Ω θεέ μου η βλακεία περισσεύει σ’ αυτόν τον τόπο. Τα παιδιά στα σχολεία θα φορούν την μάσκα που θα διατίθεται δωρεάν μέσα στην τάξη και θα την βγάζουν όταν βγαίνουν στο διάλειμμα. Νομίζω ότι έχω μία εύλογη απορία. Πως και που θα την αποθηκεύουν; Έχω όμως και μία πρόταση. Θα τοποθετούν τις μάσκες βγαίνοντας από την τάξη σε ένα τραπέζι και όταν επιστρέφουν μετά το διάλειμμα θα φοράν ο Νίκος την μάσκα του Γιώργου και η Μαρία την μάσκα της Ελένης. . . . Σαν το μακάβριο ανέκδοτο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Συγχωρέστε με αλλά δεν μπορώ άλλο. Ο δήμιος ανακοινώνει στο στρατόπεδο το ευχάριστο μήνυμα. Σήμερα μετά από 6 μήνες θα αλλάξετε σώβρακα. Χαρά επικράτησε στο στρατόπεδο για το ευχάριστο γεγονός αλλά μέχρι την επόμενη φράση του δήμιου. Ο Νίκος θα φορέσει το σώβρακο του Γιώργου και η Μαρία το βρακί της Ελένης για να μην τα πω ανάποδα. Έλεος . . . . ας μπω στο θέμα.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα πριν, σε μία συζήτηση υποψήφιων για τα επόμενα χρόνια συνταξιούχων, ένας από αυτούς αγανακτισμένος από την συμπεριφορά των πολιτικών του προϊσταμένων, εξέφρασε την απελπισία του και την ανυπομονησία του να φύγει από την εργασία του το δυνατόν γρηγορότερο. Το στρες από την πίεση που του ασκούσαν ήταν αφόρητο, με αποτέλεσμα και η σημερινή του απόδοση να είναι κάτω του μετρίου αλλά και η μελλοντική, μέχρι την σύνταξή του συμπεριφορά, προμηνύεται να ελαχιστοποιείται στα απολύτως απαραίτητα. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε τάξεις ανθρώπων που τα προηγούμενα χρόνια κατηγορήθηκαν άδικα από τους κακούς πολιτικούς, ένιωσαν μέσα στο πετσί τους τον εξευτελισμό των ανίκανων προϊσταμένων τους, και έζησαν την κοροϊδία της εξουσίας σε όλο της το μεγαλείο. Μεγάλο ποσοστό τέτοιων εργαζόμενων βρίσκεται υπό συνεχή διωγμό ειδικά αν τα πολιτικά τους πιστεύω, είναι διαφορετικά από αυτά των ανωτέρων του. Προφανώς δεν αναφέρομαι στους τεμπέληδες και κακούς υπαλλήλους που δεν έχουν χώρο στην δημόσια ή ιδιωτική εργασία.
Στην διοίκηση οι διευθυντικές θέσεις καταλαμβάνονται κάθε φορά από ομοϊδεάτες των πλειοψηφισάντων στις εκλογές κομμάτων και από εκεί ξεκινάει η ρίζα του κακού. Μετά από τις εναλλαγές στις κυβερνητικές θέσεις ακολουθεί πληθώρα αντικαταστάσεων στη δημόσια διοίκηση δυστυχώς με το λανθασμένο κριτήριο του οπαδού. Πολλές φορές παραγκωνίζονται ικανά στελέχη και αντικαθιστώνται από ανίκανους κομματάρχες ίσως και με μειωμένης νοημοσύνης άτομα. Θα σας έχει τύχει σε κάποια περίοδο της ζωής σας η όρεξη για εργασία αλλά και η απόδοσή σας να είναι υπέρ του δέοντος μεγάλη. Στις περισσότερες αυτών των περιπτώσεων οι προϊστάμενοί σας είναι κατάλληλοι για την θέση που καταλαμβάνουν. Η αυξημένη απόδοση του υπαλλήλου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον προϊστάμενό του. Η παροιμία ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» δεν είναι τυχαία.
Στην καθηγητική μου σταδιοδρομία ακολούθησα την παρακάτω λογική. Σε τι μπορεί να αποδώσει ένας μαθητής; Σε αυτό (αν είναι ηθικό) θα του βάλω άριστα. Θα τον επαινέσω σε αυτό που αξίζει. Θα παραβλέψω κάποια άλλα που πιθανώς του δημιουργούν αποστροφή. Χρειάζομαι το μέγιστο της απόδοσης του μαθητή, εκεί που αυτός μπορεί. Π.χ. αν είναι καλός υδραυλικός θα πάρει άριστα στην επιστήμη του υδραυλικού. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχει τέτοια επιστήμη. Προφανώς αν του δώσω να λύσει διαφορικές εξισώσεις ή σε ένα αρχαίο κείμενο να μου βρει έναν επιθετικό προσδιορισμό, ή να μου αποτυπώσει ένα γραμμικό σχέδιο όταν δεν το έχει διδαχθεί στην δημόσια εκπαίδευση, για το ισχύον σύστημα επιλογής στην ανώτερη εκπαίδευση θα του βάλει μηδέν, η με το πολύ μυαλό και τα πολλά πτυχία, (δεν τα έχω βέβαια ελέγξει), Υπουργός Παιδείας. Έτσι ένας καλός εκπαιδευτικός θα έβαζε στον μαθητή άριστα στα υδραυλικά αλλά στην υπουργό ολοστρόγγυλο μηδέν γιατί δεν ξέρει πώς να διορθώσει τα δικά της υδραυλικά. Της ζητώ συγνώμη αν και σε αυτή την επιστήμη μπορεί να τα καταφέρει. Πρέπει όμως πρώτα να δω αυτό το πτυχίο της.
Φυσικά η μεγάλη απάτη είναι να μου πει κανείς: Μα στα πανεπιστήμια θα διδάσκουμε πως θα κολλάμε τις σωλήνες και πως θα αλλάζουμε λεκάνες στα WC; Να λοιπόν η μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση. Σχολείο δεν είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις. Από το 1970 που παρακολουθώ τα εκπαιδευτικά πράγματα μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις (εκτός από μία) προσπάθησαν να αλλάξουν μόνο τον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μάθουν οι πολίτες σωστή κυκλοφοριακή αγωγή-άριστη κοινωνική συμπεριφορά-πειθαρχία στους νόμους- και τόσα άλλα ενδιαφέροντα για την συνοχή του κοινωνικού ιστού. Αντίθετα, αυτό που προσπαθούν με την fast track πολυνομία οι κυβερνώντες είναι να τρελάνουν και να πανικοβάλουν τους πολίτες ότι αν τώρα αυτή την στιγμή δεν εφαρμόσουν τον νέο νόμο, (πχ. τώρα φοράω μάσκα), θα έρθει το τέλος του κόσμου. Ξέχασαν βέβαια ότι το ίδιο συνέβαινε πριν λίγες μέρες. Μία πληθώρα διατάξεων έρχονταν η μία μετά την άλλη (στην συνέχεια βέβαια υποβαθμίζονταν) και επιγραμματικά αναφέρω μερικές όπως, πλαστική σακούλα-sms για έξοδο από το σπίτι-χρήση κινητού στο αυτοκίνητο-κράνος-ζώνη ασφαλείας και φυσικά ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Την εκπαίδευση των πολιτών (για την οποία αδιαφόρησε η πολιτεία) την αναλαμβάνουν για λίγες μέρες οι δυνάμεις καταστολής και ελέγχου της παραβατικότητας. Και επειδή χρειάζονται άπειρα άτομα για αυτή την επιτήρηση ανακαλύφθηκε και η «ρουφιανολογία-ας γίνω και λίγο λεξοπλάστης » για τον εντοπισμό των παραβάσεων.
Έχετε φανταστεί τι συμβαίνει αν δεν εκτελέσετε κάποια εντολή υπαλλήλου της εφορίας εντός 5 ημερών; Αντιγράφω ακριβώς από το e-mail της εφορίας. « . . . εντός 5 ημερών (δεν εξετάζουν αν έχεις κορωνοιό ή αν ο λογιστής σου έχει άδεια) να αποστείλετε με e-mail στην υπηρεσία μας τις δηλώσεις Φορολογίας εισοδήματος . . . με τα συνημμένα δικαιολογητικά . . . ειδάλλως θα επιβληθούν οι νόμιμες κυρώσεις . . . ». Όλοι βέβαια γνωρίζετε αν καθυστερήσετε να πληρώσετε έστω και μία μέρα την εφορία το πρόστιμο είναι δυσβάσταχτο. Και όμως έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε που κάποιος πήρε σύνταξη και δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα πλήρως αυτά που δικαιούται. Στην παραπάνω εντολή και όχι μόνο, δεν κατάλαβα γιατί η εφορία ζητάει αντίγραφο της φορολογικής δήλωσης αφού η ίδια την εξέδωσε και γιατί ο πολίτης δεν μπορεί να βάλει πρόστιμο στο κράτος. Είναι πραγματικά για γέλια.
Αντί όμως το κράτος να προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αποδέχεται την ανηθικότητα την λοβιτούρα την ανελέητη κερδοσκοπία και την ατιμωρησία για την κακοποίηση και τον θάνατο συμπολιτών μας. Αν ο πολίτης με απλές διαδικασίες θα μπορούσε να διεκδικήσει το δίκιο του τότε ο κάθε Άδωνης δεν θα είχε κ@@@ και χρόνο να μας δείχνει το δάχτυλο γιατί θα φρόντιζε να δημιουργήσει δικλείδες προστασίας των πολιτών, κάτι βέβαια που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου. Όταν, από τον πρωθυπουργό μέχρι και τον τελευταίο γραμματέα-χωρίς πτυχίο-των κυβερνήσεων, σε συνεργασία με κάποιους δημοσιογράφους, βρίζουν περιστασιακά και κυκλικά την κάθε κοινωνική τάξη για να την υποβιβάσουν και να την διαχειριστούν όπως αυτοί θέλουν, το αποτέλεσμα είναι η παραβατικότητα (στην fast track νομολογία) των πολιτών, σαν αντίδραση στην ανικανότητα των πολιτικών. Όταν βρίζεις και δείχνεις με το δάχτυλο στοχοποιημένα άτομα τότε δεν έχεις επιχειρήματα, είσαι κακός δάσκαλος και ανίκανος να ασκήσεις διοίκηση. Είσαι πρόδρομος και νοσταλγός πολιτειακής εκτροπής, περισσότερο δε είσαι ηλίθιος.
Γιώργος Ινεπολόγλου
Φυσικός
