Γράφει η Ευφροσύνη Γ. Κίτσιου
Φοιτήτρια Ιστορίας, Αρχαιολογίας και
Κοινωνικής Ανθρωπολογίας-Παν/μιο Θεσσαλίας
43 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Ήταν οι μάχες που έδωσαν οι πρωτεργάτες του αντιδικτατορικού αγώνα, ήταν οι απλοί πολίτες που αγωνίζονταν καθημερινά, «διψώντας» για Δημοκρατία, ήταν εκείνο το ξημέρωμα της 24ης Ιουλίου 1974 που με την άφιξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα, έκλεισε μια για πάντα η πόρτα στον ολοκληρωτισμό και στον αυταρχισμό και επέστρεψε η Δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε και άκμασε.
Η Δημοκρατία, που θεμελιώνεται στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, είναι το πολίτευμα του σεβασμού, της διαφορετικότητας, της ισότητας, της αξιοκρατίας, της ελεύθερης και άφοβης βούλησης και έκφρασης, της ευνομίας, της δικαιοσύνης, του κοινωνικού συμφέροντος και της συνεργασίας. Είναι το πολίτευμα που θέτει τον κάθε άνθρωπο υπεύθυνο για την εφαρμογή του και την προστασία του και είναι το πιο ανθρώπινο. Είναι το πολίτευμα που δεν αφήνει κανένα χώρο στα αδιέξοδα, στο μίσος, στο διχασμό και στην υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας.
Η Ελλάδα, η «γενέτειρα» της Δημοκρατίας, πριν μόλις 50 χρόνια την στερήθηκε και οι Έλληνες ξέρουν καλά τι θα πει να μην έχουν Δημοκρατία. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που πληγώθηκε από τον απολυταρχισμό, το διχασμό και τη μισαλλοδοξία και οι Έλληνες μέτρησαν απώλειες και έχουν πολλές πικρές θύμησες από τις σκοτεινές εποχές του παρελθόντος.
Ωστόσο, η Ελλάδα αυτή η πληγωμένη χώρα έκανε μια αξιοθαύμαστη μετάβαση από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία και σημείωσε μια εντυπωσιακή πορεία, με ένα λαό έτοιμο να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν, να προστατεύσει το πολίτευμά του παντί τρόπω και να μην επιτρέψει σε κανέναν από εδώ και στο εξής να το προσβάλλει και να το σφετεριστεί. Αξίζει να τονιστεί ότι παρά τα σημαντικά λάθη που μπορεί να σημειώθηκαν μετά τη Μεταπολίτευση, η Δημοκρατία λειτούργησε ως σύστημα διακυβέρνησης, λειτούργησε στην πράξη και αυτή ήταν, είναι και θα είναι η «γοητεία» της ότι επιτρέπει τα λάθη και ότι μπορούν να διορθωθούν στο πλαίσιο της, γιατί είναι ένα πολίτευμα δράσης και μόνο όποιος δρα μπορεί να κάνει και λάθη.
Η επέτειος, λοιπόν, αυτή έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η Δημοκρατία δεν ήταν ούτε είναι δεδομένη και αυτονόητη, αλλά κερδήθηκε με αγώνες, θυσίες και μεγάλη προσπάθεια για να λειτουργήσει ουσιαστικά κατ’ εφαρμογή και όχι κατ’ επίφαση. Γι’αυτό και είναι θλιβερό, όταν μερίδα πολιτών και ιδίως νέων ανθρώπων αμφισβητεί την αξία της Δημοκρατίας, εξαιτίας της πολυεπίπεδης κρίσης που διανύουμε και των παθογενειών κοινωνίας και κράτους.
Είναι επιτακτικό αίτημα όλοι οι πολίτες και μάλιστα οι νέοι να πιστέψουμε στη συλλογική δύναμη. Η Δημοκρατία, ως ένα ζωντανό πολίτευμα που εξελίσσεται συνεχώς, προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή των πολιτών και τη συσπείρωση όλων στον κοινό σκοπό που είναι δεν είναι άλλος από το να γίνει σαφές χωρίς περιθώρια αμφιβολιών, ότι η Δημοκρατία δεν είναι απλά ένα σύστημα διακυβέρνησης, αλλά υπέρτατη αξία του ανθρώπου.
Είναι ευθύνη και χρέος όλων μας, ιδίως στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε ο διαρκής και αταλάντευτος αγώνας για να προασπίσουμε τη Δημοκρατία και να ριζώσει όλο και περισσότερο, όλο και πιο ουσιαστικά στον τόπο μας, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά κυρίως να ριζώσει μέσα μας και να είναι αδιαπραγμάτευτη.
Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, άλλωστε είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν. Ας μην ξεχνάμε ότι όπου ευδοκιμεί ό,τι εκφυλίζει τη Δημοκρατία και τους Δημοκρατικούς θεσμούς υφαρπάζονται «βίαια» και η τελευταία αξία και ελπίδα της κάθε κοινωνίας.
Συμφωνείς ή διαφωνείς; Χαίρομαι και για τα δύο, γιατί αυτό είναι η Δημοκρατία, η γιορτή της ελευθερίας σου, της ελευθερίας μου, της ελευθερίας όλων μας να διαφωνούμε και να συμφωνούμε για το πώς θα χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο…και παραφράζοντας τον Ρήγα Φεραίο να θυμάσαι ότι όποιος συλλογάται δημοκρατικά, συλλογάται καλά.
