Σε σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας, μέσω ανάρτησής του στο λογαριασμό του στο facebook, ο πρόεδρος της Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Καλημέρα σε όλες και όλους.
Αυτές είναι οι σημειώσεις μου για την εβδομάδα που πέρασε.
1. Κοιτάμε μπροστά. Όχι πίσω
«Πρόεδρε, τι θα κάνουμε για αυτό;».
Στέκομαι στην ουρά σε ένα νησί περιμένοντας να παραγγείλω. Ένας άνθρωπος μου δείχνει τον τιμοκατάλογο: «πίτα σουβλάκι χοιρινό 4,50 ευρώ».
Δεν ήμασταν σε κάποιον πολυτελή προορισμό. Δεν ήταν ο μόνος. Δεν ήταν η πρώτη φορά.
Συνομιλώ με πολίτες σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας. Όλοι καταλήγουν στην ίδια πάνω κάτω ερώτηση: «τι θα γίνει με αυτήν την κατάσταση;».
Δεν χρειάζεται πια κανείς να επιχειρηματολογεί για το καθεστώς Μητσοτάκη: όλοι και όλες ξέρουν τη διαφθορά, ζουν την προκλητική ακρίβεια και υποβάθμιση της ζωής, βλέπουν την υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας.
Η Αριστερά πρέπει να βάλει τη δική της ατζέντα με μεγαλύτερη ένταση: δίκαιη πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, φορολογική δικαιοσύνη, μισθοί που κρατούν τις παραγωγικές ηλικίες στη χώρα μας.
Κανέναν δεν απασχολεί το χτες. Το χτες τελείωσε.
Το ίδιο και το «επιτελικό κράτος» που ξεχαρβάλωσε πλήρως τη χώρα και την έκανε ουραγό σε όλους τους κρίσιμους δείκτες.
Η πρόκληση είναι άλλη. Η Ελλάδα να είναι μια χώρα που οι πολίτες θα απολαμβάνουν αυτά που δικαιούνται.
2. Είναι η οικονομία (όπως πάντα)
Το 2019 ο Κ. Μητσοτάκης στη ΔΕΘ υποσχόταν τέλος στη «μιζέρια».
Το 2025 πηγαίνει στη Θεσσαλονίκη για να διαχειριστεί τη μιζέρια που ο ίδιος δημιούργησε.
Αποσπασματικά «δωράκια», μεγάλα λόγια.
Για μία ακόμη φορά θα προσπαθήσει, με τη βοήθεια και του γνωστού προπαγανδιστικού μηχανισμού, να εξαπατήσει την κοινωνία.
Πλέον όμως δεν πείθει κανέναν.
Η Νέα Αριστερά έχει σαφείς προτεραιότητες:
• Πρώτον, οι πόροι που σήμερα κατευθύνονται στους υπέρογκους στρατιωτικούς υπερεξοπλισμούς και σε αδιαφανείς απευθείας αναθέσεις να πάνε εκεί που χρειάζεται: στο κοινωνικό κράτος, στις υποδομές και στην πραγματική οικονομία.
• Δεύτερον, να ξηλωθεί το καθεστώς των προκλητικών φοροαπαλλαγών για τις τράπεζες, τα μεγάλα εισοδήματα και τις κάθε είδους επενδύσεις της «φούσκας». Μόνο η φορολόγηση του πλούτου μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική δικαιοσύνη, τη μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης, τη μείωση της έμμεσης φορολογίας.
• Τρίτον, ο στόχος της ενεργειακής μετάβασης σταματά να σημαίνει κερδοσκοπία πέντε ομίλων. Στροφή στην ενεργειακή δημοκρατία, στον έλεγχο των καρτέλ, στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, στην απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και στην απαγόρευση των εξορύξεων.
• Τέταρτον, εξαιρετικά κρίσιμο: τέλος στη φτηνή «ανάπτυξη» της αρπαχτής. Αύξηση στον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, νέο εργατικό δίκαιο με αυστηρά μέτρα για την προστασία των εργαζομένων.
Αλήθεια, τι θα θέλατε να ακούσετε εσείς στη ΔΕΘ από τη Νέα Αριστερά;
3. Κυρώσεις
Μόνο η επιβολή κυρώσεων στο Ισραήλ μπορεί να βάλει φρένο στο εφιαλτικό σχέδιο του Νετανιάχου.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποφεύγει κάθε συζήτηση για αποφασιστικά μέτρα απέναντι στους θύτες της γενοκτονίας.
Ακόμα χειρότερα, βαρύνεται πλέον και με την αδιανόητη πώληση της ΕΛΒΟ σε ισραηλινά συμφέροντα για την οποία θα την καλέσω στη Βουλή να απολογηθεί.
Φοβάμαι όμως ότι και κόμματα της αντιπολίτευσης δεν πιέζουν για κυρώσεις: είτε επειδή έχουν ενσωματώσει την ηττοπάθεια –«τίποτα δεν θα γίνει»– είτε επειδή προσπαθούν να κρατήσουν μια «υπεύθυνη» στάση.
Το κίνημα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και η Αριστερά οφείλουν να θέσουν ξεκάθαρα το αίτημα: η Ελλάδα να ψηφίσει στην επικείμενη διάσκεψη του ΟΗΕ την αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης και να συνταχθεί με το διεθνές ρεύμα για την επιβολή ουσιαστικών κυρώσεων.
Και οι κυρώσεις είναι πολύ συγκεκριμένες:
• Άμεση διακοπή όλων των στρατιωτικών με το Ισραήλ.
• Εμπάργκο εισαγωγών σε εμπορικά και αγροτικά προϊόντα από το Ισραήλ.
• Πάγωμα της έκδοσης νέων αδειών Golden Visa σε Ισραηλινούς πολίτες.
• Πίεση για άμεση αναστολή της εμπορικής συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και Ισραήλ.
• Πίεση για διακοπή της συμμετοχής του Ισραήλ σε αθλητικές και πολιτιστικές διοργανώσεις.
4. Απινιδωτές: η ζωή που μας λείπει
Ο αιφνίδιος και τραγικός θάνατος του Απόστολου Βεσυρόπουλου ανέδειξε ένα μεγάλο θέμα: την απουσία απινιδωτών στις παραλίες μας και σε δημόσιους χώρους.
Σκέφτομαι την τραγική ειρωνεία -καθώς ο Απ. Βεσυρόπουλος, προς τιμήν του, είχε εισηγηθεί τη μείωση του ΦΠΑ στους απινιδωτές- και πόσο συχνά η πολιτεία, το κράτος, αδιαφορεί για αυτά που μας απειλούν στην πραγματική ζωή.
Είναι ζήτημα προτεραιοτήτων.
Αν για παράδειγμα το κράτος προχωρά στην τοποθέτηση απινιδωτών για να σώζονται ανθρώπινες ζωές ή στην κατασπατάληση πόρων για διαφημιστικές καμπάνιες του τίποτα.
Αν επενδύει στην πολιτική προστασία ή σκορπά χρήμα από το παράθυρο σε σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ.
Αν νοιάζεται για το πώς ζούμε σήμερα και τους υπαρκτούς κινδύνους που μας περιβάλλουν ή θα φαντασιώνεται πανάκριβα οπλικά συστήματα για τον πόλεμο που … θα έρθει.
Όλα είναι θέμα επιλογών.
ΥΓ: Για τον Ευτύχη Μπιτσάκη κρατώ μια ανάμνηση: στο αμφιθέατρο του ΕΜΠ να μιλά με εκείνη την ξεχωριστή ευγένεια μιας γενιάς αγωνιστών που πια δεν είναι μαζί μας και να εμπνέει τον σεβασμό με την καθαρότητα της σκέψης του και την ειλικρίνεια του βλέμματός του.
Ένας διανοητής που επέμενε στην κομμουνιστική προοπτική και την ίδια στιγμή στην ενότητα της δράσης της Αριστεράς στο σήμερα».
www.ertnews.gr
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
