Του κ. Νικήτα Παπαντωνίου – Καρτάλη*
Οι εκλογές που έγιναν στην Ελληνική επικράτεια έδειξαν διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα και δυστυχώς το πολιτικό σύστημα δεν έχει ακόμη αντιληφθεί τι ακριβώς έχει γίνει στην Ελληνική κοινωνία.
Οι εκλογές έχουν πολλούς νικητές και σίγουρα έναν και κάτι χαμένο, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Γιάνη που δεν κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο 3% διότι πίστευε στις Δημητρούλες και στα παράλληλα νομίσματα. Παράλληλα, σε ερώτηση στο debate, δήλωσε ότι όταν επιτεθούν οι Τούρκοι θα αρχίσει να τηλεφωνεί στους διάφορους ηγέτες, που πριν μερικά χρόνια είχε διώξει με την στάση του ως υπουργός οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, και τώρα που θα χρειαζόταν την βοήθεια τους αυτοί θα του πρόσφεραν την χείρα βοηθείας την ώρα που οι Έλληνες θα μάχονται με τους Τούρκους πάνω σε μία Ελληνική βραχονησίδα…. Όλα αυτά ο Γιάνης μας θα τα κάνει θέλοντας να δημιουργήσει τον μετακαπιταλισμό της Αίγινας….
Είναι πολύ σπάνιο σε μία εκλογική διαμάχη, ο πρώτος με τον δεύτερο να απέχουν κοντά στο 23% και η αξιωματική αντιπολίτευση να μην έχει ούτε 50 έδρες για να κάνει μόνη της μία πρόταση μομφής, από την σκοπιά και μόνο της δημοκρατίας αυτό είναι αδιανόητο και σίγουρα δεν βοηθάει την εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σίγουρα επέβαλε την ατζέντα του, ήταν πιο ρεαλιστής και επικεντρώθηκε στα πεπραγμένα της διακυβέρνησης του δίνοντας τον τόνο του τι θα θέλει να κάνει στην επόμενη τετραετία. Έπαιξε σε τρία ταμπλό δίνοντας επιδόματα και κερδίζοντας αρκετούς κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, μείωσε φόρους και εισφορές κερδίζοντας του κεντρώους πολίτες και δυνάμωσε τα σύνορα της χώρας εξοπλίζοντας την χώρα με τα μαχητικά και φρεγάτες κρατώντας ζεστούς τους συντηρητικούς πολίτες.
Το ερώτημα είναι τι δεν έκανε. Πρώτα από όλα έδειξε άτολμος στα θέματα της τάξης με πιο χαρακτηριστικό την αποτυχημένη πανεπιστημιακή αστυνομία καθώς και την γενικότερη παραβατικότητα. Το περιστατικό με τον Ρομά που έκλεψε το βενζινάδικό είναι χαρακτηριστικό δείχνοντας την έλλειψη πυγμής σε θέματα προστασίας του πολίτη. Στα θέματα φορολογίας δεν άγγιξε αυτά που καίνε τους πολίτες στην καθημερινότητά τους δηλαδή τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης καθώς και με το θέμα της ακρίβειας βασικών αγαθών. Επιπρόσθετα δεν τα έβαλε με το βαθύ κράτος αφήνοντας πίσω τα θέματα αξιολόγησης του ευρύτερου δημοσίου τομέα, δείχνοντας μία ήπια και κεντρώα στάση. Ένας πολιτικός σωστά είπε κάποτε «τα θέματα που προκύπτουν στην πολιτική δεν έχουν χρώμα όμως έχουν πάντα αριστερή ή δεξιά λύση», θέλοντας να τονίσει ότι η κεντρώα στάση των ίσων αποστάσεων δεν προσφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Η συζήτηση μπορεί να πάει και σε επιμέρους γεγονότα όπως οι υποκλοπές ή το ατύχημα των Τεμπών αλλά αυτά είναι επιμέρους ζητήματα και όχι θέματα πολιτικής και οικονομικής στρατηγικής και για αυτό δεν λαμβάνονται υπόψη παρόλο που είναι πολύ σημαντικά ειδικά στο θέμα του ατυχήματος που στοίχισε την ζωή σε 57 ανθρώπους.
Ένα άλλο γεγονός είναι η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Σίγουρα είναι οι μεγάλοι χαμένοι των εκλογών.
Το γεγονός αυτό κλείνει μία κακή κατά την γνώμη μου παρένθεση στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους που περιλάμβανε αγανακτισμένους, μαγκάλια, τραπεζάκια στις πλατείες και έναν έντονο λαϊκισμό που χαρακτήριζε την πολιτική ζωή του τόπου.
Το μόνο καλό είναι το γεγονός ότι απομυθοποιήθηκε η αριστερά και ο ενεργός της ρόλος στα κοινά του σύγχρονου Ελληνικού κράτους. Η βασική αιτία της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι έβλεπε μόνο μαύρο χωρίς καμία συναίσθηση της πραγματικότητας ενώ παράλληλα δεν πρότεινε κάτι βιώσιμο και οικονομικά εφικτό, και αυτό τιμωρήθηκε προφανώς γιατί ωριμάσαμε ως πολίτες.
Επιπρόσθετα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τον φράκτη και την Πύλο έκαναν διαγωνισμό αριστεροφροσύνης ξεχνώντας τι γίνεται εκ νέου στην Γαλλία που μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς που δεν έχουν ενσωματωθεί στην Γαλλική κοινωνία. Αρκετοί Έλληνες πολίτες συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, δεν θέλουμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και να βάλουμε στοιχεία από την Ανατολή και την Αφρική στην καθημερινότητα μας και ως εκ τούτου ο έλεγχος της λαθρομετανάστευσης είναι μία απαίτηση και όχι μία παρότρυνση.
Τι άλλαξε λοιπόν στην σημερινή βουλή; Μπήκαν 2 κόμματα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και ένα κόμμα κοντά στις αντιλήψεις του ΚΚΕ, αυτό της κυρίας Κωνσταντοπούλου ενώ έφυγε το κόμμα του κυρίου Βαρουφάκη για τους λόγους που περιγράφηκαν παραπάνω. Το παράλογο της μετεκλογικής κριτικής είναι μόνο για τα δύο κόμματα που ανήκουν στην δεξιά πλευρά της πολιτικής δηλαδή τους Σπαρτιάτες και τη Νίκη. Οι μεν πρώτοι είχαν την πολιτική στήριξη του Ηλία Κασιδιάρη και η δεύτεροι την βοήθεια του πιστών της Ελληνικής ορθοδοξίας. Για τους πρώτους πριν μιλήσουν από τα έδρανα της βουλής, τους χαρακτήρισαν φασίστες, νέο ναζί και ακροδεξιούς ενώ για τους δεύτερους Ρωσόφιλους, αντιεμβολιαστές και υπερσυντηριτικούς ενώ παράλληλα για το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που έχει φιλοκομμουνιστικές πεποιθήσεις απλά ήταν η ριμάδα Κυριακή των εκλογών και η Πλεύση Ελευθερίας μπήκε στην βουλή….
Αυτό που πραγματικά λοιπόν άλλαξε στην βουλή είναι ότι η δεξιά πλευρά του κοινοβουλίου όταν θα κάτσουν κανονικά τα κόμματα, πήρε 53,32% όταν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ πήραν 25.52% με το ΠΑΣΟΚ να λαμβάνει κάτι λιγότερο από 12%. Με άλλα λόγια η κοινωνία ψήφισε φιλελεύθερα στα οικονομικά και συντηρητικά στα κοινωνικά και πολιτικά της πιστεύω.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί γίνεται κριτική μόνο στον συντηρητικό χώρο και ειδικά στα δύο νέα κόμματα της δεξιάς πλευράς του κοινοβουλίου και όχι στις ακραίες θέσεις του ΚΚΕ και της Πλεύσης Ελευθερίας που αφουγκράζονται τη νέο κομμουνιστική θεωρία αλλά και τις απόψεις πολλών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό και άλλα θέματα που βάζουν σε κίνδυνο την δημοκρατία της χώρας;
Το θέμα έχει τις ρίζες του από τον εμφύλιο και την εποχή της χούντας όπου οι αριστεροί επέβαλαν την ριζοσπαστική θεωρία όπου σαν ηττημένοι του εμφυλίου, γεγονός που δεν μας μετέτρεψε σε κλασσική Βαλκανική χώρα, νίκησαν στο ιδεολογικό επίπεδο όπως άλλωστε είχε παραδεχθεί δημόσια ο Δημήτρης Κακαβάς (https://www.facebook.com/100001911577961/videos/5420423631364636) σε μία συνέντευξή του δηλώνοντας απερίφραστα ότι η αριστερά κέρδισε την μάχη της προπαγάνδας καθώς όλα τα αστικά κόμματα είχαν αισθήματα ενοχής για την ήττα στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο.
Έτσι, εν έτη 2023 το κομμουνιστικό κόμμα δεν θεωρείται κίνδυνος αλλά οι Σπαρτιάτες και η Νίκη μπορούν να διαβρώσουν την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος. Είναι δε τόση η πολιτική απάτη της αριστεράς που ο κύριος Τζανακόπουλος σε μία αποστροφή του λόγου του σε έναν πάνελ, δήλωσε υπερήφανος που υπήρξε κομμουνιστής. Εδώ κύριε Τζανακόπουλε καλό είναι θα θυμηθείτε εσείς και οι σύντροφοί σας τι εστί κομμουνισμός με εκατομμύρια νεκρών από λοιμό πάνω στα πειράματα του Στάλιν στην Σοβιετική ένωση.
Κλείνοντας την ανάλυση θα πρέπει να τονισθεί ότι ο κίνδυνος της δημοκρατίας μας είναι διττός, ο πρώτος είναι κατακραυγή του εθνικισμού ο οποίος κατά τον κύριο Ιωάννη Μάζη (https://www.youtube.com/watch?v=TRY6bmTbBmY) περιγράφει την αγάπη και τον σεβασμό των πολιτών στην ταυτότητα, τις παραδόσεις και την ιστορία της πατρίδα τους σε αντίθεση με τον σοβινισμό που προσπαθεί να επιβάλλει ως ανώτερη την πολιτιστική του κληρονομιά, και είναι αυτός που δυστυχώς προτάσσεται ως συνώνυμο του εθνικισμού, με τον οποίο όμως δεν έχει καμία σχέση. Χαρακτηριστικό αυτής της αντίληψης είναι όλα τα κόμματα της αριστεράς δεν θέλουν φράκτες, δεν βλέπουν θαλάσσια σύνορα, λατρεύουν τους λαθρομετανάστες και λένε τους εθνικιστές περιφρονητικά «εθνίκια».
Ο δεύτερος κίνδυνος σχετίζεται με την πολιτική ανοχή στην αριστερή κριτική με ταυτόχρονη δαιμονοποίηση της δεξιάς ατζέντας, τόσο από όλο το φάσμα των συστημικών κομμάτων όσο και δυστυχώς από την πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ανωτέρω ήταν η συνέντευξη του κυρίου Στίγκα όπου σε εκπομπή της κυρίας Αναστασοπούλου παρουσία του κυρίου Τατσόπουλου, «πολιορκήθηκε» έντονα. Πιο συγκεκριμένα οι δημοσιογράφοι και οι προσκεκλημένοι αμφισβήτησαν την ανεξαρτησία των Σπαρτιατών σε διοικητικό επίπεδο από τον Ηλία Κασιδιάρη σχεδόν δικάζοντας τον πρόεδρο των Σπαρτιατών. Τέτοιο ζήλο σε διάφορες πολιτικές πιρουέτες άλλων πολιτικών στελεχών από άλλους χώρους δεν έδειξε το δημοσιογραφικό δυναμικό όταν έγινε το Μάτι, τα Τέμπη ή η Μάνδρα….
Απλά στον επίλογο θα ήθελα να θυμίσω ότι κανένας πολίτης δεν πρέπει να επικροτεί ούτε ναζιστές ούτε όμως κομμουνιστές ενώ θα πρέπει με σαφήνεια, σεβόμενοι την γεωστρατηγική θέση της χώρας μας να δεχθούμε ότι είμαστε σε μία ευαίσθητη περιοχή με απειλές στα μεγάλα σύνορα μας λόγω των πολλών νησιών στην Ελληνική επικράτεια και επομένως θα πρέπει να αποδεχθούμε και κυρίως να μην δαιμονοποιούμε την πολιτική και κοινωνική έννοια του εθνικισμού, είναι άλλωστε και αυτή η κηροζίνη για τη διαφύλαξη της εθνικής μας κυριαρχίας.
*Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου-Καρτάλης είναι πρώην CFO της Nobacco, αναλυτής της Eurobank, σύμβουλος στο ΕΒΕΑ πρώην επιχειρηματίας στην εταιρεία Διακρότημα και νυν καθηγητής και αναλυτής. Είναι πτυχιούχος φυσικός με μεταπτυχιακές σπουδές στα εφαρμοσμένα μαθηματικά, τα χρηματοοικονομικά-διοίκηση καθώς και στο marketing management, ενώ μεταξύ άλλων έχει πιστοποίηση σε IFRS λογιστικά πρότυπα.
