Του Αλέξη Καραγεωργίου
Τσίπρας σε πανικό:
-Το Βασιλειό μου στο Μαξίμου για ένα πουκάμισο ,να μην το πιάνει το Μάτι,
όχι πάλι άσπρο.
Αναπόφευκτος συνειρμός
«Φανταστείτε τον εαυτό σας κυκλωμένο από απέραντο σκότος. Από άφθονη, απεριόριστη σκόνη. Από μια ασυγκράτητη και τόσο έντονη οσμή καμένης, ανθρώπινης, σάρκας. Όπως αυτή που έβγαινε από τα φουγάρα του Νταχάου την ώρα της εξαέρωσης εκατομμυρίων Εβραίων. Φανταστείτε τον εαυτό σας κυκλωμένο από εκατομμύρια επιθετικές λαμπυρίζουσες σπίθες που κατευθύνονται προς το πρόσωπό σας και το κορμί σας. Και εσείς να μη βλέπετε τίποτα μπροστά σας. Ούτε φωνή, ούτε ίχνος βοήθειας.» Γράφει ο Δ. Δ (καλοκαίρι 2018 -η εποχή των Συριζοσπηλαίων)
Η άρνηση του Ματοκαυτώματος
Η επικοινωνία και η διαχείριση των αιτίων για να μη θολώσει η εικόνα της διακυβέρνησης.
Το Ματοκαύτωμα δηλ. ο ανείπωτος πύρινος όλεθρος ,η φρικτή καταστροφή , που είχε ως αποτέλεσμα την εκατόμβη των νεκρών στην περιοχή του Ματιού και του Νέου Βουτζά έλαβε χώρα την αποφράδα ημέρα της 23 Ιουλίου 2018 .
Πρόκειται για ένα πραγματικό γεγονός διαπιστωμένο από εισαγγελείς, ιατροδικαστές και με αυτόπτες μάρτυρες, νεκρούς και διασωθέντες ! Συνέβη δε επί Κυβερνώσας Αριστεράς και Οικολογίας (τι ειρωνεία!), η οποία απέκρυψε ενώπιον τηλεοπτικών καμερών την συγκλονιστική έκταση του γεγονότος παρουσία και του πρωθυπουργού της χώρας στο κέντρο Επιχειρήσεων τις Πυροσβεστικής τα μεσάνυκτα (23.50μ.μ)της ίδιας ημέρας , παρουσιάζοντας επιπλέον μια ψευδή εικόνα ύφεσης της φωτιάς.
Δεν είναι με άλλα λόγια photoshop(όπως εννόησε ο αντιπρόεδρος ΕΥΔΑΠ) , ούτε Fake News (των Όρσον Ουέλλες των ΜΜΕ) ή των εχθρών της Μαρουλοφύλλου Τσερνομπιλικής συγκάλυψης που παρεπιδημεί στου Μαξίμου. Συγκάλυψης που αποδεικνύεται από το ότι ,δεν βγήκε εξαρχής ο πρωθυπουργός να παραδεχτεί ότι είναι σε εξέλιξη μια τραγωδία, ότι υπάρχουν νεκροί, ότι προέχει η μάχη της σωτηρίας των υπολοίπων, ότι έγιναν λάθη και θα αναζητηθούν οι ευθύνες «όσο ψηλά και εάν είναι, περιλαμβανομένου και του ιδίου.
Επιτρέψτε μου να υπερτονίσω το παραπάνω διότι η εκφρασθείσα στάση και απολογία όλων των κυβερνητικών , υπηρεσιακών και αυτοδιοικητικών ηγεσιών που εγκληματικά τα «τοσκάτωσαν» σε γενικό και ειδικό πλαίσιο όσον αφορά στην ανάλυση των κινδύνων από πυρκαγιά στην περιοχή αυτή της Αττικής δηλ. στην πρόληψη , διαχείριση, και μείωση των οικτρών αποτελεσμάτων της φοβερής πυρκαγιάς, συνοψίζεται στο ότι διέπραξαν μικρά μόνο λάθη, και ότι δεν θα άλλαζαν τίποτε από την τελειότητα των ενεργειών τους και επιπλέον ότι δεν υπήρξαν λάθη στρατηγικής σημασίας (Κουβέλης), συνιστά κατά την γνώμη μου μια αθέατη αμφισβήτηση του ίδιου του πραγματικού γεγονότος ή στην καλύτερη περίπτωση μια εσκεμμένα καθυστερημένη παραδοχή του καταστροφικού γεγονότος μέχρι να σταθμισθούν οι διαστάσεις και πιθανές επιπτώσεις του αριθμού των νεκρών στο προφίλ των ως εγγυητών της ασφάλειας των πολιτών .
Πολύτιμη εικόνα, που την έκτισαν επιτυχώς τρέχοντας ως αντιπολίτευση να εκμεταλλευθούν ψηφοθηρικά κάθε θάνατο από μαγκάλι η πίσω από την όποια αυτοκτονία ,και η οποία είχε θρυμματισθεί μερικώς από την ρύπανση του Σαρωνικού και την τραγωδία της Μάνδρας.
Μέσα στον πανικό τους να αποτινάξουν την όποια ευθύνη τους, υιοθετώντας μια καθαρά αμυντικά επιθετική στάση εμφανίσθηκαν και εξακολουθούν να εμφανίζονται
Είτε:
Ανήμποροι να εξηγήσουν το πώς συνέβη η καταστροφή αφού αυτοί ενήργησαν κατά το δέον , το τέλειον και το αλάθητον. Απορούντες , πως από μίμηση σχεδιασμένης πράξης τελείας πρόεκυψε το στραβό ως κακό . Δεν έπρεπε δηλ. να προκύψει , δεν έπρεπε με άλλα λόγια να υπάρχει. Δεν υπήρξε. ο.ε.δ.
Να μεταθέτουν τα αίτια στο χώρο του απρόβλεπτου , του ασύλληπτου ,του ακραίου καιρικού φαινομένου και της κακιάς ώρας ως επεξηγηματικής μήτρας της καταστροφής και πέραν πάσης δυνατότητας εφαρμογής της αρχής της προφύλαξης που διέπει την προστασία όλων από κινδύνους από δασικές πυρκαγιές αποσείοντας κάθε λογική και πρακτική ευθύνη. Θα κάναμε τα ίδια λένε με την ίδια δογματική βεβαιότητα και ισχυρογνωμοσύνη που είχε επιδείξει ο απαράσκευος αλαζόνας κ. Τσίπρας όταν διατυμπάνιζε ότι δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο πιθανότητα να μη δεχθεί η Μέρκελ τις απαιτήσεις του.
Επιρρίπτοντας τις βασικές ευθύνες σε άλλους και στην αντιπαροχική πολεοδομική και πολιτική ιστορία της οικισθείσης περιοχής και στο άναρχο, αυθαίρετο και διαπλεκόμενο διαχρονικά λαϊκό αίτημα κατοικίας, διαχεόμενης ευθύνης δηλ. «Όλοι μαζί τα κάψαμε». «Για όλα φταίει το προηγούμενο κακό σύστημα» .Εμείς είμαστε νέοι και αθώοι, ξεχνώντας ξανά ότι το ηθικό τους πλεονέκτημα το έχασαν από τη στιγμή που ψέλλισαν για πρώτη φορά: Τα ίδια κάναν και οι άλλοι.
Υιοθετώντας εξ αρχής και την δοκιμασθείσα το 2007 γραμμή των ασύμμετρων απειλών, σχεδίων αποσταθεροποίησης ,και του εμπρησμού που εξοβελίζει τις αιτίες της πρόκλησης του γεγονότος στους χώρους των Xoaxes και της συνομωσιολογίας
Ποιοτική χαλάρωση-Σανοοκρατία-Υπεδαφικοποίηση-Implosion
Σε προηγούμενο άρθρο στην Μ (βλ. «Οι σιδηροί νόμοι του Τσιπρισμού», 29/09/2016) κατεβλήθη προσπάθεια whistle blowing(προληπτικά έγκαιρης και έγκυρης επισήμανσης κινδύνων) μέσα από μία οπτική εκτίμησης των κινδύνων, να δειχθεί ότι, η χώρα, κυβερνάται από τις αρχές του 2015 από μια κυβέρνηση, η ύπαρξη –σύνθεση της οποίας αποτέλεσε ένα , ιστορικό ατύχημα μεγάλης έκτασης . Ατύχημα που ευρίσκεται εν εξελίξει και έχει ως καταστροφική συνέπεια αυτή την παρακμή που βιώνουμε τώρα , αυτή τη διαδικασία υπεδαφικοποίησης, μια διαδικασία δηλ, ποιοτικής χαλάρωσης, «υπερθετικής εθνικής κατάπτωσης» που ταυτόχρονα έχει επιφέρει περαιτέρω ελάττωση της ικανότητάς μας του κρίνειν , διακρίνειν και αντιδράν με κριτήρια δημοσίου συμφέροντος αντί κομματικού ,συντεχνιακού και «εθνικού». Όπου η χώρα υποσκάπτεται θεσμικά ,υποβαθμίζεται γεωπολιτικά, υπονομεύεται οικονομικά και υποθεραπεύεται πολιτικοπολιτισμικά ενώ υποδαυλίζεται η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της, ο σεβασμός των αρμοδιοτήτων και η ισοπέδωσή της προς τα κάτω χωρίς αντιδράσεις που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος της διακύβευσης (country risk), και της διάλυσης που συντελείται.
Προσπάθεια να δειχθεί ότι ο τσιπρισμός με άλλα λόγια, είναι μια αναδυθείσα δύναμη ξεπεσμού και απαξίωσης («πιο χαμηλά Λούλα») κυρίως της εξ αριστερών τέως προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής πολιτικής ψυχής που είναι ικανή, όμως, να διατηρεί την ικανότητα(ελπίζω όχι πια,) να καθιστά αόρατη «ολάκερη τη κατηφορική γραμμή της», ενώ απομυζά τη χώρα σε μια διαδικασία implosion (ενδορρήξης- κατάρρευσης) στη προσπάθειά του να επιβληθεί σαν καθεστώς.
Ο σιδηρούς νόμος του Μέρφυ σε πλήρη εφαρμογή
Ο Νόμος του Μέρφυ (Murphy’s Law,ως μορφή του νόμου της εντροπίας ) : Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει..
Με την άνοδο στην κυβέρνηση των Συριζανελ ,βλεπουμε τη χώρα να εκτίθεται διαρκώς στη μερφολογία των καταστάσεων, όπου οι επεκτάσεις του νόμου έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αφού βρήκε εφαρμογή και το συνακόλουθο :Αν ένας αριθμός γεγονότων μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά με την πιο άσχημη δυνατή σειρά. Τι να εξετάσει κανείς; με αυτό το πρίσμα ;Τη διαπραγμάτευση(που έφτασε τη χώρα ένα βήμα πριν από την ολική καταστροφή;), τις καθυστερημένες αξιολογήσεις, το προσφυγικό; Το διαγωνισμό για τις άδειες; Την τραγωδία της Μάνδρας ; Εύλογα αναρωτιέται κανείς Δεν θάπρεπε να είχε γίνει κάτι εγκαίρως με προληπτική επάρκεια για να μη βρει εφαρμογή και στην περίπτωση του Ματοκαυτώματος;
Η κοινοτοπία του κακού της μη κανονικότητας του Τσιπρισμού
Το Ματοκαύτωμα δοκιμάζει τα όρια του Μιθριδατισμού μας στην τοξικότητα του αντι-ρεαλισμού(όπως ορίζεται από τον Maurizio Ferraris, έναν από τους γκουρού του νέο-ρεαλισμού ) που εισήγαγε ο Τσιπρισμός με το κωλομπηδόν γκρέμισμα κάθε θεσμικού φράγματος ,κάθε ηθικού ενδοιασμού, με την αναβάθμιση του ψέματος, που κηρύσσει την αλήθεια ως άνευ σημασίας, με τις τεχνικές αναπλαισίωσης(recontexualisation) που χρησιμοποιεί στην καθημερινή του προπαγάνδα και με την εισαγωγή της θεωρίας του σκοταδισμού του ή των τριών Τα(Τατατα): Ισχύς μου : η Γελοιότητα, Θρασύτητα, Κυνικότητα όπου τίθεται βέβαια σε εφαρμογή ένας άλλος σιδηρούς νόμος του Τσιπρισμού , ο Νόμος του H.L.Mencken: Κανένας δεν έχει χάσει λεφτά ή την επανεκλογή του σε δημόσιο αξίωμα όταν υποτιμά την νοημοσύνη των πολιτών που τον εξέλεξαν.
Αυτή η θεωρία στην εφαρμογή της , υποβασταζόμενη από την μεταμοντέρνα χλαπάτσα του : Όλα επιτρέπονται προκειμένου να μείνουμε στην εξουσία ,δημιουργεί «Υποκείμενα που περιθωριοποιούν, όταν πρόκειται περί κρατικής εξουσίας, όχι μόνο την ηθική αλλά το σκέπτεσθαι πιο γενικά». Αλυσίδες και αλυσώσεις μη κανονικότητας που εγκαθίστανται στον κοινωνικό χώρο και ιδίως στην διοικητική μηχανή ή με άτομα ικανά (πρότυπο το ανθρωπάκι στις Πολιτείες του Τσίρκα)να βάζουν σε παρένθεση, όταν το κόμμα ή αρχηγός το απαιτεί, κάθε ηθική αξία – ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η υποταγή στη κομματική ιεραρχία σημαίνει τη δημιουργία επικινδύνων καταστάσεων για ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων
Είναι γεγονός βέβαια ότι ο κ.Τσίπρας και η κυβέρνησή του εξακολουθεί να διατηρεί κάποιες αντοχές χάρις στην έλλειψη κριτικής και αντίδρασης από ευρύτερα ακροατήρια που προσπαθούν να επιβιώσουν με την συνταγή : ο σώζων εαυτόν σωθήτω που για κάποιο τραγικό στη διαπίστωση, και αμφίσημο τρόπο ενισχύεται γιατί βρήκε εφαρμογή σαν η μόνη ακολουθητέα οδός σωτηρίας από τους κυνηγηθέντες από τις φλόγες.
Η χώρα της γένεσης της τραγωδίας
Δυστυχώς αν και στην χώρα που γεννήθηκε η τραγωδία και η προσεχτική ανάγνωση των κειμένων του Αισχύλου και του Σοφοκλή από τους Πέρσες, τον Οιδίποδα Τύραννο έως τον Φιλοκτήτη αποδεικνύει ότι θεμελιώνοντας τον κύκλο Ύβρις-Άτη-Νέμεσις ή Δίκη έθεσαν το προβλημα του αυτοπεριορισμού της δεινότητας (επικινδυνότητας, θαυμασιότητας) του ανθρώπου καθώς και τις πρώτες μεθόδους ανάλυσης καταστροφών και κινδύνων , πρόβλεψής τους και έρευνας των αιτίων τους , εξάγοντας και τον αιώνιο νόμο :Το πάθος μάθος ,φαίνεται ότι πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά αυτός εξακολουθεί να μην εφαρμόζεται.
Είναι αδύνατο φυσικά να περιμένετε να σταθεί ο κ.Τσίπρας στο μεγαλείο ενός Οιδίποδα και να τιμωρήσει τον εαυτό του , όπως θάπρεπε.
