Του Γιώργου Πετρουλάκη
Ποιός θα νικήσει τη ΝΔ;
Πιστεύω αυτός που θα πείσει πρώτον ότι μπορεί να κυβερνήσει και δεύτερον ότι μπορεί να κυβερνήσει καλύτερα στη θέση της.
Δεν αρκεί να μιλάς για «αντιδεξιά μέτωπα». Πρέπει ο άλλος να σε θεωρεί σοβαρό. Να βλέπει σε εσένα πραγματική ικανότητα διακυβέρνησης.
Γιατί αν δεν είσαι σοβαρός, τώρα που τελείωσαν οι έκτακτες πολιτικές συνθήκες των μνημονίων, κρίσιμη ψήφο διακυβέρνησης μην περιμένεις να πάρεις.
Ακόμα κι αν την πάρεις, ακόμα κι αν οι συνθήκες και η αντιδεξιά ρητορική σε κάνουν κάποια στιγμή κυβερνήτη, χωρίς σοβαρότητα θα αποκαλυφθεί τόσο γρήγορα η γύμνια σου που ούτε που θα καταλάβεις πότε η δεξιά θα βρεθεί και πάλι στο τιμόνι της χώρας.
Τα προηγούμενα χρόνια και ιδιαίτερα την προηγούμενη δεκαετία όλο σχεδόν το πολιτικό προσωπικό της χώρας «εζυγίσθη και εμετρήθη».
Όλοι σχεδόν απέκτησαν κυβερνητικό παρελθόν. Κρίθηκαν και κρίνονται για αυτό.
Ποιος πολιτικός χώρος μπορεί να πείσει πλειοψηφική μάζα ψηφοφόρων ότι έχει σοβαρή ικανότητα διακυβέρνησης;
Από τη μία η ΝΔ, για αυτό και βρίσκεται εκεί που βρίσκεται σήμερα. «Ευχαριστώ, δεν θα πάρω» λέει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Έχει όμως σοβαρή εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης;
Από την άλλη έχουμε ως δεύτερο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα έλεγε κανείς εύκολα ότι η σοβαρή ικανότητα διακυβέρνησης είναι το δυνατό του χαρτί.
Μάλλον το αντίθετο. Υπήρξε μία διάχυτη ελαφρότητα που χαρακτήρισε την κυβερνητική του θητεία, δύσκολα…λησμονήσιμη.
Πολύ δύσκολα θα πείσει πλειοψηφική μάζα ψηφοφόρων να του εμπιστευτούν ξανά την τύχη τη δική τους και της οικογένειάς τους.
Πόσο μάλλον όταν τα κυρίαρχα σενάρια που διακινούνται στο χώρο εξαντλούνται στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ – Μέρα 25 με ανοχή του ΚΚΕ.
Μάλιστα.
Τσίπρας και Βαρουφάκης ξανά στην κυβέρνηση μαζί. Αναρωτιέται κανείς αν αυτά τα πράγματα τα διακινούν άνθρωποι που θέλουν να προσελκύσουν ή να διώξουν ψηφοφόρους. Επικαλούνται μάλιστα το παράδειγμα της Πορτογαλίας – χωρίς να αναφέρουν όμως διάφορες…λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα ότι εκεί βασικός άξονας της κυβέρνησης συνεργασίας είναι το αντίστοιχο…ΠΑΣΟΚ της Πορτογαλίας, το εδραιωμένο εδώ και δεκαετίες στη συνείδηση του κόσμου ως σοβαρό κυβερνητικό κόμμα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι καθόλου τυχαίες στο ΣΥΡΙΖΑ οι απεγνωσμένες ενέσεις κυβερνησιμότητας με μεταγραφές ορισμένων πασοκογενών στελεχών. Δείχνουν κάποια συναίσθηση του προβλήματος, αλλά δεν αρκούν. Ούτε πρόκειται ποτέ να αρκέσουν.
Διότι ακόμα και σήμερα τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν την πεποίθηση ικανότητας διακυβέρνησης στην κοινή γνώμη, όχι μόνο η πλειοψηφία ικανών και σοβαρών στελεχών σε όλα τα επίπεδα αλλά κυρίως η εμπειρία και η κουλτούρα διακυβέρνησης με στόχους, αρχή μέση και τέλος, βρίσκονται εκτός ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠΑΣΟΚ και στο Κίνημα Αλλαγής. Το γνωρίζει καλά η Ν.Δ., το γνωρίζει καλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, για αυτό και έχουν επιδοθεί, χρόνια τώρα, σε προσέλκυση στελεχών με κάθε τρόπο.
Αν υπάρχει λοιπόν ένα σενάριο που μπορεί πραγματικά να προβληματίσει, έστω μεσοπρόθεσμα, την κυριαρχία της ΝΔ,
αν υπάρχει προοπτική να αποκτήσει ξανά η Ελλάδα σοβαρή και αξιόπιστη προοδευτική εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης την οποία χρειάζεται απεγνωσμένα για να ισορροπήσει ξανά πολιτικά,
αυτό το σενάριο, αυτή η προοπτική υφίσταται μόνο με το ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Αυτός που θα νικήσει τη Ν.Δ. είναι αυτός που μπορεί να πείσει ότι θα κυβερνήσει καλύτερα στη θέση της. Κι αυτός είναι ακόμα το ΠΑΣΟΚ. Η ψήφος στο Κίνημα Αλλαγής στις επόμενες εκλογές αποκτά χαρακτηριστικά επανεκκίνησης της παράταξης που μπορεί να κρατήσει με σοβαρότητα και προοδευτικό μυαλό το τιμόνι της χώρας. Όπως έκανε τόσα χρόνια μετά το 1974.
Ξέρει τη δουλειά.
