Του Αλέξη Καραγεωργίου
«Ο λαϊκισμός είναι το όπιο του λαού. Ζίζεκ.»
Όχι στην επικράτηση των λογισμικών προπαγάνδας
Είναι γενικώς αποδεκτό ότι « η ζωή όχι μόνο των άλλων, μετακόμισε στα δίκτυα.» : Όμως, η τελευταία πλημμυρίδα πολιτικού λογισμού επί των λογισμικών υποκλοπής που επέφερε το σοκ της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη θα ήταν ωφέλιμο πέραν της προσπάθειας να αναδειχθεί η θεσμική ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους στην αντιμετώπιση ενός τέτοιου συμβάντος να μην επισκιασθεί μια πιο σημαντική πολιτική πτυχή.
Αυτή που έχει να κάνει με την σε υπολανθάνουσα κατάσταση κατηγορία λογισμικών που λειτουργώντας ξεχωριστά ή συνδυαστικά τρέφουν τον ψηφιακό κόσμο ή και τρέφονται απ’ αυτόν και υπερπροσδιορίζουν τις εντάσεις του. Με άλλα λόγια πρέπει να αναδειχθεί και αυτή η κατηγορία γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο όπου η δημόσια και πολιτική συζήτηση, φαίνεται να διεξάγεται πια με όρους διαδικτύου διαμόρφωσης πολιτικών εντυπώσεων και επιρροών.
Τα λογισμικά αυτά δεν ανήκουν στην κατηγορία των λογισμικών, υποκλοπών, παρακολουθήσεων, ή κατ’ ευφημισμόν επισυνδέσεων αλλά λογισμικών που αξιοποιούν ολοένα και περισσότερο τις υπηρεσίες του διαδικτύου για τον εντοπισμό θυλάκων ιδεών και «ομοειδών πεποιθήσεων», αλγορίθμων, σκανάρισμα φράσεων, άρθρων, εννοιών, λέξεων, προτάσεων, γνωμών, απόψεων, επιχειρημάτων, αφηγημάτων, τρολάρισμα του τύπου σε όλα τα πεδία που συσχετίζονται με το πολιτικοοικονομικό γίγνεσθαι και όχι μόνον, προς αλίευση και εκμετάλλευση κατόπιν επεξεργασίας δεδομένων χρησίμων για προπαγανδιστικούς σκοπούς και την κατασκευή μιας «ιδεολογικοποιημένης πραγματικότητας», ενός «θύματος» ενός «σκιάχτρου» ή ενός «φανταστικού εχθρού». Φυσικά πρόκειται για μια παλιά τέχνη που η τεχνική νοημοσύνη της έχει προσδώσει νέες post 1984 διαστάσεις .
Καλό λοιπόν θα ήταν να μην διαφεύγει της προσοχής μας στην σημερινή συγκυρία το ότι από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστη αξιωματική αντιπολίτευση προχώρησε στην πλήρη εφαρμογή των εξής υστερόβουλων, επίβουλων και κακόβουλων λογισμικών στην πολιτική του σκέψη, δράση και εξυπηρέτηση του αφηγήματος του, προϊόντων βέβαια της «δομής της στρουχτούρας» της διχαστικής συλλογιστικής του και της «απουσίας ισχυρού αξιακού πυρήνα στην καρδιά του ΣΥΡΙΖΑϊκού εκτελεστικού βραχίονα». « Ώστε η δεύτερη φορά να είναι αλλιώς.» αλλά βεβαίως με στυλ και συγκίνηση αλά Ρουμπάτη!
Γρηγορείτε! Έρχεται η στιγμή του Νιτσεϊκού πάθους σε σκληρό ροκ!.
Ο ολοκληρωτικός επικοινωνισμός της μονταζιέρας (βλ. άρθρο μου: «Σιδηροί νόμοι του Τσιπρισμού» Μεταρρύθμιση, 2016) που τέθηκε σε λειτουργία από τον μηχανισμό προπαγάνδας και τη βιομηχανία ψεύδους των non papers και fake news που εγκαταστάθηκε το 2015 στου Μαξίμου προσπάθησε να επιβάλλει μια νέα θέαση του κόσμου .να κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στις λέξεις και τα πράγματα και στην αλήθεια τους, στις προτάσεις, κρίσεις και κριτήρια της ικανότητος του κρίνειν, συμφωνίες, μέτρα πρόσωπα, θεσμούς, εργαλεία, ρόλους, νόμους κλπ. ενοφθαλμίζοντάς τα σε μια ολότητα των χρησίμων και κατάλληλων.
Επενδύοντας ή ταξινομώντας με άλλα λόγια το καθένα από τα παραπάνω επί τη βάσει μιας ταμπέλας καταλληλότητας για να, καθιστώντας τα όργανα ή εργαλεία χρήσης για την κατάκτηση και αναπαραγωγή της μοναρχικής τσιπρικής εξουσίας. Μόνο μέσω αυτού του διαβατηρίου τους, αποκτούν αξία στο σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ οι άνθρωποι , οι λέξεις, οι διαδικασίες, οι πρακτικές και τα πράγματα. Από την εργαλειακή τους χρησιμότητα δηλαδή στην αναπαραγωγή και εγκαθίδρυση και εμπέδωση του «συστήματος και μεθόδου ΣΥΡΙΖΑ» Της «νέας» οντολογίας του: Νέα αρχή: η Ενός ανδρός αρχή, όπως αποφασίστηκε στο τελευταίο μετά από 5 χρόνια συνέδριο του. Kαθ’ εικόνα του ηγεμονισμού του «νέου Πρίγκιπα» όπως τον ζωγραφίζει ο κ. Δ.Τζανακόπουλος
Εδώ δεν επρόκειτο μόνο ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αλλά ότι και κάθε μέσο γίνεται σκοπός της πανοπτικής εξουσίας. Αντικείμενο του πανοπτικού ελέγχου των αρμών της εξουσίας (ομολογηθείσα μετά θρήνων στόχευση και αξιωματική αρχή και όχι μια «συνηθισμένη φρασούλα», ή κουβέντα καφενείου όπως ισχυρίζονται μερικοί).
Αυτόματα λοιπόν μπαίνει και σ’ αυτή την κρίση το πρόβλημα της Δημοκρατίας μας ενώπιον του Μηδενός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και των «βασικών κανόνων του ασκείν πολιτική» αλά Τσίπρα.
Και, επομένως, πριν από την επόμενη μέρα που ευαγγελίζεται ο κ. Τσίπρας υπάρχει πάντα και η προηγούμενη μέρα ή μάλλον η βασανιστικά ατέλειωτη νύχτα των πεπραγμένων του και της αντιθεσμικής του συμπεριφοράς στην περίοδο 2015-2019 και του αντισυνταγματικού δημοψηφίσματος της αρπακτής. Αυτή θα ξεχαστεί; Θα τη σβήσει το στικτό, άγριο κι απρόσμενο πολιτικό μπουρίνι του Αυγούστου; Η θα τους ταράξουμε στην υπενθύμιση; Χωρίς όμως να γεμίζουμε το καλάθι των συμψηφισμών αλλά και χωρίς να είμαστε υπερβολικά επιεικείς και μεγαλόθυμοι για το παρελθόν της διακυβέρνησής τους και απολογητικοί για τις βουτιές μας. Να μην ξεχνάμε ότι οι βουτιές είναι πάντα αναγκαίες ως μαθήματα Ιστορίας.
Στα τεσσεράμισι αυτά χρόνια τίποτε δεν έμεινε στην πατρίδα μας χωρίς να προσβληθεί από την ύβρη και το βρίσιμο ενός υβριδίου του προπηλαϊκισμού που είναι ο Τσιπρισμός (του Mind & Capital Controls), που γεννήθηκε και μορφοποιήθηκε μες στη μάχη των πλατειών από την επικράτηση της αντιμνημονιακής κοινωνικής ψύχωσης και μολοτωφικής νεοπλασίας.
Τα ορατά πλέον λογισμικά της τοξικής μηχανής του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Α-νοησίας
Γιατί π.χ είναι α-νοησία να «σπάζεις το απόρρητο της συνεδρίασης της κοινοβουλευτικής επιτροπής (24-8-2022) για την ΕΥΠ στο όνομα του απορρήτου»
- Λογισμικό καταστροφής της μνήμης των πεπραγμένων της διακυβέρνησής του που στοχεύει στην μετατροπή των ελλήνων πολιτών σε αρνητές διαμαρτυρόμενους μεν αλλά λωτοφάγους. Το λογισμικό αυτό παρακολουθεί την τρέχουσα πραγματικότητα, φιλτράρει λέξεις , φράσεις, λόγους, δηλώσεις, εξαγγελίες, αναγγελίες, αξιολογήσεις, αποτιμήσεις, παραστάσεις, αγορεύσεις , νόμους, νομοσχέδια, προτάσεις, συμβάντα, ανακοινώσεις, κριτικές περνώντας τα από τα ειδικά φίλτρα απαλοιφής, απόκρυψης και παραλλαγής που εξαφανίζουν και θολώνουν όλα τα προκύπτοντα εκ συγκρίσεως και εκ των πραγμάτων αρνητικά ως μηδέποτε πεπραγμένα, λεχθέντα ή υπάρχοντα π.χ ένα από τα πιο ενδεικτικά : Ο κ. Αλέξης Τσίπρας υπερτονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι η Ελλάδα είναι ουραγός στην Ευρώπη από την άποψη της ελευθερίας του Τύπου, αποσιωπώντας (κοινώς κάνοντας γαργάρα) το ότι έχει παραπεμφθεί δικός του υπουργός στο Ειδικό Δικαστήριο για προσπάθεια ελέγχου και άλωσης του ίδιου αυτού Τύπου κατά τη διάρκεια της θητείας του.
- Λογισμικό απόδοσης ευθυνών, για ό,τι κακό συμβαίνει ή μπορεί να συμβεί σ΄αυτή τη χώρα και σε οποιοδήποτε τομέα της, στον πρωθυπουργό. Για τα πάντα όλα, a priori φταίει ή θα φταίει ο Μητσοτάκης και θα πρέπει να παραιτηθεί. Σεισμοί, λιμοί, λοιμοί, καταποντισμοί έχουν την αιτία τους στον «χουνταίο Κούλη» ή «σκοτεινό» Μητσοτάκη που είναι πάντα γυμνός, όπως ο βασιλιάς στο. παραμύθι του Άντερσεν.
Καταργούνται, αποσιωπούνται κατά το δοκούν και συμφέρον στο κόμμα και εξαφανίζονται οι ευθύνες, ενδιαμέσων οργάνων και υπευθύνων και καταργείται αυθωρεί και παραχρήμα η διάκριση ποινικών και αντικειμενικών ευθυνών. Κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φίλος του πρέπει να ενσωματώνει με φανατισμό σε κάθε του επιχείρημα το παραπάνω λογισμικό Αυτός είναι η αιτία των κακοδαιμονιών που μας έχουν χτυπήσει από το 2019 και μετά. Ο Μητσοτάκης είναι πάντα ένοχος και μπορεί να καταγγέλλεται χωρίς στοιχεία και αποδείξεις με ψευδείς αιτιάσεις, αλλά όταν καταγγέλλεται ο Τσίπρας , αυτός φωνάζει φέρτε στοιχεία!
Ο κ. Τσίπρας ως άλλος Ιζνογκουτ δεν βλέπει τα πουλιά στον αέρα για τα οποία έχει χάσει πια την ικανότητα να τα πιάνει (αν την είχε και ποτέ) αλλά επιλέγει την προσωπική στοχοποίηση του πρωθυπουργού. Η πολιτική του τυφλότητα και ένδεια τον αποτρέπει από το να δει ότι η διαρκής υπονόμευση του πρωθυπουργικού προφίλ δεν τον βγάζει τις περισσότερες φορές ούτε καν δεύτερο αλλά τρίτο και ξελιγωμένο, με δεύτερο τον κανένα.
Δεν θέλει και αδυνατεί να καταλάβει ότι είναι η χειρότερη αξιωματική αντιπολίτευση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας (βλ.PRORATA, 2019) και αυτό είναι συνεχές εμπόδιο άμβλυνσης, του αισθήματος αντι-ΣΥΡΙΖΑ, που «θέριεψε» στην διάρκεια της συριζανελικής διακυβέρνησης και εξασθένησης του έντονου αρνητισμού της που συνοδεύει την εικόνα και τη δράση αυτού του κόμματος. ¨Όπως θα περίμενε κανείς μετά που έχασε της εκλογές
- Το κινδυνώδες λογισμικό της απλής αναλογικής: «Νάρκη στο κουλουάρ»
Εισήχθη το καλοκαίρι του 2016 από την Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου με την ψήφιση της απλής αναλογικής ως εκλογικού συστήματος. Αιτία αφ’ ενός η σταθερή δημοσκοπική άνοδος της Νέας Δημοκρατίας από τον Ιανουάριο λίγο μετά τις εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού στο κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης που έφερε στην προεδρία τον Κυριάκο Μητσοτάκη και αφ΄ετέρου η δημιουργία εμποδίων στην επόμενη κυβέρνηση. Αν θεωρήσουμε ως ενδεδειγμένη μέθοδο ανάλυση την ανάλυση της παρούσας συγκυρίας και ως δεξαμενή ιστορικών παραδειγμάτων-παθημάτων την Ιστορία εύκολα μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ήδη η απλή αναλογική συνιστά μια θεσμοθετημένη ακυβερνησία. «Μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος» όπως λέει ο κ καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος ( https://ekyklos.gr/sb/291-omilia-th-diamantopoulou.html)
Ο χρόνος θα δείξει εάν αυτό το λογισμικό αποδειχθεί οικονομικά μοιραίο, και πολιτικά εθνοκτόνο δεδομένου του μεγάλου ρίσκου που ενυπάρχει στα αποτελέσματα και τις συνέπειες της εφαρμογής του σε περιβάλλον λασπώδους πόλωσης και κουλτούρας εχθρικής των συναινέσεων και με ανοικτό το θέμα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία με τις γεωπολιτικές συνέπειές της. Μια τέτοια εκτίμηση ρίσκου/ων μόνο οι ιδεοληπτικοί, οι χρήσιμοι ηλίθιοι και οι δημαγωγοί την χαρακτηρίζουν ως κινδυνολογία.
- Το λογισμικό πρόσκλησης: «Έλα από εδώ»
Που στρατηγικά απευθύνεται σε όλους τους αντιρρησίες ή αρνητές οποιασδήποτε πτυχής του κυβερνητικού έργου και λόγου, και όχι μόνον. Το έχει αρθρώσει γλαφυρά, επιθεωρησιακά και διεισδυτικά ο κ.Κ.Χαροκόπος με το άρθρο του στο «Liberal” της 2-8-2022: «Το Λούνα Παρκ του ΣΥΡΙΖΑ κόβει εισιτήρια για όλους». Ένα διαφορετικό ψάξιμο μπορεί να καταστήσει εμφανές ότι εδώ πρόκειται για ένα σχιζοαναλυτικό σκεπτικό που αποσκοπεί να διεισδύσει στην «μικροπολιτική των επιθυμιών» των πολιτών ιδωμένων ως σωμάτων που συναρμόζονται ενεργητικά ή παθητικά ανάλογα με τις εντάσεις του πεδίου των επιθυμιών τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει στον καθένα ένα τζάμπα εισιτήριο στην όποια γραμμή διαφυγής του ελπίζοντας στην επανάληψη του 2015.
- Λογισμικό εντολών μαξιμαλισμού-μινιμαλισμού στην πολιτική οπτική του καταγγελτικού λόγου: Να κάνετε διαρκώς και ανελέητα την τρίχα τριχιά, «το μυρμήγκι αλιγάτορα» και εκεί που συμφέρει το αντίθετο. Να βλέπετε τα δρώμενα και λεγόμενα της διακυβέρνηση της Ν.Δ και του κόσμου της και όλων όσοι εντός και εκτός της χώρας ασχολούνται με αυτά με τη βοήθεια μεγεθυντικών φακών επιχειρηματολογώντας εισαγγελικά με υψηλούς τόνους, μεγαλοστομίες και πληθωρικές εκφράσεις (π.χ θεσμική εκτροπή, εγκληματική συμμορία του Μαξίμου, καθεστώς σήψης, καταστροφολογία, ανθρωπιστική κρίση, πετσωμένη πραγματικότητα, ανάταξη της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας, η γάγγραινα Μητσοτάκη κλπ).
Χαρακτηριστική περίπτωση κριθείσα «Το κατά τον υπόδικο Δημήτρη Παπαγγελόπουλο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους», τελείωσε με την πλήρη απαλλαγή και του Ανδρέα Λοβέρδου από όλες τις κατηγορίες για τη Novartis –που, για να μην μπερδευόμαστε, ασφαλώς υπήρξε σκάνδαλο το οποίο ερευνάται ακόμα από τη Δικαιοσύνη αλλά όχι έτσι όπως το παρουσίασαν οι τότε κυβερνώντες. Πώς παρουσιάστηκε; Με τη μετατροπή της Βουλής από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε μια γκεμπελικής εμπνεύσεως αρένα όπου στήθηκαν δέκα κάλπες για να σπιλωθούν πρώην πρωθυπουργοί και υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και «να τους τελειώσουμε».
