Στο κατάμεστο από κόσμο Μουσείο της Πόλης του Βόλου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση τιμής και μνήμης για την ασυμβίβαστη δημοσιογράφο Νίτσα Κολιού, που διοργάνωση η Ένωση Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας και το Μορφωτικός της Ίδρυμα, στο πλαίσιο του γιορτασμού της Ημέρας της Γυναίκας, αλλά και των 90 χρόνων από την Ίδρυση της ΕΣΗΕΘΣτΕΕ.
Για την Νίτσα Κολιού μίλησαν οι δημοσιογράφοι Ελένη Σταμούλη και Θανάσης Σαμαράς και η ιστορικός, προϊσταμένη Αρχείων-Μουσείων και βιβλιοθηκών του ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ κ. Αίγλη Δημόγλου, ενώ σύντομο χαιρετισμό απηύθυναν τα στενά συγγενικά πρόσωπα της αείμνηστης δημοσιογράφου, Αναστασία Κολιού και Εύη Τζανετή, καθώς και ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών και του Μορφωτικού Ιδρύματος Γ. Τσιγκλιφύσης.
Η Ελένη Σταμούλη μιλώντας για την προσωπικότητα της Νίτσας Κολιού που η ίδια γνώρισε εντός και εκτός «τυπογραφείων» επισήμανε ότι ήταν η πρώτη γυναίκα που άρθρωσε λόγο, πολύ πιο δυναμικό, ουσιαστικό και αποτελεσματικό από πολλούς άνδρες δημοσιογράφους, αν όχι τους περισσότερους, της δημοσιογραφικής φουρνιάς της. Τη χαρακτήρισε βιωματική φεμινίστρια που είχε «τσαγανό» και που έδωσε μάχες για να επιβάλλει ότι μια γυναίκα δεν κρίνεται από τη δαντέλα του κορσέ της και η θέση που διεκδικεί αφορά το επάγγελμα αλλά και την προσωπική της αξιοπρέπεια.
«Έτσι στάθηκε η Νίτσα στη δημοσιογραφία, όχι γιατί ήταν φεμινίστρια με τη έννοια που συνηθίζουμε να περιβάλουμε τον όρο. Αλλά, γιατί με το να σταθεί, να αφιερωθεί, να επιβιώσει και εν τέλει να αφήσει τη σκόνη της στο ανδρικό κατεστημένο του δημοσιογραφικού επαγγέλματος τότε, χωρίς να το έχει προφανώς συνειδητοποιήσει, απαντούσε ίσως στην ισχυρότερη κολώνα της φεμινιστικής ιδεολογίας, που λέει ότι φεμινισμός δεν είναι ένα σύστημα ιδεών, αλλά μια πρόκληση, μια πρόσκληση για δράση. Χωρίς δράση, ο φεμινισμός είναι απλώς μια κούφια, αυτοαναιρούμενη ρητορεία», υπογράμμισε.
«Η Νίτσα έσπασε τη γυάλινη οροφή, αλλά το θέμα είναι να μην υπάρχει γυάλινη οροφή για καμία γυναίκα», τόνισε ο δημοσιογράφος Θανάσης Σαμαράς, πρώην πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών που πρότεινε τη διοργάνωση ενός συνεδρίου τιμής όλων των σπουδαίων δημοσιογράφων του παρελθόντος, ως προσφορά στην μνήμη της πόλης και στη Δημοκρατία. Ο Θανάσης Σαμαράς σημείωσε ότι δεν γνώρισε δημοσιογράφο να έχει αφιερωθεί και ταυτιστεί με το καθήκον όσο η Κολιού και πως δεν συνάντησε ποτέ δημοσιογράφο που να υπηρέτησε ακούραστα και αταλάντευτα τις δημοκρατικές αρχές.
«Αντιλαμβάνονταν ότι σκοπός της ελευθερίας του λόγου είναι η αντίσταση στην εξουσία. Η Νίτσα υπήρξε φανατικά ασυμβίβαστη, άνθρωπος φανατικός της αλήθειας», συνέχισε. Δεν συσχέτισε την ελευθερία του λόγου με την δυνατότητα των ιδιοκτητών να μεταδίδουν ανοησίες ή ψέματα. Αντιλαμβάνονταν ότι σκοπός της ελευθερίας του λόγου είναι η αντίσταση στην εξουσία. Παντού και πάντοτε; Ασφαλώς και η ενημέρωση απαιτεί πραγματικό αγώνα» πρόσθεσε ο ίδιος.
Και συνεχίζοντας ανέφερε: «Δεν υπάρχει ασφαλώς άνθρωπος που δημιουργεί χωρίς να κάνει λάθος. Όμως, κατ’ εξοχήν η βολιώτικη δημοσιογραφία υπήρξε για δεκάδες χρόνια ένα αυθεντικό, πραγματικό σχολείο μέτρου, αποφυγής της υπερβολής, σχολείο της γνώσης. Και της αλληλεγγύης. Θα πρόσθετα ένα σχολείο αυτογνωσίας, κατανόησης του ρόλου και της ευθύνης του δημοσιογράφου σ’ ότι αφορά την δημοκρατική λειτουργία της Πολιτείας, της ενημέρωσης και του καλώς εννοούμενου τοπικού συμφέροντος».
Την εκδήλωση έκλεισε η κ. Αίγλη Δημόγλου, η οποία τόνισε ότι θα αξιοποιηθεί το πολύτιμο και πλούσιο αρχείο της Νίτσας Κολιού που η ίδια άφησε στο Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας (ΔΗΚΙ), μίλησε για το σπουδαίο συγγραφικό έργο της δημοσιογράφου σημειώνοντας ότι το ΔΗΚΙ είχε εκδώσει δύο έργα της, για την βιομηχανία του Βόλου και το εργατικό κίνημα. Τέλος αναφέρθηκε στην μεγάλη προσφορά της ως μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΚΙ.
Την υπόσχεση και δέσμευση ότι θα συνεχιστούν αυτά τα αξιόλογα αφιερώματα για προσωπικότητες, όπως η Νίτσα Κολιού, έδωσε στο ο πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Γιώργος Τσιγκλιφύσης, που συντόνισε και την εκδήλωση.
Η διαθήκη της
Η Ελένη Σταμούλη, κλείνοντας την ομιλία της διάβασε ένα απόσπασμα από την χειρόγραφη διαθήκη της Νίτσας Κολιού, όπου-όπως επεσήμανε- μέσα σε ούτε 200 λέξεις αποκαλύπτεται η επαγγελματίας και η λογική της, ο άνθρωπος και ο ψυχισμός του. Στη χειρόγραφη διαθήκη της αείμνηστης δημοσιογράφου, αναφερόταν τα εξής:
«… Στους αγαπητούς συναδέλφους μου, ζητώ να συγχωρήσουν αν κάποτε τους πίκρανα με την αυστηρή μου κριτική, τα νεύρα και το άγχος μου. Δεν έπαυσα ποτέ να τους αγαπώ και τους εύχομαι να μην ξεχνούν ποτέ, ότι ο δημοσιογράφος είναι πιστός υπηρέτης του λαού και όχι αφέντης του. Να τον εξυπηρετούν ανιδιοτελώς και να αγωνίζονται για την εξακρίβωση της αλήθειας και την επικράτηση της ελευθεροτυπίας.
Τους συμπολίτες και τους συμπατριώτες στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, τους ευχαριστώ για την εκτίμηση στο πρόσωπο και τη δουλειά μου. Ήτανε μια δουλειά στην οποία αφοσιώθηκα νυχθημερόν με πάθος και αυταπάρνηση και κίνητρο μοναδικό την προσφορά προς τον αγαπημένο μας Τύπο. Ιδιαίτερα ευχαριστώ όσους μου έδειξαν την εμπιστοσύνη τους κατά τη σκληρή και χρονοβόρα ερευνητική εργασία.
Ο Πανάγαθος Θεός να ευλογεί όλους σας. Δεηθείτε παρακαλώ για την ανάπαυση της ψυχής μου».
