Εντυπωσιακά χρώματα με έντονο μεταλλικό γαλάζιο στο πάνω μέρος φτέρωμά της, μια πορτοκαλί λωρίδα στο στήθος και μια λευκή κηλίδα στον λαιμό.
Δεινός ψαράς η αλκυόνη, μπορεί να κάθεται ακίνητη ώρες στις άκρες λιμνών ή ποταμών πάνω σε ένα κλαδί ή βραχάκι και μόλις δει κάποιο ψάρι κοντά στην επιφάνεια του νερού, ορμά, πετάει με πολύ μεγάλη ταχύτητα σαν σαΐτα παράλληλα προς το νερό και εφορμά κάθετα για να πιάσει το ψάρι.
Είναι δεινός ψαράς καθώς με μήκος σώματος 16-18 εκ. μπορεί να καταφέρει να φάει ψάρι μέχρι και μήκους 12 εκ! Εκτός από ψάρια καταναλώνει γυρίνους και υδρόβια έντομα.
Το όνομά της προέρχεται από τις λέξεις “αλς” (θάλασσα) και “κύω” (γεννώ) που τελικά σημαίνει “γέννημα της θάλασσας”!
Στις πανέμορφες φωτογραφίες του Dimitris Pavlou, το εντυπωσιακό ψαροπούλι (kingfisher), περιμένει το γεύμα του στο λιμάνι του Βόλου.
Ο μύθος…
Όλοι ξέρουμε τις «Αλκυονίδες ημέρες», που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη μέση του χειμώνα. Είναι μερικές ηλιόλουστες μέρες στο μέσο του χειμώνα που από την αρχαιότητα παραξένεψαν τους ανθρώπους και κατά το συνήθειο τους τις συνέδεσαν με έναν μύθο.
Η ονομασία τους προέρχεται από τη μυθική Αλκυόνη, κόρη του βασιλιά των ανέμων Αίολου, που ζούσε ευτυχισμένη με τον σύζυγό της Κύηκα, ο οποίος σύμφωνα με το μύθο μια μέρα πήγε για ψάρεμα, παρά τα παρακαλετά της Αλκυόνης να μην πάει και δεν γύρισε ποτέ. Στο αρχαίο έργο «Αλκυών», που αποδίδεται στο Λουκιανό, η Αλκυόνη αναζητούσε για μέρες μάταια το πτώμα του με αποτέλεσμα οι θεοί να την λυπηθούν και να τη μεταμορφώσουν στο ομώνυμο πουλί.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, η Αλκυόνη μόλις είδε το πλοίο του να βυθίζεται από τους δυνατούς ανέμους μέσα στην απελπισία της έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε. Οι θεοί εντυπωσιασμένοι από την αγάπη τους, τους μεταμόρφωσαν στα ομώνυμα πουλιά. Η Αλκυόνη γεννούσε τα αυγά της στην ακροθαλασσιά, όπου όμως τα νεογέννητα της παρασύρονταν και χάνονταν από τα κύματα. Ο Δίας κάποτε τη λυπήθηκε και αποφάσισε να στέλνει κατά την εποχή που η Αλκυόνη επωάζει τα αυγά της ημέρες καλοκαιρίας και διέταξε τον Αίολο να συγκρατεί αυτές τις ημέρες τους ανέμους.
Και η αλήθεια
Όλα αυτά βέβαια στη μυθολογία, γιατί, όσο σκληρό και εάν είναι, η επιστήμη μας επιβάλει να πούμε την αλήθεια. Η Αλκυόνη όπως και τα περισσότερα πουλιά γεννά κανονικά τα αυγά της την άνοιξη, άρα ο μύθος μπορεί πράγματι να είναι πολύ ωραίος αλλά επί της ουσίας η μεγαλύτερη συνεισφορά του είναι να δούμε την ανάγκη που υπάρχει να επαναφέρουμε στην καθημερινότητα μας την επαφή με τη φύση.
Οι αλκυονίδες ημέρες φέρνουν την ελπίδα, από την κακοκαιρία οδηγούμαστε στην άνοιξη, όπως και στην πραγματική ζωή όπου ζώντας άσχημες καταστάσεις και τη βαρυχειμωνιά πρέπει να μην χάνουμε το κουράγιο μας, αλλά να προσβλέπουμε στις αλκυονίδες ημέρες που θα μας δώσουν ανάσα ελπίδας για το μέλλον.
