Για να μην ξεχάσω το επάγγελμα του καθηγητή που υπηρέτησα για 35 συναπτά έτη, θα ήθελα να παραδώσω κάποια μαθήματα ανακύκλωσης και κυκλοφοριακής αγωγής, όχι για την πλειοψηφία του Δημοτικού συμβουλίου (άλλωστε δεν έχουν την ανάγκη γιατί αυτοί έχουν πάρει πολλά πτυχία όπως μου διεμήνυσε ο λαλίστατος κ. Γαλάτης) αλλά για τους συμπολίτες μας, κάτι σαν ελεύθερο δημοσιογραφικό πανεπιστήμιο δηλαδή.
«Τώρα οι χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
Και τα πουλιά πέφτουν ψηλά στην υψικάμινο.»
Πόσο προφήτης πρέπει να ήταν ο Νίκος Γκάτσος, όταν έγραφε τους στοίχους της Περσεφόνης, πριν από περίπου 40 χρόνια που οι έννοιες της οικολογίας μόλις είχαν αρχίσει να απασχολούν τον κόσμο;
Πόσο χωριάτες πρέπει να είναι αυτοί που παζαρεύουν στην κυριολεξία τα τσιμέντα. Πως έπεσε ο Βόλος στην λαίλαπα των ποδοσφαιροπολιτικών προσώπων που σε κάθε ευκαιρία ισοπεδώνουν κάθε έννοια Διαλόγου, Δημοκρατίας, Επιστήμης, Οικολογίας, Χρηστής Διοίκησης αλλά και του ίδιου του αθλήματος που υποτίθεται ότι είναι γνώστες (έτσι βέβαια νομίζουν γιατί το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να πάει μπροστά με στημένα παιχνίδια); Δεν έχω ξανακούσει στα χρονικά του Βόλου να καταδικάζεται Δήμαρχος με πρόστιμο για συκοφαντική δυσφήμιση και εξύβριση κατά συμπολιτών μας, ασκώντας πρακτικές πεζοδρομιακού τύπου.
Πόσο μ@λ@κες (συγνώμη για τον χαρακτηρισμό) πρέπει να είναι οι Βολιώτες που ανέχονται ότι, σε λίγο καιρό θα πέφτουν σαν πουλιά στην υψικάμινο της ΑΓΕΤ και των διαπλεκόμενων συμφερόντων χάριν της υποτιθέμενης ανάπτυξης , όχι μόνο καταστρέφοντας υλικά που ο ίδιος ο άνθρωπος τα δημιούργησε και θα μπορούσε να τα αξιοποιήσει σε δεύτερο βαθμό με πραγματική ανακύκλωση, αλλά παράγοντας ταυτόχρονα μία σειρά τοξικών προς εισπνοή αποβλήτων ; Στο πανεπιστήμιο έμαθα ότι καμία καύση δεν εξαφανίζει τα υλικά που καίγονται αλλά τα τροποποιεί αποδίδοντας στη φύση νέα σώματα ίσης μάζας (νόμος Lavoisier–Λαβουαζιέ γνωστός και ως αρχή διατήρησης της μάζας).
Μία τυχαία περιοδεία στην Γερμανική επικράτεια μέσω του «view street της google maps», μου έδωσε την ευκαιρία να αποτυπώσω την λογική της εξοικονόμησης πόρων μέσω της ανακύκλωσης και όχι της καύσης των σκουπιδιών, όπως με πολύ υπομονή φίλος, μου εξήγησε ότι συμβαίνει στην Γερμανία εδώ και δεκαετίες. Για τους δύσπιστους, το όνομα της φωτογραφίας είναι και η αντίστοιχη περιοχή που με λίγη τύχη μπορεί κάποιος να την βρει στους χάρτες της google. (φωτογραφίες 1,2,3,4,5,6)
Κάθε μονοκατοικία έχει μία σειρά από 3-4 κάδους στους οποίους τοποθετούνται τα σκουπίδια της οικογένειας, μετά από διαλογή στην ίδια την οικογένεια. Π.χ. οργανικά σε ένα κάδο, γυαλί χαρτί αλουμίνιο σε άλλο κάδο, πλαστικά σε τρίτο κάδο και στον τέταρτο κάδο ότι άλλο διαφορετικό. Έτσι σε ποσοστό 75% εξ αρχής έχουν εξοικονόμηση πόρων που ανακυκλώνονται από την πολιτεία με κάθε ευκολία. Οι κάδοι για την ομοιομορφία παρέχονται από τους δήμους και η κάθε οικογένεια είναι υπεύθυνη για τους δικούς της. Κάθε ημέρα την εβδομάδα αδειάζει ο Δήμος ένα συγκεκριμένο χρώμα κάδου. Άλλο κάδο την Δευτέρα άλλον την Τρίτη κλπ. Αν οι υπάλληλοι του δήμου διαπιστώσουν ότι, οι κάτοικοι έχουν μπερδέψει τα υλικά των κάδων, δεν περισυλλέγουν τον κάδο μέχρι να υπάρξει διόρθωση. Και αν επαναληφθεί χρεώνουν και το αντίστοιχο πρόστιμο. Στις οικοδομές που δεν υπάρχει δυνατότητα για ατομικούς κάδους εφαρμόζουν τους κοινόχρηστους κάδους για την συγκεκριμένη οικοδομή και όχι για μεγάλες περιοχές. Έτσι ο διαχειριστής της εκάστοτε οικοδομής είναι υπεύθυνος για την καθαριότητα και σωστή λειτουργία των κάδων. Και προφανώς δεν μαλώνουν οι κάτοικοι για την θέση τοποθέτησης των κάδων.
Οι κανόνες λειτουργίας της ανακύκλωσης μπορούν να διαφέρουν ανάλογα με τις αποφάσεις των Δήμων. Έτσι οι Δήμοι πετυχαίνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό πραγματική ανακύκλωση αλλά και δημιουργούν ενεργούς πολίτες. Καταλαβαίνετε ότι όποιος δεν ανακυκλώνει δεν έχει δυνατότητα να καταναλώνει γιατί θα τον πνίξουν τα ίδια του τα σκουπίδια.
Από τις ίδιες φωτογραφίες (1-2-3-4-5-6), μπορείτε να διαπιστώσετε και τις υποδομές στους δρόμους των πόλεων ειδικά στις περιοχές με κατοικίες. Και φυσικά η Καραμπατζάκη απέκτησε παρόμοια υποδομή γιατί όσοι ενδιαφέρθηκαν για την κατασκευή της, φρόντισαν πολύ νωρίς να μάθουν πως χτίζονται οι ανθρώπινες πόλεις. Ειδικά στην φωτογραφία 7 φαίνεται καθαρά ο χώρος αναστροφής των οχημάτων που έχουν μέγιστο όριο ταχύτητας 30 Km/h και όχι 15 όπως περίτρανα μας έδειξε η βιώσιμη κινητικότατα στην οδό Δημητριάδος. Δεν θα ήταν ανόητο κατά τον κ’ Σταυρίδη να ανοίξουμε διέξοδο προς τον κεντρικό δρόμο της περιοχής στο σημείο που δείχνω με το Βέλος. Για να κουμπώσουν οι δρόμοι ρε αδελφέ ……Πάντως δεν φαίνονται και τόσο χαζοί οι Γερμανοί που έχουν κάνει αυτές τις επιλογές.
Δυστυχώς από την πλευρά της Ζάχου τα συμφέροντα των τότε δημάρχων , αντιδημάρχων και αξιωματούχων του Βόλου θεώρησαν ότι οι άνθρωποι που κατοικούσαν στην Ζάχου κατάγονται από την Ζιμπάμπουε χωρίς να έχω κάτι με τους ανθρώπους της συμπαθούς κατά τα άλλα χώρας.
Χαρακτηριστική είναι η πινακίδα της φωτογραφίας 8 στην οδό Ζάχου, που θέλει να δηλώσει ότι η σημαντική παρέμβαση του τότε αντιδημάρχου είναι εκεί. Τα μεγέθη του πεζόδρομου και ποδηλατόδρομου είναι τόσο μικρά που μόνο η πινακίδα μπορεί να τα χαρακτηρίσει έτσι. Είναι σαν να λες στον κοντό με ύψος 1,60 με ανάταση, βρε τι παλληκάρι που είσαι; Στην πραγματικότητα είναι μία ακροβατική διαδρομή ενός μικρού τετράποδου. Το ποσό των 500,000 ευρώ περίπου από την χρηματοδότηση της ΕΟΚ ο τότε Δήμος Βόλου το χρησιμοποίησε για αυτόν τον τεράστιο ποδηλατόδρομο. Μην έχετε απορία λοιπόν γιατί φθάσαμε στην σημερινή δημοτική αρχή. Αλλά οι δήμαρχοι έρχονται και παρέρχονται. Τα έργα τους μένουν και αυτό φαίνεται στην Ζάχου. Μόνο οι ταμπέλες θυμίζουν ότι κάποιος ήθελε σε εκείνη την περιοχή του δρόμου να υπάρξει πεζόδρομος ή ποδηλατόδρομος. Η φωτογραφία 9 δείχνει την χρήση του πεζόδρομου της Καραμπατζάκη σε καθημερινή βάση από πολλούς συμπολίτες μας. Αν μου βρείτε φωτογραφία στην οποία κάποιοι συμπολίτες χρησιμοποιούν ομαδικά τον πεζόδρομο της Ζάχου θα σας δώσω συγχαρητήρια.
Σε λίγο θα ονομάσουμε αυτόν τον μέγιστο ποδηλατόδρομο με το όνομα του εμπνευστή του, για να τον καμαρώνει. Αυτό που δημιούργησε ο τότε αντιδήμαρχος ήταν μία λαιμητόμος, όχι γιατί δεν πιστεύει σε χώρους αναψυχής. Έξω από το σπίτι του βέβαια κατασκεύασε κανονικό πεζόδρομο. Κανένας στην Καραμπατζάκη δεν μετάνιωσε για τις επιλογές του τότε Δήμου Νέας Ιωνίας. Όλοι όμως έχουν μετανιώσει για τις επιλογές του τότε Δήμου Βόλου. Ελπίζουμε να μην μετανιώσουμε και για τις επιλογές του σημερινού Δήμου Βόλου. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Και επειδή οι νέες ιδέες απαιτούν μόνο άνδρες στην εξουσία, το αρχαίο ρητό ταιριάζει απόλυτα στον σημερινό Δήμο Βόλου. Εμείς θα είμαστε εδώ για να σχολιάζουμε τις κατασκευές τους. Και φυσικά θα στήσουμε και τους αδριάντες τους ……. Οσονούπω
Ινεπολόγλου Γεώργιος
Φυσικός
