Με την Ουκρανία να βυθίζεται για πέμπτη μέρα στο σκοτάδι, 400.000 πρόσφυγες έχουν ήδη διασχίσει τα σύνορα της και αναζητήσει καταφύγιο σε άλλες χώρες. Οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες αναφέροντας πως οι πρόσφυγες θα φτάσουν τα 7.000.000, με την πλειονότητα αυτών να είναι γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι.
Η σημασία της ειρήνης μονόδρομος και η έμφαση στις συνέπειες του πολέμου καθοριστικές. Αναμφισβήτητα, σε περιόδους κρίσεις και διεθνών συρράξεων τα εγκλήματα είναι παρόντα μεταξύ αυτών της ανθρώπινης εμπορίας συνθέτοντας σκηνικά τρωτότητας.
Το εμπόριο ανθρώπων είναι μία βιομηχανία του ταχύτερα αναπτυσσόμενου οργανωμένου εγκλήματος στον κόσμο με τα Ηνωμένα Έθνη να το ορίζουν ως στρατολόγηση, διακίνηση, μετακίνηση, υπόθαλψη ή παραλαβή προσώπων, μέσω μορφών εξαναγκασμού, απαγωγής, απάτης, εξαπάτησης, κατάχρησης εξουσίας ή μέσω μιας ευάλωτης θέσης με σκοπό το κέρδος και την εκμετάλλευση (Πρωτόκολλο της Σύμβασης για το Οργανωμένο Έγκλημα, Ο.Η.Ε.).
Η ιστορία με αριθμούς λέει πως μόνο το 1-2% των θυμάτων σώζεται κάθε χρόνο σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ μόλις 1 στους 100.000 Ευρωπαίους διακινητές καταδικάζεται. Εν καιρώ συρράξεων όταν ένα πολύ σημαντικό ποσοστό παιδιών διασχίζουν σύνορα και συχνά ασυνόδευτα, οι ομάδες οργανωμένου εγκλήματος που έχουν ως στόχο τη μαζικότητα και την ταχύτερη υλοποίηση των στόχων τους επιλέγουν να επιδοθούν σε εμπορία με θύματα παιδιά, δεδομένου της ευκολότερης στρατολόγησης και ταχύτερης αντικατάστασή τους.
Συχνά λαμβάνει και διαστάσεις αθέατου εγκλήματος, καθώς αποτελεί ένα καλά κρυμμένο έγκλημα με την Ελλάδα να είναι βασική χώρα διέλευσης και προορισμού και τους πολίτες να αγνοούν τη σκληρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συμβαίνει στα ίδια τους τα μέρη.
Οι Κοινωνικοί Λειτουργοί ως μια ειδικότητα που στον λιγόλογο όρκο τάζουν τον εαυτό τους εις την υπηρεσία των συνανθρώπων και της κοινωνίας αρμόζει να λάβουν θέση για την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης.
Η στενή συνεργασία με την Παγκόσμια Ομοσπονδία Κοινωνικών Λειτουργών, με τον Ουκρανικό, Ρωσικό και άλλους συνδέσμους Κοινωνικών Λειτουργών, αλλά και κινημάτων και οργανώσεων με ανοιχτό κάλεσμα αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είτε μέσω δράσεων για την ειρήνη είτε της έμφασης στις ολέθριες συνέπειες των εγκλημάτων πολέμου συμπεριλαμβανόμενου και του ανθρώπινου εμπορίου.
Συνοψίζοντας, κρίνω σκόπιμο να κλείσω αυτό το άρθρο με ένα απόσπασμα του Άγγλου ποιητή και ιερωμένου Τζων Νταν (1624) από τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, το οποίο χρησιμοποίησε ο δεύτερος προκειμένου να περιγράψει με το διάσημο μυθιστόρημά του σχετικά με τον εμφύλιο της Ισπανίας:
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αυτάρκες. Κάθε άνθρωπος είναι ένα τμήμα της ηπείρου, ένα κομμάτι της στεριάς. Αν ένας σβώλος χώμα παρασυρθεί από τη θάλασσα, η Ευρώπη μικραίνει, σα να είχε καταβυθιστεί ένα ακρωτήρι, σα να χανόταν το αρχοντικό των φίλων σου ή το δικό σου.
Ο θάνατος κάθε ανθρώπου με ελαττώνει, γιατί ανήκω στην ανθρωπότητα. Και γι’ αυτό μη στέλνεις να ρωτήσεις για ποιόν χτυπάει η καμπάνα –χτυπάει για σένα».
Μαρκέλλα Βαλσάμη – Κοινωνική Λειτουργός
