Γράφει η Ευφροσύνη Γ. Κίτσιου
Φοιτήτρια Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας
-Παν/μιο Θεσσαλίας
Δυστυχώς, καθημερινά ακούμε περιπτώσεις που ξεκινούν από παρενόχληση μέχρι και κάθε είδους κακοποίηση. Η βία λεκτική, σωματική και ψυχική έχει γίνει ένα σύνηθες φαινόμενο στις μέρες μας. Τρομακτικά σύνηθες για μια υποτίθεται πολιτισμένη κοινωνία.
Όχι ότι μόνο τώρα ξαφνικά υπάρχουν και παλαιότερα δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα, απλά ευτυχώς πλέον στην εποχή της άμεσης ενημέρωσης και του διαδικτύου, όλα μαθαίνονται πιο εύκολα και πιο γρήγορα, υπάρχει πληθώρα πληροφοριών και έτσι πολύ περισσότερος κόσμος βρίσκει το θάρρος να μιλήσει ή ακόμα και την ενημέρωση που χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.
Και λέω ευτυχώς, γιατί έτσι όλο και περισσότερες περιπτώσεις βγαίνουν στην επιφάνεια, βγαίνοντας από το «βυθό» της ντροπής, της ενοχής, ακόμα και της συνενοχής. Και έτσι σώζονται οι ζωές των θυμάτων και των εν δυνάμει θυμάτων και επουλώνονται τραύματα, σωματικά και ψυχικά. Γιατί για να επουλωθούν τα τραύματα, πρέπει να «θεραπευθούν» οριστικά και από τη ρίζα του κακού και όχι να καλύψεις τις πληγές σου για να μην φαίνονται ούτε σε εσένα ούτε στους άλλους.
Ακόμα, βλέπετε έχει ριζώσει βαθιά και έχει εδραιωθεί πάνω στα στερεότυπα θεμέλια της κοινωνίας μας η νοοτροπία του «μη μιλάς», του «τι θα πει ο κόσμος αν μιλήσεις», του «κοίτα τη δουλειά σου και μην ανακατεύεσαι» που παίρνει στο λαιμό της ανθρώπους και καταστρέφει μια για πάντα ζωές, ενώ θέτει ακόμα περισσότερες σε κίνδυνο να υποστούν τα ίδια ή και χειρότερα από τους θήτες τέτοιων περιπτώσεων.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ιερό και ευλογημένο από την ψυχή μας και το σώμα μας και είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για να τα προστατεύσουμε και τα δύο. Μόνο εμείς. Κανένας άλλος.
Δεν υπάρχουν λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις, μόνο πράξεις. Είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα σεβασμού προς τον εαυτό σου, αλλά και προς το συνάνθρωπο που μπορεί να βρεθεί στη θέση σου, αν δεν μιλήσεις εσύ.
Μίλα για εσένα, για εμένα, για εκείνη, για εκείνον. Μίλα για το παιδί, για τη γνωστή, τη συμμαθήτρια, τη συμφοιτήτρια, τη συνάδελφο, τη γειτόνισσα, τη φίλη, τη συγγενή, μίλα για τον κάθε άνθρωπο που πέφτει θύμα παρενόχλησης, βίας και κακοποίησης.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μας αφορά όλους. Γιατί μπορεί να συμβεί σε όλους. Γιατί δεν είναι τόσο μακριά μας, όσο πιστεύουμε. Όσο εθελοτυφλούμε, όσο δεν συζητιέται, όσο δεν τιμωρείται, όσο καλλιεργείται στην κοινωνία ο ωχαδερφισμός, όσο δεν υπάρχει η απαραίτητη ενημέρωση, όσο μένει πίσω από κλειστές πόρτες και τέλος όσο υπάρχει ακόμα και η παραμικρή ανοχή σε ο,τι προσβάλλει το σώμα και την ψυχή ενός ανθρώπου ή που τα θέτει ακόμα και σε άμεσο κίνδυνο, τόσο θα υπάρχουν και νέα θύματα, γιατί ο άρρωστος άνθρωπος που θα φερθεί έτσι σε εσένα, δυστυχώς δεν θα σταματήσει μόνο σε εσένα.
Ας μην κλείνουμε άλλο τα μάτια και τα στόματά μας. Μίλα για να προστατευτείς και να μας προστατεύσεις. Δεν είσαι μόνος, δεν είσαι ο μόνος και δυστυχώς όσο δεν μιλάς θα είναι καθημερινά όλο και πιο πολλοί άνθρωποι στη θέση σου.
Έγινες άδικα και αναίτια θύμα, μη γίνεσαι και «συνένοχος» στον φαύλο κύκλο της εγκληματικής σιωπής…
