Μεταρρυθμιστική Ασυνέπεια: Από το ΠΑΣΟΚ στο Ποτάμι, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής

Του Σάκη Παπαθανασίου
Οι «Μεταρρυθμιστές για τη Δημοκρατία και την Ανάπτυξη» με επικεφαλής τον κ. Λυκούδη ανακοίνωσαν την εκλογική συνεργασία τους με το ΠΟΤΑΜΙ.
Τι υποστήριζαν όμως όλο το προηγούμενο διάστημα;
Τον Οκτώβριο του 2012 τοποθετήθηκαν σθεναρά υπέρ της σύμπλευσης της ΔΗΜΑΡ με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο ενός φόρουμ με τελικό σκοπό τη συγκρότηση ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς. Τον Ιούνιο του 2013 διαφώνησαν κάθετα με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και θεώρησαν ότι με αυτή πράξη απομακρύνθηκε από την στάση ευθύνης έναντι της χώρας. Τον Οκτώβριο του 2013 στήριξαν ενεργά την «πρωτοβουλία των 58» που προωθούσε την κοινή κάθοδο του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές,. Γενικότερα οι δημόσιες τοποθετήσεις του αναδείκνυαν ως συστατικά στοιχεία την ανάγκη στήριξης του έργου της κυβέρνησης και τη συμπόρευση όλων των δυνάμεων της κεντροαριστεράς μέσα από ένα ενιαίο σχήμα.
Τι υποστήριζε και έπραττε το ΠΟΤΑΜΙ για τα αντίστοιχα ζητήματα;
Επιδίωξε να διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ και επιχείρησε να εμφανιστεί ως φορέας του νέου έναντι του παλαιού πολιτικού συστήματος. Δεν αυτοπροσδιορίστηκε ως δύναμη της κεντροαριστεράς αλλά ως δύναμη υπέρβασης της διάκρισης δεξιάς και αριστεράς. Δε δέχθηκε να συμμετάσχει σε διάλογο για την κεντροαριστερά ούτε με τη ΔΗΜΑΡ ούτε βεβαίως με το ΠΑΣΟΚ που το κατηγόρησε επιπλέον ως έναν από τους βασικούς υπεύθυνους για την εξώθηση της χώρας στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Από τα προαναφερθέντα αναδεικνύεται ευκρινώς η μεγάλη διαφορά στα βασικά ζητήματα ανάμεσα σε αυτά που υποστήριζαν οι Μεταρρυθμιστές και στην πολιτική που επαγγέλθηκε το ΠΟΤΑΜΙ. Για αυτό και η επιλογή τους να συνταχθούν με το ΠΟΤΑΜΙ έρχεται σε αντίφαση με τις δημόσιες τοποθετήσεις που είχαν τα τελευταία δύο χρόνια.
Αυτοδίκαια γεννάται το ερώτημα : Πότε οι Μεταρρυθμιστές και ο κ. Λυκούδης, πρώην γραμματέας της Κ.Ε και βουλευτής επικρατείας της ΔΗΜΑΡ, είχαν δίκιο; Τότε που καλούσαν το κόμμα τους να συνταχθεί με το ΠΑΣΟΚ για τη μεγάλη κεντροαριστερά ή τώρα που καλούν το λαό να ψηφίσει το ΠΟΤΑΜΙ που ουδόλως ενδιαφέρεται για την υπόθεση της κεντροαριστεράς;
Ο βασικός λόγος που επιλέχθηκε από τους Μεταρρυθμιστές η σύμπλευση με το ΠΟΤΑΜΙ είναι η αποξένωσή τους από τον κόσμο που αυτοτοποθετείται στην κεντροαριστερά. Παρά το ότι ένα όχι ευκαταφρόνητο τμήμα αυτών των ψηφοφόρων έχει απόψεις παρόμοιες με τις δικές τους για σημαντικά ζητήματα , μόνο το 1,4% θεωρεί την πολιτική κίνηση τους ως το χώρο που εκφράζει καλύτερα τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς, ενώ η επιρροή τους σε όσους ψήφισαν ΔΗΜΑΡ το 2012 είναι μηδενική (βλέπε δημοσκόπηση Δεκεμβρίου MRB). Ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι η «κοινή γνώμη της κεντροαριστεράς» δεν εκτίμησε καθόλου το ότι παρεμπόδισαν συστηματικά ( με τη συνεχή υπερπροβολή από τα ΜΜΕ που στήριζαν την κυβέρνηση) , την προσπάθεια που κατέβαλλε η ΔΗΜΑΡ να επανατοποθετηθεί στο πολιτικό σκηνικό μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση. Η προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ για δημιουργία του προοδευτικού τρίτου πόλου κατέρρευσε και με την επιβαρυντική συνδρομή των Μεταρρυθμιστών, που με τη σειρά τους έλαβαν μέρος της αρνητικής εικόνας που δημιουργήθηκε για τη ΔΗΜΑΡ.
Λόγω αυτής της αποξένωσης από τον κόσμο που αυτοτοποθετείται στην κεντροαριστερά, αναγκάζονται τώρα να ακολουθήσουν τους ψηφοφόρους (μεταξύ αυτών και μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ το 2012) που προτίμησαν το νεοπαγές ΠΟΤΑΜΙ αντί του ΠΑΣΟΚ. Τρέχουν να τους προλάβουν, εγκαταλείποντας το έως τώρα ζητούμενο, τη συγκρότηση της «μεγάλης δημοκρατικής συμπαράταξης». Ορισμένα στελέχη τους επικαλούνται ως λόγο για αυτή τους την επιλογή το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ πρωταγωνίστησε στο πελατειακό σύστημα, την αναξιοκρατία, την εξυπηρέτηση των συντεχνιακών και ειδικών συμφερόντων. Το πρόβλημα δεν είναι το περιεχόμενο αυτών των εκτιμήσεων. Το πρόβλημα είναι πως χωρίς ίχνος αυτοκριτικής υποστηρίζουν σήμερα θέσεις για τις ευθύνες και το ρόλο του ΠΑΣΟΚ που μέχρι πριν λίγους μήνες τις στηλίτευαν «καίγοντας» την προσπάθεια της ΔΗΜΑΡ για τη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου αυτόνομου από το ΠΑΣΟΚ.
Δευτερευόντως ως εξήγηση της επιλογής των Μεταρρυθμιστών δεν μπορεί παρά να συνυπολογιστεί πως το ΠΟΤΑΜΙ ως νέος πολιτικός χώρος αντικειμενικά δίνει περισσότερες δυνατότητες εκλογιμότητας σε στελέχη τους, αφού εκτιμάται πως θα εκλέξει περισσότερους βουλευτές και σίγουρα βουλευτή επικράτειας. Αντίθετα η αναμενόμενη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί τον κίνδυνο τα δύο μέρη του, να μην εκλέξουν βουλευτές ή να εκλέξουν ελάχιστους και πάντως όχι στο Επικρατείας. Ευλόγως λοιπόν η σκέψη μεταφέρεται σε παραμέτρους προσωποπαγών διευθετήσεων και ωφελειών, ειδικά εφόσον επιβεβαιωθεί η τοποθέτηση του επικεφαλής των Μεταρρυθμιστών ως πρώτου στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΟΤΑΜΙΟΥ.
Στην πολιτική όμως έχει σημασία η συνέχιση του πολιτικού ρόλου να εμπεριέχει τη λογική συνέχεια και αλληλουχία της πολιτικής στάσης, τη μη μεταβολή θέσεων κατά περίσταση , τη σταθερότητα στις αξίες, τη συνέπεια λόγων και έργων, την αυτοκριτική για τα λάθη και το ηθικό υπόβαθρο των όποιων αλλαγών και προσαρμογών. Στην πολιτική δεν είσαι χρήσιμος αν καταφέρνεις να καρπώνεσαι αξία αλλά μόνο αν με τη στάση σου προσθέτεις αξία, προς όφελος της χώρας και της κοινωνίας.
Η συμπόρευση των Μεταρρυθμιστών με το ΠΟΤΑΜΙ γίνεται με την επίκληση της συγκρότησης του τρίτου πόλου. Πως όμως αντιλαμβάνονται τον τρίτο πόλο; Ως δύναμη χωρίς σαφείς προοδευτικές πολιτικές προτάσεις και εν τέλει, στα κύρια ζητήματα μη αντιπαραθετική προς τις ασκούμενες πολιτικές. Επί αυτού δεν είναι τυχαία η θέση τους ότι οι εκλογές θα είναι καταστροφή, θέση που στην ουσία παραδίδει στη σημερινή κυβέρνηση όλα τα κρίσιμα ζητήματα όπως τις διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο με νέα μέτρα του προγράμματος προσαρμογής και για την ελάφρυνση του χρέους. Φαίνεται πως η συμμαχία που συγκροτούν παίζει περισσότερο άμυνα για την υπεράσπιση της καθεστηκυίας τάξης παρά επίθεση για την πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση με ασφάλεια, σταθερή ευρωπαϊκή πορεία, σύγχρονες και κοινωνικά δίκαιες λύσεις.
badiera.gr