Το νεαρότερο – αθλητικά – μέλος της ελληνικής εθνικής ομάδας είναι αθλήτρια με τεράστια θέληση να κυνηγήσει στόχους και επιθυμίες. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο, κατάφερε να πάρει την ελληνική υπηκοότητα -γεγονός που την απελευθέρωσε- μετά από μια πολύχρονη μάχη με την ελληνική γραφειοκρατία. Η εξέλιξη αυτή ήρθε στην ιδανικότερη στιγμή για την αθλητική της καριέρα. Η πρόσκληση για συμμετοχή στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα κλειστού ήταν μόνο η αρχή. Ακολούθησαν το Βαλκανικό ανοιχτού, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Ρώμη και, φέτος, η πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Τόκιο. Διόλου άσχημα.
Η αθλήτρια κατά την παρουσία της στο Μισάτο για την τελική προετοιμασία πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είχε την ευκαιρία να μιλήσει στο site της Ομοσπονδίας για την πορεία της στο χώρο και τους στόχους της στη διοργάνωση.
«Αν μου έλεγε κανείς πριν από δύο χρόνια ότι θα έφτανα εδώ, δεν θα το πίστευα. Φυσικά το ονειρευόμουν, όπως κάθε αθλητής, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα τόσο μακριά. Τώρα όλο αυτό γίνεται πραγματικότητα».
Η θέληση είναι πάνω από όλα για εκείνη: «Αν θέλεις κάτι και πιστεύεις στον εαυτό σου, όλα γίνονται. Το “κλικ” ήρθε όταν στο Ευρωπαϊκό στη Ρώμη βγήκα 13η. Εκεί είπα: “Αν τώρα είμαι 13η, πάμε καλά”. Πριν από αυτό, απλά πίστευα ότι μπορώ, χωρίς να ξέρω αν θα τα καταφέρω».
Η πορεία της Οξάνας στον αθλητισμό δεν ήταν γραμμική. Ξεκίνησε στη Ρωσία με πατινάζ, αλλά όταν ήρθε στην Ελλάδα δεν υπήρχε πρόγραμμα για πατινάζ. Στράφηκε στον στίβο, ασχολήθηκε με άλματα και τα 400 μέτρα. «Στα 27 μου αποφάσισα ότι θα κάνω πρωταθλητισμό και θα σταματήσω μόνο όταν το θελήσω», εξηγεί.
Στα 23 της, ο καθηγητής στα ΤΕΦΑΑ και προπονητής στίβου, Αποστόλης Θεοδώρου, την είδε και την παρότρυνε να γυρίσει στα στάδια. «Πήγα στον Σιούντρη, τον πρώτο καιρό εμφανιζόμουν σπάνια. Ήταν το διάστημα που έπρεπε να τακτοποιήσω θέματα με τη σχολή και τη δουλειά. Τον Φεβρουάριο επέστρεψα και είδα πάλι πανελλήνιο πρωτάθλημα κλειστού και κάπου εκεί γύρισα κανονικά στις προπονήσεις. Στο επόμενο πρωτάθλημα μπήκα στην οκτάδα στο μήκος μέσα σε πέντε μήνες και τότε κατάλαβα ότι θα μπορούσα να γίνω αθλήτρια εθνικής ομάδας», θυμάται. Παράλληλα, διαχειριζόταν σπουδές και δουλειά, γεγονός που έκανε την αρχή της καριέρας της πιο απαιτητική.
Η Κορένεβα δεν έκρυψε ποτέ τη χαρά και την περηφάνια της για την ελληνική υπηκοότητα και τις πρώτες συμμετοχές της με την εθνική: «Η πρώτη πρόκληση στο Βαλκανικό ήταν αξέχαστη. Ήμουν σαν παιδί από τον ενθουσιασμό. Ήμουν παρέα με τη Μαρία Μαγκούλια και μου έλεγε να ηρεμήσω, αλλά δεν μπορούσα. Ανάλογο ενθουσιασμό είχα και στη Ρώμη. Δεν έχασα ούτε μία ημέρα από τους αγώνες, ήθελα να το ζήσω όλο. Απόλαυσα την ατμόσφαιρα βρέθηκα κοντά στους συναθλητές μου, που αγωνιζόντουσαν».
Τι περιμένει η αθλήτρια από την πρώτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα; «Ειλικρινά, δεν θέλω να σκέφτομαι. Δε θέλω να λέω: “Αυτό θα γίνει”. Προφανώς βάζω κάποιον στόχο· ο στόχος είναι να περάσω στον τελικό. Αλλά και να μην περάσω, τουλάχιστον να κάνω μια πολύ καλή εμφάνιση, μια επίδοση κοντά στο ρεκόρ μου. Θεωρώ ότι η πρόκριση θα κλείσει κοντά στα 14,20 μέτρα. Περίπου έξι–επτά θέσεις τις θεωρώ ήδη κλεισμένες, ενώ υπάρχουν αρκετές αθλήτριες που παίζουν στα 14,00 μέτρα. Οπότε, όποια είναι στην καλύτερη ημέρα και έχει και λίγη τύχη, θα έχει το πλεονέκτημα».
Η αθλήτρια βρίσκεται στο Μισάτο για το τελικό στάδιο της προετοιμασίας της ενόψει του Παγκοσμίου. «Πάντα η προετοιμασία σου δίνει πρόγραμμα και πλεονεκτήματα. Στην προκειμένη, σίγουρα τον καιρό. Θα είμαι πιο μπροστά από όλους όσοι είναι ακόμα στις χώρες τους, γιατί εντάξει, η υγρασία εδώ είναι απίστευτη. Όταν κάνεις προετοιμασία οπουδήποτε αλλού εκτός από την έδρα σου είναι αλλιώς, νιώθεις αλλιώς. Η προετοιμασία πάει πολύ καλά. Δεν έχεις καμία άλλη υποχρέωση και η σκέψη σου είναι μόνο στη δουλειά σου, δηλαδή το μόνο σου μέλημα είναι να πας στο γήπεδο. Επίσης, οι εγκαταστάσεις εδώ είναι εξαιρετικές και οι άνθρωποι μοναδικοί, καθώς μας παρέχουν ότι τους ζητήσουμε».
Αναφορικά με το μέλλον της στα στάδια, είπε: «Δεν έχω βάλει όριο. Κάθε χρόνο βλέπω την πρόοδό μου και αποφασίζω αν θα συνεχίσω. Αν μείνω στάσιμη, κάτι σημαίνει. Μέχρι τώρα αυτό δεν έχει συμβεί. Το μόνο μέλημά μου είναι να πάω στο γήπεδο και να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Σίγουρα το 2026 είναι μια χρονιά που με ενδιαφέρει να κυνηγήσω τόσο το Παγκόσμιο κλειστού όσο και το Ευρωπαϊκό ανοιχτού. Οπότε θα πρότεινα να με ρωτήσετε πάλι του χρόνου για το τι θα κάνω στη συνέχεια».
Η αθλήτρια αναφέρθηκε και στους τραυματισμούς στην αρχή του έτους. «Έχασα αγώνες, αντιμετώπισα τραυματισμούς, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Κάθε μέρα προχωράω για τον στόχο μου», λέει. Η επιμονή και η αφοσίωσή της την έχουν φέρει σε μια σειρά σημαντικών επιτυχιών, αποδεικνύοντας ότι η θέληση μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο.
«Η χρονιά δεν ήταν εύκολη», προσθέτει. «Πέρσι ήμουν τραυματισμένη και ξεκίνησα τον Σεπτέμβριο–Οκτώβριο. Ο πόνος δεν είχε φύγει, αλλά έκανα τη μαγνητική και συνέχισα με θεραπείες. Παρά τις δυσκολίες, έκανα προπόνηση κάθε μέρα. Δεν κάθισα ποτέ στον καναπέ».
Η αθλήτρια καταφέρνει να συνδυάζει προπόνηση, δουλειά και προσωπική ζωή. «Από πέρυσι η προπόνηση είναι το βασικό μου μέλημα. Κάνω κάποια personal, ωστόσο τόσα ώστε να μην έχω επιβάρυνση. Για την επόμενη σεζόν που οι στόχοι είναι ακόμη μεγαλύτεροι, θα τα περιορίσω κι άλλο».
Στο Μισάτο με την εθνική ομάδα βρίσκεται και ο προπονητής της αθλήτριας, Δημήτρης Σιούντρης, που σχολίασε: «Αν είχε γίνει Ελληνίδα τρία χρόνια νωρίτερα, θα είχε άλλη εξέλιξη. Προπονητικά θα είχε εξελιχθεί, θα κυνηγούσε νωρίτερα και θα είχε άλλα ερεθίσματα. Στην αρχή κυνηγούσαμε το πανελλήνιο και νομίζαμε πως κάναμε και κάτι. Η προετοιμασία στο Μισάτο εξελίσσεται πολύ καλά και περιμένω να δω την αθλήτρια σε καλή κατάσταση στη διοργάνωση».
Πηγή: segas.gr
The post Η Κορένεβα δείχνει το δρόμο της υπομονής και επιμονής appeared first on www.ertsports.gr.
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
