"Είναι αυτό το τέλος του γερμανικού SPD;" τιτλοφορούνταν άρθρο γνώμης στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle μόλις πριν 3 χρόνια, το 2018, και συνέχιζε: "Για πρώτη φορά το SPD είναι λιγότερο δημοφιλές κι από το ακροδεξιό AfD…Το παρατσούκλι του SPD, το αποκαλούν εδώ και δεκαετίες "η γριά Θεία", είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.
Οι ηλικιωμένες θείες είναι γλυκύτατες και έχουν ατελείωτες ιστορίες για το παρελθόν…Αλλά πέρα από αυτό; Η παράδοση και τα επιτεύγματα του παρελθόντος έχουν ελάχιστη χρησιμότητα στην ανελέητη καθημερινότητα της πολιτικής. Κανείς δεν σε παίρνει πραγματικά στα σοβαρά αν δείχνεις ότι είσαι ανήμπορος να συμβαδίσεις με την εποχή σου…". Κι αυτό ήταν μόνο ένα από τα εκατοντάδες άρθρα αναλόγου περιεχομένου που γράφτηκαν για το SPD, το παραδοσιακό κόμμα της Γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Σας θυμίζει κάτι;
Ίδιος αν όχι μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των άρθρων, εν Ελλάδι και διεθνώς, που γράφτηκαν όλη την προηγούμενη δεκαετία, με ακόμη χειρότερο περιεχόμενο για έναν άλλο σοβαρό παίκτη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Κατηγορήθηκε, πλήρωσε, διασύρθηκε, συρρικνώθηκε, εξαϋλώθηκε. Την τελευταία δεκαετία είναι λες και συνωμότησαν τα πάντα στη χώρα για να σβηστεί δια παντός από τον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη. Αλλά αυτό εκεί, σαν μια φλόγα που δεν σβήνει ποτέ, ξαναζωντανεύει συνεχώς, σήμερα μέσα στην ομπρέλα του Κινήματος Αλλαγής, δεν βολεύεται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δεν συμβιβάζεται με τη λήθη.
Και η συνέχεια προμηνύεται μάλλον συναρπαστική.
Γιατί φαίνεται πρώτα από όλα πως το “τελειωμένο” μέχρι από πριν λίγο καιρό SPD διεκδικεί με αξιώσεις να εκλέξει ξανά Καγκελάριο στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο που μας έρχεται – μην ξεχνάμε, έχουμε να δούμε σοσιαλδημοκράτη Καγκελάριο στη Γερμανία από την αρχή της νέας χιλιετίας. Πριν λίγες μέρες μάλιστα το SPD βρέθηκε μπροστά σε κάποιες δημοσκοπήσεις από το συντηρητικό μπλοκ CDU/CSU μετά από…16 χρόνια. Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τι θα γίνει τελικά, αλλά σίγουρα μπορεί κανείς να βγάλει ένα βασικό συμπέρασμα:
Στην πολιτική, ποτέ μη λες ποτέ.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι νομοτελειακά το ΠΑΣΟΚ θα αναγεννηθεί. Δεν υπάρχουν αυτόματοι μηχανισμοί και κάθε περίπτωση, σε κάθε χώρα, είναι διαφορετική, είναι μοναδική. Αλλά ούτε το αντίθετο συμβαίνει: ούτε καταδικασμένο είναι το ΠΑΣΟΚ να σβήσει ως ανάμνηση του παρελθόντος. Πόσο μάλλον που…
-Η δίψα για σοβαρή, προοδευτική, εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στη Ν.Δ. για να ισορροπήσει πολιτικά η χώρα υπάρχει και θα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο,
-Τόσο με την πρόσφατη τραυματική του κυβερνητική θητεία όσο και ως αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε και αποδεικνύει συνεχώς πως παρουσιάζει εγγενώς ένα αξεπέραστο δίδυμο έλλειμμα: σοβαρότητας και ικανότητας διακυβέρνησης,
-Το brand ΠΑΣΟΚ παραμένει ισχυρό. Πότε από συνήθεια, πότε για αστείο (μερικές φορές πετυχημένο, τις περισσότερες κρύο), πότε ως φετίχ, πότε από νοσταλγία και πότε ως πραγματική ταύτιση, ο "ήλιος ο πράσινος" βρίσκεται συνεχώς μπροστά μας. Το know-how σοβαρής διακυβέρνησης, η εμπειρία, η ιστορία, τα στελέχη σε όλα τα επίπεδα είναι εκεί, στο ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, όσο κι αν τα άλλα κόμματα επιδίδονται σε μεταγραφές μήπως και αυξήσουν την ικανότητα κυβερνησιμότητάς τους.
Ακούω με χαμόγελο όσες και όσους σε παρέες, πάνω στην κουβέντα και στο ερώτημα «λες να ξαναβαφτεί πράσινη η Ελλάδα» απαντούν μονολεκτικά "ποτέ!"
Με το ΠΑΣΟΚ, ποτέ μη λες ποτέ."
Γιώργος Πετρουλάκης
