Η αθλήτρια του Γιώργου Μποτσκαριώβ διαθέτει το ταλέντο, την προσωπικότητα και την αυτοπεποίθηση να αποτελέσει μια από τις κορυφαίες αθλήτριες του ακοντισμού της επόμενης δεκαετίας.
Το 2025 ήταν μια χρονιά επανεκκίνησης για την Ελληνίδα πρωταθλήτρια. Όχι μόνο γιατί συνδύασε σπουδαίες επιδόσεις με σημαντικές διακρίσεις, αλλά κυρίως επειδή κατάφερε να βρει τις ισορροπίες που της επιτρέπουν να απολαμβάνει αυτό που κάνει, να διαχειρίζεται την πίεση και να παρουσιάζει τον καλύτερο εαυτό της στους μεγάλους αγώνες.
– Το 2026 είναι προ των πυλών, ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες σου;
«Σίγουρα θέλω να είμαι συγκεντρωμένη και χαλαρή. Το πρόγραμμα των αγώνων έχει βγει, τώρα πρέπει να γίνει σωστή προπόνηση και σωστή επιλογή συμμετοχών, με απόλυτο στόχο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μπέρμιγχαμ τον ερχόμενο Αύγουστο. Ετοιμάζεται και το γήπεδό ρίψεων στη Νέα Ηράκλεια, κάτι πολύ θετικό για την προετοιμασία μας, καθώς έτσι θα μειώσουμε τις μετακινήσεις στη Θεσσαλονίκη. Ο καιρός μέχρι τώρα είναι καλός και αυτό μας ευνοεί. Τον Ιανουάριο θα μεταβούμε στην Κύπρο για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας».
– Έχεις κάποια ρουτίνα πριν τους αγώνες σου;
«Σταμάτησα να κάνω συγκεκριμένες ρουτίνες, γιατί με έκαναν να σκέφτομαι περισσότερο. Όταν το μυαλό μου είναι χαλαρό, όλα μου βγαίνουν τέλεια. Με αγχώνει να ακολουθώ ένα πρόγραμμα. Την ημέρα του αγώνα βάζω τα όριά μου και λειτουργώ όπως νιώθω. Για παράδειγμα, αν κάθε μέρα ξυπνώ στις 08.00 αλλά την ημέρα του αγώνα νιώθω πως θέλω να κοιμηθώ παραπάνω, θα το κάνω».
– Πόσο “βαρύ” είναι να αγωνίζεσαι με το εθνόσημο;
«Όταν αγωνίζεσαι με την εθνική, το βάρος είναι μεγαλύτερο. Η χώρα σου περιμένει να πάρεις το μετάλλιο. Στους άλλους αγώνες πας για τον εαυτό σου. Στην εθνική το κάνεις και για εσένα, αλλά και για όλους».
– Τι είναι δυσκολότερο να διαχειριστείς: τη σωματική προετοιμασία ή την ψυχολογική πίεση;
«Ξεκάθαρα η ψυχολογική διαχείριση της πίεσης. Το σώμα είναι πάντα έτοιμο – προετοιμαζόμαστε όλη τη χρονιά για αυτούς τους αγώνες. Αν όμως το μυαλό δεν είναι καλά, αυτό περνάει στο σώμα. Το άγχος μπορεί να σε “κόψει”, να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου».
– Το αγώνισμά σου απαιτεί να μένεις ώρα στον αγωνιστικό χώρο. Τι σκέφτεσαι εκείνες τις στιγμές;
«Όταν κάθομαι πολλή ώρα, νιώθω ότι πέφτει η ενέργειά μου, οπότε θέλω να κινούμαι και να κάνω πράγματα για να ξεχνιέμαι. Φέτος ήμουν πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό που είχα να κάνω. Υπήρχαν όμως χρονιές που σκεφτόμουν άσχετα πράγματα μέσα στον αγώνα και το πλήρωσα. Έμπαινα να αγωνιστώ και το μυαλό μου ήταν αλλού. Ο κόουτς μου μιλούσε και εγώ σκεφτόμουν τι θα φάω μετά ή τι θα κάνω όταν γυρίσω σπίτι. Αυτό συνέβαινε επειδή δεν πίστευα αρκετά στον εαυτό μου. Ήταν μεγάλο λάθος. Τις ίδιες χρονιές πήγαινα στον αγώνα και έλεγα: “Η μία έχει ρίξει 66,00 μ., η άλλη 64,00 μ., εγώ δεν έχω αυτά τα μέτρα, άρα πάω να διεκδικήσω την τρίτη θέση”. Ξεκινούσα δηλαδή με χαμηλότερο στόχο. Κοιτούσα τις άλλες αθλήτριες και μετά έλεγα “δεν είμαι για εκεί”».
– Το 2022, σε τόσο νεαρή ηλικία, πέτυχες μια σπουδαία διάκριση. Πώς διαχειρίστηκες την πίεση;
«Το 2022 ήταν πολύ αγχωτικό. Όλοι οι αθλητές περνούν κάτι τέτοιο όταν αρχίζουν να ξεχωρίζουν. Μου πήρε λίγο καιρό να “ξυπνήσω”. Ήταν μια φάση. Τα έπαιρνα όλα πολύ προσωπικά. Στην πραγματικότητα πρέπει να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου. Ήξερα πως μπορώ να ρίξω τα μέτρα – τα έβλεπα στις προπονήσεις, ήμουν σταθερή. Αλλά στον αγώνα δεν έκανα αυτό που έπρεπε λόγω άγχους. Μετά έλεγα “πρέπει να ρίξω…” και αυτό με πίεζε ακόμη περισσότερο. Στην πορεία άλλαξα φιλοσοφία, διαχειρίστηκα την πίεση των άλλων διαφορετικά και δούλεψα περισσότερο για εμένα και λιγότερο για τους άλλους».
– Στο Τόκιο πέτυχες μια σπουδαία διάκριση, παρ’ όλα αυτά ήθελες κάτι καλύτερο. Ωστόσο μετά τον τελικό δεν είχες αμφιβολίες για τον εαυτό σου;
«Δεν μπορώ να πω ότι απέτυχα στο Τόκιο. Απλά δεν μου βγήκε αυτό που πιστεύω πως μπορούσα. Στενοχωρήθηκα γιατί ήμουν σε πολύ καλή φόρμα και θα μπορούσα να είμαι στο βάθρο. Υπήρχε μια ένταση, αλλά και μια μεγάλη ανακούφιση για τη χρονιά στον τελευταίο αγώνα φεύγει από πάνω σου όλη η πίεση. Ήταν ένα μετάλλιο που χάθηκε μέσα από τα χέρια μου – το ίδιο είχε γίνει και στους Ολυμπιακούς. Σε κάθε περίπτωση ήμουν και είμαι περήφανη για τον εαυτό μου για τη φετινή χρονιάς, καθώς κατέκτησα και το διαμάντι στο Diamond League και μια σειρά από σπουδαίες επιδόσεις. Ο αγώνας στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ήταν ο πιο αγχωτικός για μένα. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Στον προκριματικό έριξαν πολλές μεγάλες βολές κοπέλες που μετά δεν συνέχισαν το ίδιο. Μια αθλήτρια ήρθε από το πουθενά και έκανε την καλύτερη χρονιά της. Στον τελικό όλα μηδενίζουν όλες ξεκινούμε από τις ίδιες γραμμές».
– Η νίκη στο Diamond League ήταν μια από τις σπουδαιότερες διακρίσεις της καριέρας σου. Πόσο σημαντική ήταν αυτή η στιγμή για εσένα;
«Τέλειο συναίσθημα. Όλη η χρονιά είχε πάει τόσο καλά, που περίμενα από τον εαυτό μου μια μεγάλη βολή. Έπρεπε όμως να συγκεντρωθώ πάρα πολύ. Είχαν προηγηθεί κι άλλες καλές εμφανίσεις. Κάπως “ξεκλειδώθηκα”. Ξεκίνησα δυνατά στη σεζόν. Πήγα στην Κίνα και έκανα δύο καλούς αγώνες. Κάποια στιγμή κουράζεσαι να έχεις συνέχεια άγχος – δεν ευχαριστιέσαι αυτό που κάνεις. Έφτασα στο σημείο να λέω “δεν θέλω πια να κάνω αυτό που αγαπώ”. Μετά το είδα πιο χαλαρά: αν δεν πάει κάτι καλά, υπάρχει ο επόμενος αγώνας».
Η Ελίνα Τζένγκο έχει ατομικό ρεκόρ 65,81 μ. από το 2022, ενώ φέτος έστειλε το ακόντιο στα 64,90 μέτρα. Στη διάρκεια της σεζόν κατέκτησε την πέμπτη θέση στο Παγκόσμιο του Τόκιο, τη νίκη στον τελικό του Diamond League και στο Ευρωπαϊκό Ομάδων στη Μαδρίτη, ενώ στην αρχή της σεζόν κατέκτησε δύο νίκες σε Diamond League. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2024 κατέλαβε την 9η θέση στον τελικό του ακοντισμού.
The post Ελίνα Τζένγκο: «Έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου και να απολαμβάνω κάθε αγώνα» appeared first on www.ertsports.gr.
Ακολουθήστε το myvolos.net στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
