Γράφει ο Κωνσταντίνος Μαραβέγιας
Χειρουργός – Επιστημονικός Δ/ντής
και μέλος Δ.Σ. ιδιωτικού θεραπευτηρίου στον Βόλο.
Πολιτικό Στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας
που αναδείχθηκε από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών
«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι σας στέλνουμε με τον ηγέτη μας τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς».
Αυτό το σύνθημα θα ήθελα να γράψω σε ένα δημόσιο τοίχο, αν ανήκα στην Αριστερά. Στην Αριστερά που χρόνια τώρα, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά, ακολουθούσε διαρκώς τον εύκολο δρόμο του «λιθοβολισμού» οποιουδήποτε μπορούσε να αποτελέσει εύκολο στόχο προς τέρψιν, ούτε καν εξυπηρέτηση, της εκλογικής της πελατείας. Έτσι από την εποχή του «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» φτάσαμε στο σήμερα με τη λοιδορία προς τον Ντάισελμπλουμ από τον Βαρουφάκη και στον φονιά των «ευρωπαϊκών κεκτημένων», τον Σόιμπλε.
Η Αριστερά βέβαια έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται πανεύκολα στο καλούπι μέσα στο οποίο βρίσκεται κάθε φορά (μου θυμίζει ένα παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων που λεγόταν «χλαπάτσα») και γι’ αυτό μέσα σε λίγο χρόνο ο Ντάισελμπλουμ μετατράπηκε σε υπερασπιστή της κυβερνητικής πολιτικής, η σκοτωμένη τρόικα αναγεννήθηκε από τη στάχτη της και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι εκλογές δεν είναι σωστό να γίνουν πριν την ώρα τους. Από αδαής λογιστάκος με αμφίβολες σπουδές κατόρθωσε να αναχθεί σε τιμητή της συνταγματικής μας τάξης. Όσον αφορά τον Σόιμπλε, αρχίζουν σιγά σιγά να πληθαίνουν οι φωνές που ισχυρίζονται ότι θα μας λείψει και ότι θα φαίνεται σαν προσκοπάκι μπροστά στο διάδοχό του.
Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν τον καιροσκοπισμό με τον οποίο αντιμετωπίζει η Αριστερά την άσκηση της πολιτικής, πως είναι ικανή να επαγγέλλεται ό,τι ακριβώς θέλει να ακούσει το κοινό, προκειμένου να θηρεύσει όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ψήφων και δεν έχει κανένα δισταγμό και φραγμό ,προκειμένου να πετύχει το στόχο της!
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο ο τρόπος με τον οποίο η Αριστερά αντιμετωπίζει τον ελληνικό λαό, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζει την Αριστερά. Έχει τόσες πολλές φορές πέσει στα δίχτυα λαοπλάνων πολιτικών και άλλες τόσες γίνει αντικείμενο «αυριανικής» ενημέρωσης,που είναι να απορεί κανείς πώς ακόμη το εκλογικό σώμα περιβάλλει τις αριστερές απόψεις και επιλογές με εμπιστοσύνη, αντί να γυρίσει την πλάτη του και να τους μεταθέσει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αυτούς και τις εμμονές τους (που ούτως ή άλλως είναι ψεύτικες).
Δεν έχω λογική εξήγηση για το δημοψήφισμα του 2015 που ακολουθήθηκε από τη «δεύτερη φορά αριστερά». Ελπίζω και εύχομαι να γίνει ορατή η μεταστροφή του εκλογικού σώματος προς τον ρεαλισμό και προς επιλογές που μπορεί να είναι ακόμα και δυσάρεστες. Δε νομίζω ότι οι αδερφοί μας οι Κύπριοι αγκάλιασαν με μεγάλη χαρά το κούρεμα που υπέστησαν από το πρώτο ευρώ οι καταθέσεις τους. Οι δύσκολες επιλογές είναι αυτές που φέρνουν ώριμους καρπούς. Πιστεύω πως και ο τελευταίος πολίτης της χώρας θα έπρεπε να καταλάβει ποια είναι η παράταξη της ευθύνης και των μεγάλων επιλογών ακόμα και με πολιτικό κόστος! Αν όχι, νομίζω ότι η ελεύθερη πτώση στην οποία βρισκόμαστε θα μας οδηγήσει εκτός Ευρώπης και πάλι θα τα βάζουμε με τους κακούς Ευρωπαίους, αγνοώντας για άλλη μια φορά τις δικές μας ευθύνες που είναι μάλλον μεγαλύτερες.
Η ώρα της ευθύνης ήγγικεν και ο καθένας από μας που ζούμε σ’ αυτές τις ιστορικές στιγμές έχει ηθική ευθύνη απέναντι στον εαυτό του, στα παιδιά του και στο μέλλον της χώρας του να αποκαταστήσει την ισορροπία και την ευθύγραμμη πορεία της χώρας, τις οποίες με βίαιο τρόπο διατάραξε η αψυχολόγητη και ανοηματική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης. Και βέβαια κατανοούμε πλέον όλοι ότι οι καιροί ου μενετοί.
