του Νίκου Κανελλή,
μέλους της διεθνιστικής σοσιαλιστικής οργάνωσης ΞΕΚΙΝΗΜΑ
Οι φωτογραφίες, τα βίντεο και οι δεκάδες προσωπικές εμπειρίες που έχουν δημοσιευθεί αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες όσων συνέβησαν στη διαδήλωση της 13ης Ιουνίου και όσων ακολούθησαν. Τα ΜΑΤ και η αστυνομία εξαπέλυσαν μια πρωτοφανή, για τον τόπο, βία εναντίον χιλιάδων πολιτών που «τόλμησαν» να διαδηλώσουν για το δικαίωμα στον καθαρό αέρα.
Αυτή η καταστολή δεν ήταν τυχαία. Αντίθετα, είχε συγκεκριμένη στόχευση και φυσικά πολιτικούς εντολείς.
Η αστυνομία και τα ΜΑΤ, με εντολή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έδειξαν ότι λειτουργούν ως ο προστάτης της πολυεθνικής Lafarge. Το ίδιο άλλωστε έκαναν πριν λίγα χρόνια στις Σκουριές όταν ξυλοφόρτωναν τους κατοίκους της Χαλκιδικής για να προστατέψουν την Eldorado. Το ίδιο έκαναν και ενάντια στους κατοίκους της Τήνου πριν λίγες βδομάδες για να επιβάλλουν τα συμφέροντα των εργολάβων των ανεμογεννητριών. Το ίδιο έκαναν ενάντια στους φοιτητές και τη νεολαία το περασμένο φθινόπωρο (και άπειρες φορές στο παρελθόν). Το ίδιο κάνουν κάθε φορά που ο κόσμος ξεσηκώνεται και διεκδικεί.
Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν είναι σαφές: Το κράτος και οι δυνάμεις καταστολής του θα κάνουν ότι χρειαστεί για να προστατέψουν τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ. Στην προκειμένη, της ΑΓΕΤ-Lafarge.
Και ότι χρειαστεί σημαίνει να πετάξουν δακρυγόνα και βόμβες κρότου λάμψης μέσα στο πλήθος, ακόμη κι έξω από τα επείγοντα του Νοσοκομείου. Να αφήσουν τα σημάδια από τις γκλοπιές στα σώματα που βρέθηκαν μπροστά τους. Να χτυπήσουν άγρια τον Νίκο Χατζηαντωνίου που τόλμησε να περνά έξω από την αστυνομική διεύθυνση το ίδιο βράδυ. Να ποδοπατήσουν και να κυνηγήσουν λυσσαλέα όσους τόλμησαν να συγκεντρωθούν έξω από την αστυνομική διεύθυνση. Να βρίσουν και να απειλήσουν μαθητές. Να σπάσουν τα πλευρά του Βασίλη Μάγκου έξω από τα δικαστήρια. Να συλλάβουν τον Θανάση Σ. με κατηγορίες «προκάτ» κοκ.
Ξεκάθαρη στόχευση αυτής της βίας είναι να σπάσει το κίνημα. Να φοβηθεί ο κόσμος ώστε να μην κατέβει ξανά σε μια διαδήλωση. Να επιβληθεί με την τρομοκρατία η πολιτική τους ώστε να συνεχίσει η ΑΓΕΤ να καίει σκουπίδια και να σκορπά διοξίνες. Να προχωρήσει ο Μπέος και ο Αγοραστός στο εργοστάσιο SRF. Να καμφθεί και να σβήσει το μαζικό κίνημα που εδώ και τρία χρόνια απαιτεί να μπει τέλος στο έγκλημα. Γιατί αυτό που φοβούνται περισσότερο από κάθε τι είναι η δύναμη που έχουν οι πολλοί όταν κινητοποιηθούν μαζικά κι οργανωμένα.
Απέναντι σε αυτό το σχέδιο είναι κρίσιμο το πιο ενεργό κομμάτι του κινήματος, που αποτελείται από τις διάφορες συλλογικότητες, να αποκτήσει το δικό του «σχέδιο» με στόχο τη νίκη.
Ένα σχέδιο που θα επιδιώκει να αυξάνει διαρκώς τους αριθμούς των ανθρώπων που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και να μπλοκάρει την «κανονικότητα» τόσο της κρατικής μηχανής όσο και της οικονομίας. Ένα σχέδιο που να περιλαμβάνει την κοινή δράση της Αριστεράς, αλλά και όλων των δυνάμεων που αντιστέκονται στην καταστροφή. Που θα περιλαμβάνει ένα πλατύ πανεκπαιδευτικό μέτωπο, που θα συνδέει την αγωνιζόμενη νεολαία, με τον κόσμο της εργασίας. Που θα περιλαμβάνει μέρες απεργιακών δράσεων σε όλη την πόλη. Που θα περιλαμβάνει την οργανωμένη περιφρούρηση των συγκεντρώσεων και των διαδηλώσεων του κινήματος.
Πρόκειται για έναν αγώνα που αφορά το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών αυτής της πόλης. Κι αυτό τον αγώνα πρέπει τον δώσουμε ως το τέλος.
