Σήμερα τα σχολεία είναι κλειστά διότι οι εκπαιδευτικοί έχουν συνδικαλιστικές δραστηριότητες. Εκατοντάδες χιλιάδες γονείς θα πρέπει να αλλάξουν το καθημερινό τους πρόγραμμα, να πάρουν άδεια, να βρουν άνθρωπο να κρατήσει τα παιδιά, δηλαδή να ταλαιπωρηθούν και να επωμισθούν επιπλέον κόστος, διότι μία από τις «κατακτήσεις» του κρατικού συνδικαλισμού είναι να ασκείται την ώρα και εις βάρος της εργασίας. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά θα χάσουν μία μέρα από τις 173 που είναι όλες κι όλες οι διδακτικές μέρες του έτους. Το κράτος, δηλαδή ο φορολογούμενος θα πληρώσει περίπου 14 εκατομμύρια ευρώ (τόσο είναι το συνολικό κόστος μισθοδοσίας 160.000 εκπαιδευτικών για κάθε ημέρα εργασίας) για μαθήματα που δεν θα γίνουν.
Να το δούμε λίγο προσεκτικότερα. Ο εργοδότης των εκπαιδευτικών είναι το κράτος. Ο συνδικαλισμός έχει μία κυρίως αποστολή: να προφυλάξει τον εργαζόμενο από αυθαιρεσίες και κατάχρηση «εξουσίας» που μπορεί να κάνει ο εργοδότης. Έτσι, εξ ορισμού, εργοδότης και συνδικαλιστής είναι κοινωνικοί αντίπαλοι. Πολύ σωστά λοιπόν ο συνδικαλιστικός νόμος (Ν. 1264/1982) στο άρθρο 5 παρ 4 ορίζει: “Απαγορεύεται να δέχονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εισφορές και ενισχύσεις από εργοδότες ή οργανώσεις τους καθώς και από κομματικούς οργανισμούς ή άλλες πολιτικές οργανώσεις.” Και στο άρθρο 16: “Οι τακτικές ή έκτακτες συνελεύσεις της πιο αντιπροσωπευτικής συνδικαλιστικής οργάνωσης συνέρχονται εκτός χρόνου απασχόλησης”.
Τι άλλο λοπόν είναι πέρα από διπλή παράβαση του συνδικαλιστικού νόμου το να ασκούνται τα συνδικαλιστικά καθήκοντα σε ώρα και μέρα εργασίας και ο εργοδότης να πληρώνει για αυτά;
Ο κρατικός συνδικαλισμός, που όποτε θέλει παραλύει το κράτος, είναι μια από τις βασικές αιτίες της ελληνικής τραγωδίας. Αν η “Δημιουργία, ξανά!” ήταν κυβέρνηση, κανένας συνδικαλιστικός φορέας δεν θα παραβίαζε τον χρόνο εργασίας. Η συνδικαλιστική δραστηριότητα θα ασκείτο εκτός ωραρίου εργασίας και δεν θα υπήρχε καμμία αμοιβή ή άδεια μετ’ αποδοχών για αυτή τη δράση. Απόφαση για απεργία για να είναι έγκυρη θα έπρεπε να ληφθεί από το 50% συν μία ψήφο των εγγεγραμμένων, όχι των παρόντων, και η συμμετοχή σε παράνομη απεργία θα επέφερε άμεση απόλυση.
Για να διοικηθεί αυτή η χώρα θα πρέπει να αλλάξει ολόκληρο το νομικό και εθιμικό πλαίσιο που έχει μετατρέψει τον κρατικό συνδικαλισμό σε γάγγραινα και τροχοπέδη κάθε μεταρρύθμισης του Δημοσίου.
Δελτίο Τύπου – Δημιουργία, ξανά!
Υ.Γ. Συμπληρώνω το Δελτίο με την εξαιρετικά εύστοχη παρατήρηση του John Konstantopoulos:
«Να προσθέσω μια επιπλέον παράμετρο που βλέπω να διαμορφώνεται στο ίδιο μου το παιδί: «εθίζεται» σε μια ιδιαίτερα «χαλαρή» αντιμετώπιση του σχολείου. Τη μια εκλογές, την άλλη ένα δήθεν σεμινάριο, την επόμενη αργία για το παραμικρό, γενικώς, μια αίσθηση κοπάνας από ένα σύστημα που δεν μεθοδεύει τη γνώση ή, ακόμα καλύτερα, την περιέργεια για αυτήν. Ήδη, στην 5η Δημοτικού, θέλει και το ίδιο να κάνει «κοπάνα». Μια χώρα εκτός συστήματος δεν είναι τυχαίο ότι παράγει αναβλητικούς, βαριεστημένους, στην πλειοψηφία τους, δημοσίους υπαλλήλους που σκαρφίζονται τα πάντα για να μην πάνε δουλειά. Όπως ο γιος μου στο σχολείο.»
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
