Ο φόρος στα ακίνητα εφαρμόστηκε πρώτη φορά από την κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 με τη μορφή του ΕΤΑΚ, όπου εξαιρούνταν η πρώτη κατοικία και μετά με απαλλαγή φόρου για τις κατοικίες που είχαν αξία μικρότερη των 300.000€.
Μετά ήρθε το ΕΕΤΗΔΕ, ή αλλιώς χαράτσι, το οποίο ως γνωστόν μπήκε εντελώς αντισυνταγματικά στους λογαριασμούς της ΔΕΗ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον εκβιασμό ότι όποιος δεν το πληρώσει η ΔΕΗ θα του κόψει το ρεύμα.
Αυτό κράτησε μέχρι που μπήκε ο ΕΝΦΙΑ, ένας ενιαίος φόρος που δεν εξαιρεί τίποτα, ούτε πρώτες κατοικίες, ούτε αγροτεμάχια, τίποτα απολύτως, με αποτέλεσμα οι πολίτες να πληρώνουν φόρο, δηλαδή στην ουσία ενοίκιο στο κράτος, για το σπίτι το οποίο κατοικούν. Δεν απαλλάσσεται κανείς, ούτε μικρά εισοδήματα, ούτε άνεργοι.
Ο φόρος αυτός στην ουσία αποτελεί μία εν δυνάμει δήμευση ακινήτων γιατί δε φορολογεί εισόδημα, αλλά φορολογεί μια πλασματική λογιστική αξία, την οποία εντελώς αυθαίρετα το κράτος υπολογίζει και η οποία, με τις τρέχουσες τιμές στην αγορά ακινήτων, είναι μεγαλύτερη από την εμπορική αξία, πολλές φορές και κατά 100% και πλέον.
Οι πολίτες που δεν έχουν να τον πληρώσουν δεν απαλλάσσονται από αυτόν, αλλά το χρέος παραμένει στην εφορία και τοκίζεται, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το ακίνητο να εκπληστηριαστεί υπέρ του δημοσίου σε αντάλλαγμα για την πληρωμή του φόρου.
Αν μάλιστα από το εκπληστηρίασμα δεν εξοφληθεί το ποσό του χρέους, το υπόλοιπο θα παραμείνει ως χρέος στην εφορία και οι πολίτες θα κινδυνεύουν με νέες κατασχέσεις κινητών και ακινήτων στοιχείων.
Σε συνδυασμό με τα τεκμήρια διαβίωσης για τον υπολογισμό του φόρου εισοδήματος, όπου θεσπίζεται τεκμήριο, δηλαδή πλασματικό εισόδημα, με το οποίο το κράτος φορολογεί τους πολίτες ακόμα και αν έχουν μηδενικά εισοδήματα, για το σπίτι που κάποιος κατοικεί, αν είναι στην ιδιοκτησία του, τα ιδιόκτητα ακίνητα φορολογούνται διπλά, πράγμα που απαγορεύεται από το σύνταγμα.
Με αυτόν τον τρόπο το κράτος, προκειμένου να αντλήσει έσοδα, τα οποία δίνει επανειλημμένα, ως γνωστόν, για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, φορολογεί πλασματικά τα ακίνητα, γιατί δε φορολογεί εισόδημα, αλλά πλασματική αξία. Τα ακίνητα θεωρούνται αυτόματα αξία, ακόμα και αν αυτά δεν αποφέρουν εισόδημα, και αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιείται για να αποκλειστούν ακόμα και αυτοί που δεν έχουν κανένα εισόδημα, από κοινωνικές παροχές που δίνει το κράτος στους πολίτες που υποφέρουν.
Για παράδειγμα το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης (ΚΕΑ) δίνεται σε πολίτες που έχουν ακίνητη περιουσία κάτω των 90.000 ευρώ (για μονοπρόσωπο νοικοκυριό).
Τα κριτήρια αυτά θεσπίζονται επίτηδες χαμηλά, για να αποκλείονται όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι. Δηλαδή το κράτος, θεωρεί εισόδημα ένα ακίνητο, δηλαδή τέσσερις τοίχους, και υποχρεώνει τον πολίτη προκειμένου να απαλλαγεί από το βάρος της συντήρησης και των φόρων, να το πουλήσει, σε μια αγορά ακινήτων ανύπαρκτη, όπου είναι σαφές ότι κάθε ακίνητο υποτιμολογείται και άρα αυτοί που πουλούν υφίστανται τεράστιες απώλειες. Έτσι αλλάζουν χέρια περιουσίες ολόκληρες και δημιουργείται μια καινούργια αστική τάξη που έχει πλουτίσει ακριβώς γιατί είχε μετρητό να επενδύσει.
Εν τέλει η αλλαγή ιδιοκτησίας των περιουσιών θα θυμίζει την περίοδο της κατοχής, όπου πολλοί αγόραζαν ακίνητα για έναν τενεκέ λάδι. Όσον αφορά το ΣΥΡΙΖΑ τώρα, έχουμε μια διολίσθηση της πολιτικής του από την εποχή που εφαρμόστηκε ο ΕΝΦΙΑ. Ξεκινήσαμε από το «Δεν πληρώνω ΕΝΦΙΑ» που υιοθετήθηκε ως σύνθημα από την πρώτη στιγμή, με τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει από το βήμα της βουλής ότι δε θα πληρώσει και θα καταθέσει τα λεφτά σε κάποιο ίδρυμα.
Αυτό όμως ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως, γιατί με τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής του φόρου πολλά μέλη του κόμματος, και πολλοί που ήταν και μεγαλοστελέχη, έτρεξαν να πληρώσουν το φόρο, ξεπουλώντας τη θέση του κόμματος για μη πληρωμή, αλλά και τους πολίτες που είχαν πιστέψει ότι θα κάνουν αντίσταση με την πολιτική κάλυψη του ΣΥΡΙΖΑ που θα στεκόταν αλληλέγγυος και θα στήριζε με πολιτικές πρωτοβουλίες τα κινήματα. Για να φτάσουμε στην κατάληψη της εξουσίας το 2015 και να αποδειχθούν τα τεράστια ψέμματα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά από διάφορες μεθοδεύσεις, που αναφέρονταν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να εφαρμόσει την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης για το 2015 και άρα να πληρωθεί ο φόρος γιατί δεν έβγαινε ο προϋπολογισμός, τουλάχιστον για εκείνη τη χρονιά (και μετά… βλέπουμε), ο φόρος πληρώθηκε και το 2015.
Μετά το μνημόνιο και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου είχαμε την πραγματική πολιτική για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμαζόταν όλα αυτά τα χρόνια, απλά δεν το έλεγε προς τα έξω: την πλήρη αποδοχή του ΕΝΦΙΑ και μάλιστα με αύξηση του ποσού στον προϋπολογισμό στα 3,5 δις ευρώ. Αυτά λοιπόν που λέει σήμερα ο κύριος Αλεξιάδης είναι κολοκύθια με τη ρίγανη. Ο ΕΝΦΙΑ εξακολουθεί να είναι ένας εγκληματικός και αντισυνταγματικός φόρος, που ο ίδιος, όταν ήταν εκτός της κυβέρνησης και της βουλής, έλεγε ότι πρέπει να καταργηθεί, για να έρθει μετά & πάλι ο ίδιος & η κυβέρνησή του Τσίπρα να τον εφαρμόσουν.
Κάϊρας Γιάννης Μέλος της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ στην Μαγνησία
