Θλίψη προκάλεσε στην τοπική κοινωνία η είδηση του θανάτου του 45χρονου Ρήγα Στύλλα μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε.
Πολλά τα συλλυπητήρια μηνύματα στον αδελφό του Φώτη και στην οικογένεια για το βαρύ πένθος.
Γράφει στο fb φιλικό τους πρόσωπο για τον χαμό του Ρήγα:
Φώτη επειδή με ξέρεις πολύ καλά επέτρεψε μου να αφιερώσω στον αδελφό σου το παρακατω κειμενο..
Ρήγα με λένε με μάγκες. Πολέμησα κι εγώ με τον καρκίνο. Πως νιώθει άραγε κάποιος όταν του ανακοινώνεται ότι πάσχει από κάποια μορφή καρκίνου ?
Πόνο…Θλίψη..Απογοήτευση..Φόβο..Οργή….και ένα γιατί αναπάντητο.
Τρέμεις και μόνο στην λέξη που ακούς. Τα σενάρια αρχίζουν να κάνουν πάρτι στο μυαλό σου. Φαντάζεσαι τι έχεις να αντιμετωπίσεις, δεν ξέρεις όμως.
Νοσοκομεία…εξετάσεις…θεραπείες. Πώς μπορείς να μπεις σε μία πραγματικότητα τόσο σκληρή ? και κυρίως πως θα αντέξεις ?
Είναι και ο εαυτός σου που σου φωνάζει μην σταματάς να ζείς και να κάνεις όνειρα ?
Σήκωνεσαι όρθιος και παλεύεις με πίστη και θέληση για ζωή. Δεν σταματάς να κάνεις όνειρα, να βάζεις στόχους.
Μαθαίνεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Μαθαίνεις να είσαι πραγματικός άνθρωπος με όλες τις αδυναμίες σου. Μαθαίνεις να δίνεις εκεί που αξίζει πραγματικά.
Κι αυτό γιατί έρχεται ένας καρκίνος να σου δείξει τι είναι σημαντικό τελικά σε αυτή την ρημάδα τη ζωή.
Η αγάπη των δικών σου ανθρώπων που είναι εκεί και σου κρατάνε το χέρι γιατί φοβούνται μην σε χάσουν.
Τα όνειρα που έκανες γιατί αξίζει να πολεμήσεις για να τα κάνεις πραγματικότητα.
Η ίδια η ζωή που σου μαθαίνει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να προσπαθείς καθημερινά για τα πάντα.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να νικήσω τον καρκίνο ρε μαγκες. Θέλω όμως να σας πω αυτό !
Ρήγα με λενε. Η θυμηση μου ειναι εκεί που κάποτε βρέθηκε μαζί σας.
Εκεί που συναντηθηκαμε….
Εκεί που μίλησαμε….
Εκεί που εδωσε ένα φιλί….μία αγκαλιά…ένα σ’ αγαπώ και ένα αντίο.
Η θυμηση μου μένει εκεί που επιμένει να θυμίζει πως υπήρχα.
Υ Γ) Φώτη τα συλλυπητήρια μου από βάθος καρδιάς. )
