«Η εποχή των τεράτων στον Δήμο Βόλου»

Γράφει ο Ιάσονας Αποστολάκης
Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου της κίνησης «Μαζί για τον Βόλο»
Αν το δημοτικό συμβούλιο κάθε δήμου είναι ο καθρέφτης της τοπικής πολιτικής κουλτούρας, τότε με βεβαιότητα και λύπη διαπιστώνει κανείς πως ο Δήμος Βόλου έχει εδώ και καιρό εισέλθει στον δικό του Μεσαίωνα.
Διαβάζοντας τα πρακτικά (σημειωτέο δε πως πολλά από όσα ακούγονται δεν καταγράφονται) ο οποιοσδήποτε δεν θα διαπιστώσει τίποτα λιγότερο από αυτό, παράλυση.
Για ποιά συζήτηση στο ανώτερο πολιτικό όργανο της πόλης μιλάμε όταν δεν ορίζονται εισηγητές παρά σε απειροελάχιστα θέματα και δε γίνονται πολιτικές εισηγήσεις από τους αρμόδιους αντιδημάρχους, εντεταλμένους συμβούλους και δημοτικούς συμβούλους προέδρους ΝΠΔΔ;
Αν μπει κάποιος εκ της πλειοψηφίας στον κόπο να τοποθετηθεί, θα είναι έπειτα από ενοχλητικές ερωτήσεις της μειοψηφίας, οι οποίες και ερεθίζουν την εύθικτη δημοτική αρχή. Οι υπηρεσίες και οι υπάλληλοι έχουν αντικαταστήσει τον πολιτικό λόγο. Ο δήμος είναι στον αυτόματο πιλότο. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν σε όλα τα θέματα εκφωνείται από τον πρόεδρο του ΔΣ ο τίτλος του θέματος και αμέσως μετά αρχίζουν ερωτήσεις και τοποθετήσεις των επικεφαλής των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων και των ανεξάρτητων δημοτικών συμβούλων. Ολοκληρωμένη πολιτική εισήγηση δεν υπάρχει, παρά μόνο ειρωνείες και ύβρεις.
Αν ο ιστορικός του μέλλοντος θελήσει να μελετήσει τα πρακτικά θα χαθεί ανάμεσα σε αριθμούς και οχλαγωγία περί παντός επιστητού, ύβρεις και προσβολές επιπέδου χαμαιτυπείου ( φαίνεται πως η… αύρα του Αγίου όρους δεν τους βοήθησε στο να αγαπάνε αλλήλους), που δεν έχουν συνοχή μεταξύ τους κυρίως με ευθύνη του δημάρχου ( του ασκούντος καθήκοντα μην ξεχνιόμαστε) και του Προέδρου του ΔΣ. Ουσιαστικά αντιπαρατίθενται με την αντιπολίτευση, όχι πάντα επί του θέματος που συζητείται, αλλά ότι θεωρούν πως είναι “πιασάρικο”, κοινώς “η μπάλα στην εξέδρα”. ΠΑΡΑΛΥΣΗ.
Είχαμε την καλή τύχη να γνωρίσουμε τις τελευταίες δεκαετίες δημάρχους από διάφορους πολιτικούς χώρους. Πέραν όμως της μεγάλης ή μικρότερης ικανότητας τους στην διοίκηση για την οποία και κρίθηκαν, υπήρχε η αναμφισβήτητη ικανότητα και θέληση στο να κρατείται η πολιτική αντιπαράθεση σε επίπεδα πολιτικού πολιτισμού, ώστε να υπάρχει έστω η δυνατότητα για σύνθεση όψεων. Παλιότεροι δημοτικοί σύμβουλοι λένε ότι τα ΔΣ ήταν σχολείο. Δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί τώρα κάτι τέτοιο.
Θυμάμαι δε πρόσφατες περιόδους της Καλλικρατικής ακόμα περιόδου, όπου παρακολουθώντας από τις θέσεις για το κοινό συνεδριάσεις του ΔΣ, υπήρξαν διαδηλώσεις του κόσμου για διάφορα θέματα ακόμα και με πανό και πλακάτ. Οι συνεδριάσεις διεξάγονταν πάντα κανονικά και παρά την παρουσία μπροστά στο βήμα των ομιλητών- διαδηλωτών με πλακάτ με μαεστρία και ψυχραιμία οδηγούμασταν ως το τέλος χωρίς διαλυτικά φαινόμενα. Σήμερα τα ΔΣ είναι μια συνεχής σύρραξη. Τώρα ο εκνευρισμός από την πλευρά του δημάρχου, του Προέδρου ΔΣ και της πλειοψηφίας σε κάθε αντίθετη άποψη είναι φανερός, καταστρέφοντας ως γνήσιοι επίγονοι το έργο που κληρονόμησαν και χάρη σε αυτή την κληρονομιά κυρίως, την κεκτημένη ταχύτητα και την αδράνεια της συνήθειας βρέθηκαν από το 2014 στην δημαρχιακή αρχή.
Ο Δήμος Βόλου ζει τον Μεσαίωνα του πριν την Αναγέννηση του ελπίζουμε το 2019. Ο Γκράμσι θα έλεγε “ το παλιό πέθανε, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ζούμε την εποχή των τεράτων”.