«Η τελευταία στροφή μιας μηχανής πριν σβήσει…»

Του Αλέξανδρου Μεϊκόπουλου,
υποψήφιου βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ
Όσο περισσότερο πλησιάζουμε προς το τέλος του παλιού στις 25 Γενάρη, τόσο πιο έντονα αντιδρά το σάπιο σώμα του, σε μια ύστατη προσπάθεια επιστράτευσης των δυνάμεων που του απέμειναν, προκειμένου να παρατείνει λίγο ακόμη τη ζωή του. Μοιάζει με την τελευταία αναλαμπή του ετοιμοθάνατου ή την τελευταία στροφή μιας μηχανής πριν σβήσει.
Καθώς το ευρωπαϊκό κλίμα αλλάζει, με ολοένα και περισσότερους διεθνείς αναλυτές να αρχίζουν να επικοινωνούν γνώμες υπέρ της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ περί ανάγκης επαναδιαπραγμάτευσης του μη βιώσιμου χρέους, το κεντρικό δίλημμα που επιλέγει να χρησιμοποιήσει για την προεκλογική του εκστρατεία ο κ. Σαμαράς «σταθερότητα με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή περιπέτεια με τον ΣΥΡΙΖΑ» χάνει όλο και πιο γρήγορα έδαφος.
Καθώς υποχωρεί ο φόβος, ξεθολώνουν τα μυαλά, ξεπαγώνουν τα κοινωνικά αντανακλαστικά, η κοινωνία ξυπνά, κάτι αρχίζει να κινείται.
Είναι το ρεύμα της ελπίδας που φυσά πάνω από την χώρα.
Είναι η προοπτική που έρχεται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Είναι η συστράτευση του ελληνικού λαού ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές στην μάχη για την επανάκτηση της αξιοπρέπειάς του.
Είναι η εκδίκηση του χαμόγελου που αρχίζει να ανθίζει στα χείλη του προδομένου λαού.
Το χαμόγελο. Η πρώτη υγιής αντίδραση μιας κοινωνίας, που κακοποιήθηκε σε τέτοιο σημείο από την μνημονιακή πολιτική της λιτότητας που εφάρμοσαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ως μοναδική επιλογή θεραπείας, ώστε ξέχασε πως είναι να ελπίζεις.
Τίτλοι τέλους για τα μνημόνια που υπέθαλψαν την κοινωνική αδικία, που καλλιέργησαν το έδαφος για την εμφύτευση του κοινωνικού μοντέλου που έχει στην καρδιά του τον νέο τύπου εργαζόμενο, χωρίς ωράριο, χωρίς σταθερή εργασία, χωρίς αξιοπρεπή μισθό.
Τίτλοι τέλους για την σταθερότητα… της φτώχειας, της ύφεσης, της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, της ανεργίας, της υποταγής.
Εναλλακτικός δρόμος υπάρχει.
Είναι ο δρόμος της αξιοπρέπειας, που περνάει μέσα από την κατάργηση της αναποτελεσματικής λιτότητας που φτωχοποίησε βίαια τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας, ανεβάζοντας την ανεργία των νέων στο 60% και την μακροχρόνια ανεργία στο 74,4%, μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα κατά 25% μέσα στα τελευταία 5 χρόνια, αυξάνοντας το χρέος στα 320 δις από 304 δις που ήταν το 2012, διαλύοντας την δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, την κοινωνική προστασία, ξεπουλώντας τον δημόσιο πλούτο της χώρας, για να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα.
Η σωτηρία της Ελλάδας δεν μπορεί να προέλθει από εκείνους που οδήγησαν την χώρα στα βράχια, από εκείνους που τοποθέτησαν την κοινωνία στην θέση του θεατή. Από εκείνους που οδήγησαν αξιοπρεπείς επιχειρηματίες και νοικοκύρηδες οικογενειάρχες στην οικονομική και ψυχική εξαθλίωση.
Στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε την κοινωνία συνοδοιπόρο στο ταξίδι που οδηγεί στην δημοκρατία, την ισότητα, την αλληλεγγύη, για την Ελλάδα του λαού, για την Ευρώπη των λαών.
Έφτασε η ώρα να απαλλαγούμε από το δοκιμασμένο παλιό.
Χώρο στο νέο, χώρο στους νέους!