Του Αλέξη Καραγεωργίου
Παγιδευμένοι… στο φέρεται να …
Αρκετά πριν την διαδικασία της σταύρωσης δηλ. των εκλογών με απλή αναλογική που θα λάβουν χώρα εντός του 2023, βρισκόμαστε παγιδευμένοι εν «μέσω δύο λιστών».
Της λίστας της ακρίβειας (των αγαθών) και της λίστας της ανακρίβειας και των αναπόδεικτων καταγγελτικών αποκαλύψεων που αφορούν σε πολιτικούς και πολίτες-θύματα παρακολουθήσεων. Είναι άξιον προσοχής ότι η δεύτερη λίστα (λίστα-Μπάμπουσκα ή κατά δόσεις) δίνει δυστυχώς αφορμή υπονόμευσης της σοβαρότητάς της (λόγω του γέλιου που προκαλεί) επειδή η λογική της σύνταξής της παραπέμπει στην κινέζικη εγκυκλοπαίδεια με γενικό τίτλο Ουράνιο εμπόριο φιλάγαθων (εδώ κακόβουλων γνώσεων (Μπόρχες, Φουκώ, Χιουμ)
Οι απαιτήσεις του συνεχούς και ανελέητου blame game μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στον χώρο κυρίως των ΜΜΕ έχουν αναχθεί βήμα βήμα σε έναν αγώνα για την ονομασία-βάπτισμα των λιστών με έπαθλο την κολυμβήθρα των 72 δις του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και του ΕΣΠΑ, όπως μας διαφώτισε η κ. Φωτίου πριν από την παρακάτω ατσαλάκωτη μετάφραση Τσακαλώτου:
«Το πρόβλημα με τις παρακολουθήσεις είναι πρωτίστως πρόβλημα δημοκρατίας και διαφάνειας, αλλά και οικονομικής διακυβέρνησης της χώρας, είναι το πώς εννοείτε εσείς ότι πρέπει να ξοδευτεί το δημόσιο χρήμα».
Να ονομασθεί λίστα Πούτιν η πρώτη και όχι λίστα Μητσοτάκη επιδιώκει η κυβερνώσα πλειοψηφία ενώ για τη δεύτερη η αντιπολίτευση επιθυμεί να ονομασθεί σε λίστα predator-Μητσοτάκη και όχι σε λίστα Τσίπρα-documento.
Το κύριο ερώτημα
Και το κύριο ερώτημα, μακρύ σαν παλιά μαγνητοταινία των Τόμπρα και Μαυρίκη είναι: Υπάρχει πολιτικός σασμός, σκασμός και σωσμός σε τούτη την άγρια γη της ελιάς ή θα μας φάνε οι μέλισσες, οι κοριοί κι οι «Σφήκες» και θα καμωθούμε ότι κοιμόμαστε μπροστά στην φθινο-πωρινή επίθεση των «δολοφόνων πολιτικών χαρακτήρων και κλίματος» με τις επαναληπτικές «καραμπίνες», των στοιχειωμένων του μπαξέ της παραδημοσιογραφίας και των κλεπταποδόχων του περίφημου σκοτεινού παρακράτους των ωτακουστών που αιωνίως τροφοδοτείται από τα πλοκάμια της θεσμικής παρανομίας και τους επιμεταλλωμένους φωριαμούς με την ίδια μοχθηρή νοοτροπία της παλιάς καπαρντίνας;
Μιας δημοσιογραφίας δηλ. που θέλει να εμφανίζεται ότι φοράει τις μεταξωτές σκελέες της πραγματικά λαμπρής ερευνητικής δημοσιογραφίας ενώ έχει αποδείξει ότι ζέχνει καμαρίλα και κοματίλα με εσάνς Vyshinsky (δίκες Μόσχας): "Give me a man and I will find the crime."
Θα μπορούσαμε να πούμε απλά. Πάμε, εδώ ήρθαμε. Και ότι το φιτίλι και το φυτίλιασμα για να προκληθεί κάποια πολιτική έκρηξη είναι σχεδόν πάντοτε το ίδιο, μέρος της πολιτικής μας μνησίκακης υποκουλτούρας: μια λίστα, ένας κατάλογος με το ονοματεπώνυμο ανθρώπων που ανόμησαν ή υποτίθεται ότι ανόμησαν.
Θυμηθείτε τη λίστα των «επίορκων δικαστών», τη λίστα των «ασεβών κληρικών», των σαμποτέρ γιατρών» και «θεμιδοκτόνων δικηγόρων», των δημοσιογράφων που δουλεύουν στο Δημόσιο. Και πάνω απ’ όλα τα επώδυνα κρεσέντο με τη λίστα Λαγκαρντ Φαλτσιάνι και μετέπειτα τις λίστες Novartis και Πέτσα. Οι περισσότερες γράφουν στην ούγια Made or reproduced in the jungle of Documento.
Οι επίμονοι υπονομευτές της δημοκρατικής ομαλότητας τα τελευταία 12 χρόνια είναι οι ίδιοι πάντα. Εστιάζουν στην αναμπουμπούλα, και χαίρονται σαν τους συνήθεις μπαχαλόγατους.
Και, επιχειρούν να μας βάλουν να κολυμπήσουμε ξανά στο τοξικό τέλμα του αλγόριθμου της Novartis Ι. Να ακολουθήσουμε στην ίδια συνταγή των κουκουλοφόρων αλλά με το ελκυστικό άρωμα της μαντζουράνας. Να καταστούμε όμηροι των ρυθμισμένων αποκαλύψεων κάποιων hoodini. Να υποστούμε ξανά το μαρτύριο της σταγόνας ή του πάγου και του ρετσινόλαδου της διαδικτυακής κολώνας να ξεχάσουμε την κατεπείγουσα ανάγκη θεσμικής πειθαρχίας .
Η ειδοποιός διαφορά. Νίξον ανομήματα
Η λίστα, για καλό (Σίντλερ ) ή για κακό (μαύρη), ως κατάλογος {βλ.νεών (πλοίων) κατάλογος στη β΄ ραψωδία της Ιλιάδος} είναι προϊόν διαχωριστικής λογικής. Απεικονίζει αποτελέσματα διαδικασιών αποκλεισμού, απαγόρευσης, απόρριψης, οστρακισμού, διωγμού, στοχευμένων επιλογών (π.χ. εχθροί του κράτους, του κόμματος ), απογραφής, επιτυχίας, αποτυχίας κλπ. όπου διαχωρίζονται αντιθετικά τα εκτός και τα εντός της μέλη του συνόλου της (θύτες και θύματα, οι μεν από τους δε), σύμφωνα με διάφορα κάθε φορά κριτήρια ταξινόμησης, προγραφών (βλ.Σύλλας 82 π.Χ). Θυμηθείτε τις κατηγορίες των χαρακτηρισμένων των 16.000.000 φακέλων μας που κακώς κάηκαν το 1989.
Το ιστορικό ίχνος της είναι τις περισσότερες φορές παρανοϊκό, αιμοδιψές, αιμοσταγές και αιμοβόρο προϊόν ηγετικής βαρβαρότητας, απανθρωπιάς, εκδικητικότητας και εξουσιομανίας εναντίων θεωρούμενων εχθρών αλλά και φίλων
Στην υπόθεση Novartis Ι, όπου, με βάση ένα πραγματικό γεγονός, το σκάνδαλο της εξαγοράς εκατοντάδων γιατρών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, έχουμε τη στοχοποίηση-ενοχοποίηση (κρέμασμα στα μανταλάκια) δέκα κορυφαίων πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσεκτικά επιλεγμένων και τυλιγμένων μέσα σε τουλούπες αορίστων καταθέσεων κουκουλοφόρων, προκειμένου να αποκομισθούν μέσω του δικαστικού συστήματος τα ύψιστα πολιτικά οφέλη από την ενδεχόμενη καταδίκη (βέβαια γι’ αυτούς τότε, ενώ ήταν εξ αρχής αθώοι ,τώρα, σύμφωνα με τον κ.Μαντζουράνη.).
Πρέπει να τονισθεί ότι η λίστα της σκευωρίας (κατά του πολιτεύματος σύμφωνα με τον Ε.Βενιζέλο) εναντίον των δέκα λογίζονταν ως λίστα θυτών που ζημίωσαν το δημόσιο, όχι θυμάτων.
Στην τωρινή υπόθεση των υποκλοπών, με βάση το πραγματικό γεγονός της νόμιμης παρακολούθησης του κ.Ανδρουλάκη, έχουμε μία αντιστροφή. Η λίστα (πρώτη και δεύτερη;) δεν έχει θύτες, αλλά θύματα υποκλοπών με το μη νόμιμο predator που φέρεται όμως να έχει αγοράσει και να χρησιμοποιεί η ΕΥΠ με σύμβαση –Μπάμπουσκα (η οποία δεν έχει βρεθεί ακόμη για να παρουσιασθεί ως απόδειξη) .
Ο θύτης είναι ένας και πάντα ο ίδιος σύμφωνα με το επίβουλο λογιστικό (βλ. άρθρο: Τσιπρέϊτορς: τα επίβουλα πολιτικά λογισμικά, Αύγουστος 2022.) του Σύριζα: Χρεώστε τα πάντα στον «γ@ Μητσοτάκη». Ο κ.Μητσοτάκης με τις ωτακουστικές εμμονές Νίξον είναι ο επιτελάρχης, ο ενορχηστρωτής των παρακολουθήσεων. Εδώ οι πολλοί, ως θύματα, χρησιμοποιούνται για να κατηγορηθεί ο Ένας ως θύτης.
«Κάπως έτσι βγήκαν και εφημερίδες με τον τίτλο «ένοχος» και με φωτογραφία του πρωθυπουργού, ο δε, κ. Τσίπρας σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του εμφανίστηκε να υιοθετεί αυτές τις καταγγελίες έστω και αναπόδεικτες.»
Στην Νovartis I, ο στόχος ήταν το ξεκλήρισμα και ο εξευτελισμός της πολιτικής ελίτ και η άνευ αντιπάλων νίκη του κ.Τσίπρα. Εκεί οι θύτες ήσαν πολλοί και κατηγορούνταν συλλήβδην,
Στην Novartis IΙ ο στόχος είναι ο αποκεφαλισμός της κυβέρνησης της Ν.Δ με τις δικαστικές ραδιουργίες και την λιστοτρομοκρατία των Ροβεσπιέρων του Μπρακαλεόνε. Το 2019 ο κ. Τσίπρας δεν πίστευε ότι μπορεί να χάσει από τον κ.Μητσοτάκη. Τώρα πιστεύει ότι μόνο αν τον λασπώσει και τον συκοφαντήσει και στα μάτια των συνεργατών του, μπορεί να έχει καλύτερη τύχη. Γι αυτό καταφεύγει στα λημέρια με τα ποντίκια των τρολογδυτών.
Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε: Ως πότε θα εφησυχάζουμε για το νέο επιπλέον κύμα συκοφαντικού θράσους που με ορμή νέας δημαγωγικής πλημμυρίδας προσπαθεί να μας πνίξει με την εκδοχή των «κλεπταποδόχων» που έχει υιοθετήσει πλήρως μερίδα της κοινής γνώμης;
Ως πότε θα μένουμε σιωπηλοί μπροστά στον διαχεόμενο πάλι μιζεραμπιλισμό, την εσκεμμένη σύγχυση, την εκατόμορφη σκανδαλολογία και μισαλλοδοξία αυτών που επιδίδονται στα πολιτικά παιχνίδια κατασκευών τύπου Meccano και δημιουργούν υπόγεια για πολιτικό μπαρμπούτι με τα «κλοπιμαία» των ιδιωτικών αρπακτικών; Στην επ-άνοδο της λιστοκρατίας;
Μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσουμε ξανά τις οδηγίες Φιδάκι πριν πιάσουμε τα ζάρια του 2015; Να θυμηθούμε ότι τα λένε και «κόκκαλα»; Και τρίζουν;
