Κάθε υπόθεση τύπου βουλευτή Μαγνησίας Μαραβέγια την αντιμετωπίζω με τα δικά μου πιστεύω στην πολιτική και καθαρές κουβέντες.
Πιστεύω ότι κάθε ευρώ του πολίτη, είναι ιερό. Είσαι σε δημόσιο αξίωμα; Προστατεύεις το δημόσιο χρήμα. Κάνεις εξοικονόμηση όπου μπορείς, αν μπορείς. Και κοιτάζεις να μοιράζεται δίκαια και σωστά στην κοινωνία, δίνεις το είναι σου για αυτό. Τον εαυτό σου τον ξεχνάς. Πέρα από το μισθό σου, ούτε σκέψη για σχέση με το δημόσιο χρήμα. Σε μια κοινωνία που υποφέρει, με τα μισά νοικοκυριά να αδυνατούν να βγάλουν το μήνα, τα κόκκινα δάνεια να ξεπερνάνε το 1 εκατομμύριο και χιλιάδες επιχειρήσεις να είναι αποκλεισμένες από οποιαδήποτε χρηματοδότηση, κάθε πολιτικός πρέπει να αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται κάτω από έναν τεράστιο μεγεθυντικό φακό. Ότι στην πολιτική δεν υπάρχει «το νόμιμο είναι και ηθικό». Ο πήχης ήθους είναι σε δυσθεώρητα ύψη για έναν πολιτικό – και εκεί πρέπει να είναι. Και πρέπει με κάθε του πράξη, με κάθε του λέξη, να δίνει το σωστό παράδειγμα.
Θυμάμαι όταν ήμουν Γενικός Γραμματέας Επικοινωνίας της κυβέρνησης δέχθηκα πρόσκληση να μιλήσω σε ημερίδα του περίφημου Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου του Γιάννη Γαρεδάκη στα Χανιά. Έκπληκτος τότε διαπίστωσα ότι δικαιούμουν λέει ημερήσια αποζημίωση για μετακίνηση εκτός έδρας. Ήταν κάποιες δεκάδες ευρώ, αλλά το θεώρησα αδιανόητη πολυτέλεια την ώρα που ματώναμε να εξοικονομήσουμε και το τελευταίο ευρώ. Προτιμούσα να τα πάρει κάποιος υπηρεσιακός που θα τα είχε πραγματικά ανάγκη για υπηρεσιακή μετακίνηση. Αρνήθηκα να τα πάρω, αν και υπηρεσιακά δεν…προβλεπόταν η άρνησή μου. Όπως αρνήθηκα να έχω υπηρεσιακό αυτοκίνητο – χρησιμοποιούσα το δικό μου. Αρνήθηκα να έχω και οδηγό – οδηγούσα ο ίδιος. Αρνήθηκα οποιαδήποτε δαπάνη, οποιαδήποτε πράξη δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί με τα πιο σκληρά κριτήρια δημοσίου συμφέροντος. Και με πρωτεργάτες τους ίδιους τους υπαλλήλους της Γραμματείας κατορθώσαμε να την κάνουμε πρωταθλήτρια εξοικονόμησης στο δημόσιο – από 120 εκατομμύρια ευρώ δαπάνες το 2009 που παραλάβαμε, στα 50 εκατομμύρια το 2012 που παραδώσαμε. 70 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο εξοικονόμηση στα χρήματα του ελληνικού λαού, με πολλαπλάσιο παραγόμενο έργο.
«Πόσοι όμως πολιτικοί, πόσα πρόσωπα σε δημόσια αξιώματα, σκέφτονται έτσι;» ρωτάνε πολλοί. Σας διαβεβαιώνω περισσότεροι από όσους νομίζουμε. Και γνωρίζω ότι υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Προσωπικά ευτύχησα να είμαι γιος ενός ανθρώπου που έφτασε στα ανώτατα αξιώματα της Πολεμικής Αεροπορίας, πέρασαν από τα χέρια του υποθέσεις εκατομμυρίων, και σεβάστηκε και την τελευταία δραχμούλα. Ευτύχησα να γαλουχηθώ πολιτικά δίπλα σε ανθρώπους που ποτέ μα ποτέ δεν μου ζήτησαν οτιδήποτε παράνομο ή απλά περίεργο που αφορούσε δημόσιο χρήμα. Το αντίθετο.
Αυτά έμαθα, αυτά πιστεύω, αυτά έζησα, αυτά έκανα.
Του Γιώργου Πετρουλάκη, Διεθνολόγου, πρώην Γ.Γ. Επικοινωνίας, μέλος ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής
