέργεια που διεκδικεί ο δημόσιος να γίνει και κοινωνικός χώρος και όχι χώρος εκδήλωσης οικονομικής μεγέθυνσης. Αυτό που θέλουν να δικάσουν είναι την ανάγκη υπεράσπισης των δημόσιων κοινωνικών αγαθών ως πεδία που δε θα εντάσσονται στη μηχανή του κέρδους.
Οι άνθρωποι που σέρνονται στα δικαστήρια κατηγορούνται για έναν αγώνα που δίνουμε χιλιάδες. Στο ειδώλιο καθίζουν όλους εμάς που βρεθήκαμε έξω από την ΑΓΕΤ, στις μάχες στα δημοτικά συμβούλια, στα χωριά του Πηλίου, στους δρόμους του αγώνα, σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη. Η παρουσία μας στις δίκες στις 3 Μαΐου δεν είναι απλά ένδειξή αλληλεγγύης στους ανθρώπους που στοχοποίησαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, αλλά δήλωση πως αυτό τον αγώνα, τον αγώνα που εμείς θεωρούμε δίκιο και ο άδικος κόσμος τους τον θεωρεί άδικό, θα τον διαβούμε μέχρι τέλους. Μέχρι να νικήσουμε.
Η βιομηχανία διώξεων θα συνεχίσει την παραγωγή υποδίκων και ενόχων όσο ο αγώνας μας κλιμακώνεται. Όσο ριζώνει στην καρδία μας και στη συνείδησή μας η ελευθερία τόσο αυτή θα αμφισβητείται από το κράτος τους. Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για τους συντρόφους μας, για τη ζωή μας για μια κοινωνία που θα χωράει τις ανάγκες μας και δε θα μας σιγοκαίει σαν σκουπίδια.
Το δίκιο πάντα κρίνεται στους δρόμους. Δεν περιμένουμε δικαίωση από την αστική δικαιοσύνη, όπως και δεν μπορεί να σταματήσει και να οριοθετήσει τον αγώνας μας, τα όριά του και τις διεκδικήσεις του. Κάθε μάχη που κερδίζουμε όμως ξέρουμε πως αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα στη Βαστίλη που χτίσανε για να περιφρουρεί τον άδικό κόσμο τους. Από αυτή τη σκοπιά δίνουμε με όρους κινήματος, με όρους λαϊκής μαζικής κινητοποίησης και τη μάχη των δικών των συντρόφων μας και παλεύουμε να απαλλαγούν από κάθε κατηγορία ως κατάκτηση τελικά του συλλογικού μας αγώνα.
Ποιων η δικαιοσύνη το δίκιο να δικάσει…
Λέσχη εργαζομένων και νεολαίας
Μεταμορφώσεως 19
