Κατ’ αρχήν να δηλώσω ότι συμφωνώ με την επιβολή του περιβαλλοντικού τέλους για τον περιορισμό της χρήσης της πλαστικής σακούλας και να ευχηθώ να πετύχει το μέτρο.
Όμως…. (χμ, όμως….) δεν θα έπρεπε να εξετάσουμε και την εφαρμογή ενός άλλου τέλους, ώστε να αρχίσει επιτέλους το τέλος της χρήσης του χαρτιού Α4;
Ένα τέλος, που θα πληρώνει το δημόσιο, 0,04€ ανά σελίδα Α4, υπέρ ενός Κοινού Ταμείου για την Απελευθέρωση του Πολίτη (ΚΤΑΠ):
· Όταν θα ζητάει να του προσκομίσουμε έγγραφα
· Όταν θα εκτυπώνει ο γιατρός την συνταγή για το φαρμακείο, αντί να βρίσκει αυτόματα ο φαρμακοποιός την συνταγή στο σύστημα.
· Όταν ο επίορκος δημόσιος υπάλληλος θα ζητάει έγγραφα που δεν προβλέπονται, που δεν τα είχε ζητήσει στην προηγούμενη επικοινωνία μας.
· Όταν μία δημόσια υπηρεσία ζητάει από τον πολίτη έγγραφο δικό της
· Όταν ο 1ος όροφος μας υπηρεσίας ζητάει έγγραφο από τον 2ο όροφο.
· Όταν η δημόσια υπηρεσία θα σχεδιάζει έντυπα και ζητάει πληροφορίες υπερβολικά πολλές που εκτείνονται σε αρκετές σελίδες και όχι σε μισή σελίδα
· Όταν οι σχεδιαστές των ηλεκτρονικών συστημάτων θα σχεδιάζουν φόρμες εκτυπώσεων που προσθέτουν άχρηστες σελίδες Α4
· Όταν ζητείται έγγραφη αίτηση
· Όταν μας χορηγούν έγγραφη βεβαίωση για να την προσκομίσουμε εμείς στην δίπλα υπηρεσία
· Όταν … όταν … τόοοσα όταν, που δεν έχουν τελειωμό.
Για να σταματήσει η χώρα μας να είναι η «χώρα του Α4»
Γιατί η υπερβολική χρήση του Α4 έρχεται από το παρελθόν μας. Έρχεται από τότε που λέγονταν, και μάλιστα φωναχτά: «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ; Θα σε τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί και θα στείλω στην κολοπετινίτσα».
Αυτό πληρώνουμε σήμερα.
Αυτό το παρελθόν και την ουρά του. Τον κομματισμό.
Αλέκος Κεχαγιάς, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Συλλόγου Οικονομολόγων Λογιστών Ν. Μαγνησίας
