Γράφει ο Άγγελος Αγραφιώτης
Certified Antiterrorism Officer
International Association of Counterterrorism and Security Professionals (I.A.C.S.P.)
*Μέλος της Γραμματείας του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ
Με μια μακροσκελή προκήρυξη στο athensindymedia η Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών ανέλαβε την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση στο Εφετείο Αθηνών.
Η δημοσιογραφικού τύπου προκήρυξη, παρουσιάζει και προσπαθεί να αναλύσει τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, δίχως να μπαίνει καν στην παρουσίαση και ανάλυση του συγκεκριμένου συμβάντος, (όπως είθισται) της βομβιστικής επίθεσης στο Εφετείο, με τον τρόπο δράσης της, την αντίδραση του αστυνομικού όταν τον πυροβόλησαν, τα όπλα που χρησιμοποίησαν κ.α.
Φυσικά στην ανάλυσή της η Ο.Λ.Α:
Στοχοποιεί την «αστική δικαιοσύνη» και τους δικαστές, (με ορισμένες εξαιρέσεις) χαρακτηρίζοντάς τους «όπλο στα χέρια του κεφαλαίου». Η οποία «δεν είναι τυφλή αλλά φορά ταξικά γυαλιά».
Καυτηριάζει την «ιεραρχική εξάρτηση των ανώτερων βαθμίδων της δικαστικής εξουσίας από τον στενό πυρήνα του κρατικού μηχανισμού (την εκτελεστική εξουσία)» η οποία «περιορίζει την όποια σχετική του αυτονομία, που στην επίσημη αστική ιδεολογία εμφανίζεται ως «διάκριση των εξουσιών». «Οι ανώτερες βαθμίδες, όπως ο Άρειος Πάγος και το Συμβούλιο της Επικρατείας, που διαμορφώνουν τη νομολογία και το ευρύτερο πλαίσιο της νομικής πολιτικής που διαχέεται στις υφιστάμενες βαθμίδες, διορίζονται απευθείας από την κυβέρνηση» και συνεχίζει «Οι δικαστές, ανακριτές και εισαγγελείς αυτής της χώρας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αποτελούν τους σύγχρονους δήμιους απέναντι σε οποιονδήποτε αγωνιστή ή περιθωριοποιημένο προλετάριο κινηθεί εκτός του αστικού νόμου. Έχουν δημιουργήσει μια τεράστια φάμπρικα άσκοπων προφυλακίσεων»…»
«Η δικαστική κρεατομηχανή αποτελείται από ασύδοτα, σκληρά και εκδικητικά καθάρματα, ταγμένα στη διαφύλαξη της αδικίας, της εκμετάλλευσης και της αναπαραγωγής της εγκληματικότητας».
Στοχοποιεί συγκεκριμένα το Σ.τ.Ε. αφού αναφέρει «…το ΣτΕ στο όνομα της «προστασίας του δημοσίου συμφέροντος» νομιμοποίησε τα μνημόνια και τις πολιτικές αφαίμαξης της κοινωνικής πλειοψηφίας για να προστατέψει τα συμφέροντα των αξιοσέβαστων λήσταρχων της τοκογλυφίας».
Στοχοποιεί πολιτικούς – ακόμη και ονομαστικά- όλων των παρατάξεων, κατηγορώντας τους για διαφθορά και διαπλοκή.
Στοχοποιεί ονομαστικά «βιομήχανους, εφοπλιστές, τους πλουτοκράτες και τα μαντρόσκυλά τους» χαρακτηρίζοντάς τους «εκμεταλλευτές» τους οποίους «προστατεύει η «Δικαιοσύνη» από τα γεννοφάσκια της». Αναφέροντας ότι, «διαπράττουν εγκλήματα και απολαμβάνουν όχι μόνο τη δικαστική ασυλία, αλλά και την πολιτική κάλυψη της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ και του τότε υπουργού ανάπτυξης Π. Λαφαζάνη».
Στοχοποιεί ονομαστικά δημοσιογράφους κατηγορώντας τους για διαπλοκή και χειραγώγηση.
Στοχοποιεί συλλήβδην όλους τους αστυνομικούς, αναφέροντας ότι «Δεν ξεχνάμε την ατιμωρησία που απολαμβάνουν τα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, οι μπάτσοι, που χτυπούν διαδηλωτές, πνίγουν με δακρυγόνα τις λαϊκές κινητοποιήσεις και δολοφονούν νεολαίους»
Τη δυνατότερη αμφισβήτηση και επίθεση όμως κάνει προς την κυβέρνηση Τσίπρα, τον οποίο χαρακτηρίζει ως τον «ικανότερο και πιστότερο υπηρέτη των ιμπεριαλιστών δανειστών. Γι αυτό και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών όπου βρεθούν κι όπου σταθούν στάζουν μέλι για το «succes story» του Τσίπρα», «Τον Τσίπρα, που πριν την ανέλιξή του στον πρωθυπουργικό θώκο υπόσχονταν πως θα καταργήσει τα μνημόνια με ένα άρθρο κι ένα νόμο, οι αγορές θα χορέψουν πεντοζάλη κι όλα αυτά θα γίνουν «μέρα μεσημέρι». Του Τσίπρα, που τον Ιούνιο του 2015, ένα μήνα πριν υπογράψει ένα νέο μνημόνιο, έλεγε: «αυτή η κυβέρνηση κι αυτή η βουλή δεν πρόκειται να ψηφίσει νέο μνημόνιο».
Καυτηριάζοντας τη δήλωση Νταισεμπλουμ με την οποία χαρακτήρισε τον Τσίπρα: «επιτυχημένο πολιτικό, ικανό να καθοδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της σταθερότητας».
Συνεχίζει επιτιθέμενη στην κυβέρνηση στο σύνολό της «Τα αιματοβαμμένα πλεονάσματα που οικοδομούν την εικόνα της ανάκαμψης είναι μια διαρκής δολοφονική μηχανή στα χέρια των εκμεταλλευτών των ζωών μας. Αυτά τα πλεονάσματα, για τα οποία τόσο πολύ καμαρώνει η κυβέρνηση, διαμορφώνονται με τσεκούρι στις κοινωνικές δαπάνες, αύξηση της φοροληστείας, ένταση της εκμετάλλευσης και μαχαίρι στα εργασιακά δικαιώματα», «Ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης έφτασε στο σημείο της ποινικοποίησης της λαϊκής αντίστασης ενάντια στους πλειστηριασμούς, μόνο και μόνο για να προστατέψει τα συμφέροντα των τραπεζών και των υπόλοιπων κορακιών του κεφαλαίου!»
Χαρακτηρίζει στο σύνολό της την κυβέρνηση αναφέροντάς την ως «οι πολιτικοί απατεώνες της «κυβερνώσας αριστεράς», «Κι έχουν το θράσος αυτοί που ξεπουλάν τον τόπο να επικαλούνται τις θυσίες των κομμουνιστών και να υψώνουν τις γροθιές στους στη Μακρόνησο. Έχουν το θράσος οι γδάρτες του λαού να δηλώνουν πολιτικοί απόγονοι των ηρωίδων και των ηρώων που έτρωγαν τις αμερικάνικες Ναπάλμ στον Γράμμο. Αλλά, τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς από ένα κόμμα που βουλευτής του σχολιάζει το ξεπούλημα του τόπου για 99 χρόνια μέσω του υπερταμείου λέγοντας: «τα 99 χρόνια δεν πρέπει να μας τρομάζουν αφού οι Τούρκοι ήταν στην Ελλάδα 400 χρόνια»…
Και καταλήγει η προκήρυξη αναφέροντας ότι,
«καμιά εμπιστοσύνη δεν μπορούν να έχουν οι καταπιεσμένοι στο δικαστικό σώμα, αφού αυτό αποτελεί μια γραφειοκρατική κάστα υπηρετών του κεφαλαίου. Μονάχα οι θεσμοί της λαϊκής δικαιοσύνης που θα φτιάξει από μόνος του ο ένοπλος λαός μπορούν να απονείμουν πραγματική Δικαιοσύνη.
Και η Δικαιοσύνη αυτή θα είναι πάλι ταξική. Με τη διαφορά πως η φορά της βίας θα είναι αντίστροφη και θα πληρώσουν όσοι πλουτίζουν από τον κόπο μας, όσοι λεηλατούν τον τόπο, όσοι ληστεύουν τον κοινωνικό πλούτο».
Δίχως λοιπόν λεπτομερή ανάλυση των όσων αναφέρονται-η οποία δεν ενδιαφέρει το κοινό- και μέσα από μια επιδερμική μόλις προσέγγιση, λαμβάνοντας υπόψη και τη μέχρι σήμερα σοβαρή ένοπλη και βομβιστική επαγγελματική και άκρως επικίνδυνη δράση της Ο.Λ.Α, θα έλεγα πως από σήμερα αυξάνονται οι «στόχοι» για την ΕΛ.ΑΣ. αφού η συγκεκριμένη προκήρυξη μόνο ως αστείο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και όσο και εάν δεν καλύπτει τα μέχρι σήμερα standards τρομοκρατικών προκηρύξεων, πρέπει να εκθλιφθεί ως ευθεία επίθεση κατά συγκεκριμένων προσώπων και θεσμών, καθιστώντας επιβεβλημένη την σοβαρή και επαγγελματική (και όχι επικοινωνιακή) αντιμετώπιση της κατάστασης, όπως συνηθίζεται στο Υ.Π.τ.Π. ως σήμερα.
