Τόπε και τόκανε! Πιστός στην παρορμητική, συγκρουσιακή και πάντα αταβιστική συμπεριφορά του ο τοπικος μας διασκεδαστής, ο ημέτερος Τράμπ μια και το δάσος της Βουλώνης πέφτει μακριά κάλεσε σε μονομαχία στις δικαστικές αίθουσες το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για αθέτηση υπόσχεσης.
Είναι γεγονός ότι λόγω COVID 19 το γήπεδο του λαικού εντυπωσιασμού έχει στενέψει εξωφρενικά . Ούτε Ρουβάς, ούτε Πάολα , ούτε λαμπάκια και σουβλάκια, ούτε σώου στις καφετέριες του κέντρου, ούτε φιγούρα στα γήπεδα! Μπεισμός χωρίς Μπέο δηλαδή! Ένα κάτι σαν ορφάνια και κατάθλιψη , σκορδαλιά δίχως σκόρδο ένα πράμα .
Και κει που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα της αδιαφορίας και η σκλαβιά της καραντίνας να που κάποιος από μηχανής θεούλης στο δημαρχείο του έριξε τη μεγάλη ιδέα .
«Ας κάνουμε λίγο τσέρτζελο με το δικαστικό μέγαρο, ας κάνουμε ρόμπες τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να καταλάβουν κι αυτοί ποιος κάνει κουμάντο στις λύσεις των τοπικών προβλημάτων ,και ας πάει και το παλιάμπελο».
Και έτσι κι έγινε. Αφού η λύση δεν ήταν λύση και το οικόπεδο ανήκε στον γείτονα , σαν την γνωστή κατσίκα , τότε καλύτερα να ψοφήσει! Τι έχουμε να χάσουμε ; θα τους τρέχουμε καμιά δεκαριά χρόνια στα δικαστήρια , μπορεί και δεκαπέντε, εμείς την πλάκα μας θα την έχουμε κάνει, το κομμάτι μας επίσης και σε τόσα χρόνια ποιος ζει ποιος πεθαίνει!
Όσο για το δικαστικό μέγαρο και την ομοθυμία για τη διεκδίκησή του ποιος νοιάζεται, άσε που δίνουμε και ένα χεράκι στο υπουργείο να μην κάνει τίποτε επί της ουσίας και να μην το χρεωθεί λόγω «ασυμφωνίας χαρακτήρων» σε τοπικό επίπεδο. Τους δίνουμε ένα χεράκι και μας το χρωστάνε. Εξ άλλου και όλοι οι προηγούμενοι στις κυβερνήσεις το ίδιο έκαναν εξ απ ανέκαθεν : τη μπάλα στην κερκίδα πέταγαν. Και εμείς εδώ στην μπάλα και την κερκίδα είμαστε ειδικοί. Και στα δικαστήρια επίσης . Τα λατρεύουμε! Άλλοι πάνε διακοπές στη Μύκονο , εμείς εκεί. Άλλοι πετάνε τα λεφτά τους σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους και μείς εκεί λύνουμε όλα μας τα θέματα με μια αγωγή, μια μήνυση , ένα εφετείο, τη βρίσκουμε και πορευόμαστε!
Έτσι ο δήμαρχος του 58 % παρακαλώ του λαού του Βόλου κατρακύλησε ακόμη πιο κάτω «στου κακού τη σκάλα», για να θυμηθούμε τον Παλαμά . Έτσι , κάποια στιγμή
«Και θα σβήσεις καθώς σβήνουνε λιβάδια
από μάισσες φυτρωμένα με γητειές•
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από τις δροσοσταλαματιές•
θα σε κλαίν’ τα κλαψοπούλια στ’ αχνά βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές.»
όπως γράφει ο ποιητής στο…. «Δωδεκάλογο του γύφτου».
Σύντομα λοιπόν « θα τον κλαίνε τα κλαψοπούλια» αφού πλέον ολοένα και πιο πολλοί συμπολίτες μας λαμβάνουν το μήνυμα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια βλέπουν την κοροϊδία, διακρίνουν το άσπρο από το μαύρο και εμπεδώνουν την βεβαιότητα ότι το να φοράς ρόμπα δεν είναι δα και τόσο κακό όσο το να είσαι «ρόμπα ξεκούμπωτη»
