Σήμερα είναι η μέρα του τελευταίου αποχαιρετισμού του Βασίλη Μάγγου.
Οφείλουμε απόλυτο σεβασμό στη μνήμη του και συμπαράσταση στους γονείς του, τα αδέλφια του, τη γιαγιά του, και σε όλους τους συγγενείς, φίλους και συναγωνιστές του.
Την αυτονόητη αυτή υποχρέωση φαίνεται, δυστυχώς, πως δεν την αντιλαμβάνονται όλοι. Ορισμένοι, μετά την ιατροδικαστική έκθεση, σπεύδουν να «αθωώσουν» τον άγριο ξυλοδαρμό και να τον αποσυνδέσουν πλήρως από τον θάνατο του άτυχου Βασίλη. Δεν μπορούμε ακόμη να γνωρίζουμε αν είναι έτσι, μπορεί όμως και να μην είναι.
Για το περίφημο θέμα της αιτιώδους συνάφειας, δηλαδή της σχέσης αιτίας και αποτελέσματος, υπάρχει πλούσια νομολογία των ελληνικών και του ευρωπαϊκού δικαστηρίου.
Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο απ’ ό,τι παρουσιάζεται.
Εντελώς επιγραμματικά, να διατυπώσουμε κάποιες σκέψεις: Το πρώτο που έχει υποχρέωση να ερευνήσει η Δικαιοσύνη, είναι κατά πόσο ο θάνατος του Βασίλη θα επερχόταν, τη χρονική στιγμή που επήλθε, αν δεν είχε λάβει χώρα ο ξυλοδαρμός.
Θα πρέπει, ειδικότερα, να ερευνήσει όχι αν ο ξυλοδαρμός μπορούσε να προκαλέσει, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, τον θάνατο γενικώς κάποιου ανθρώπου, αλλά του συγκεκριμένου, με τα όποια ενδεχομένως προβλήματα υγείας αντιμετώπιζε όταν έγινε ο ξυλοδαρμός. Αυτό αποτελεί βασική αρχή δικαίου.
Η Δικαιοσύνη οφείλει, δηλαδή, να εξετάσει, αν ο ξυλοδαρμός, με τη δεδομένη κατάσταση του Βασίλη, υπήρξε ενεργός και ουσιαστική αιτία του θανάτου του ή της επιτάχυνσης του θανάτου του, χωρίς να απαιτείται η πράξη αυτή να είναι η μόνη ή η άμεση ή η κύρια αιτία.
Με άλλα λόγια, η Δικαιοσύνη έχει πολλή δουλειά να κάνει. Ας την αφήσουμε να την κάνει απερίσπαστη
Πάνος Σκοτινιώτης
