Tου Θανάση Τσεκούρα
Όταν ένας αριστερός αποφεύγει να διαλέξει μεταξύ ενός ακροδεξιού και ενός «άλλου» υποψηφίου, τότε η αριστερά έχει αποφασίσει την αυτοκτονία της.
Δυστυχώς το ατόπημα Μελανσόν δεν είναι μια συγκυριακή αστοχία ή μια «παλαβομάρα». Αποτελεί καθρέφτη της ιδεολογικής και πολιτικής αναπηρίας ενός ρεύματος της αριστεράς που με δυσκολία κρύβει την υπόκλισή του στον λαϊκισμό,τον εθνικισμό και τον ολοκληρωτισμό.
Ενός ρεύματος που υποσυνείδητα «χαίρεται» για τις εκλογικές επιτυχίες του Τράμπ,που «ονειρεύεται» τη νίκη των ακροδεξιών του Βίλντερς στην Ολλανδία. Και χθες περίμενε σαδιστικά τη συντριβή του Μακρόν και τη μεγάλη επικράτηση της Λεπέν. Με μοναδικό επιχείρημα την κλιμάκωση της αναταραχής στην Ευρώπη. Αυτή η αριστερά υπήρχε πάντοτε, αλλά ήταν περιθωριακή και ανυπόληπτη.
Δυστυχώς στις μέρες μας η πολιτική σχιζοφρένεια απο περιθωριακό φαινόμενο μετεξελίσσεται σε κυρίαρχο ιδεολογικό και πολιτικό μόρφωμα στην ευρωπαϊκή αριστερά. Κυρίως για λόγους εκλογικής ψηφοθηρίας, αφού τα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα της Ευρώπης φυσούν τον αέρα στα πανιά του λαϊκισμού και της τυφλής διαμαρτυρίας.
Ο λαϊκισμός γίνεται μια τρομερή εκλογική μηχανή που δημιουργεί κυβερνώσες πλειοψηφίες σχεδόν εκ του μηδενός. Η ελληνική εμπειρία των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αρκούντως διαφωτιστική.
Στην εκλογική «λαφυραγώγηση» των μαζών επενδύει πλέον η κυρίαρχη μορφή της αριστεράς,σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Πρόκειται για μια επικίνδυνη και τραγική επιστροφή. Στα «μαύρα χρόνια» της δεκαετίας του 1920 και του ’30.
Οταν η επίσημη γραμμή των σταλινικών Κομμμουνιστικών Κομμάτων ήταν ότι ο κύριος εχθρός δεν ήταν ο φασισμός και ο ναζισμός,αλλά η …σοσιαλδημοκρατία. Την οποία χαρακτήριζαν «δίδυμη αδελφή του φασισμού». Μια πολιτική γραμμή που έφερε τα «γνωστά» αποτελέσματα.
Περίπου έναν αιώνα μετά,βρέθηκε στη Γαλλία ένας περιθωριακός πολιτικός που ξεκίνησε μάλιστα ως «τροτσκιστής» να βρυκολακιάσει τον σταλινισμό. Προφανώς η ψυχιατρική σηκώνει ψηλά τα χέρια.
Ευτυχώς η Γαλλία δείχνει να αντέχει και να κερδίζει την παρτίδα τόσο από τον αριστερό όσο και από τον δεξιό λαϊκισμό.Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία έχει λογική και ευαισθησία.
Συνεχίζοντας να εκτιμά την Ευρώπη και τη Δημοκρατία, έννοιες που τόσο αγαπούν να μισούν οι «Μελανσόν» και οι «Λεπέν» σε όλον τον πλανήτη.
thetoc.gr
