Του Αποστ. Παπαδούλη
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, -προπηλακισμοί ύβρεις και δικαστικός διωγμός πολιτών που θέλουν, όπως έχουν το δημοκρατικό δικαίωμα, να εκφράσουν την αντίθετη γνώμη τους σε ένα μείζονος σημασίας τοπικό θέμα, όπως το νερό – είναι από μόνα τους θλιβερά.
Είμαστε, για μία ακόμη φορά, στο προσκήνιο -για λάθος λόγους-, και όλο το πανελλήνιο γελάει μαζί μας. Περισσότερο, όμως, θλιβερό και ανήκουστο είναι το σχέδιο (ο θεός να το κάνει) της Δημοτικής Αρχής να οδηγήσει την ΔΕΥΑΜΒ σε αναγκαστική εκκαθάριση και να την ενσωματώσει ως υπηρεσία στον Δήμο Βόλου.
Η ΔΕΥΑΜΒ είναι ένα περιουσιακό στοιχείο των δημοτών του Βόλου, (το έχουμε πληρώσει όλοι οι Βολιώτες, εξαιρουμένων των νεοφερμένων στην πόλη) ένας σοβαρός αναπτυξιακός και κοινωνικός βραχίονας της πόλης, έχει μονοπωλιακή θέση από την φύση της, και είναι «καταδικασμένη» να είναι οικονομικά υγιής, ακόμη και όταν βρίσκεται κάτω από πίεση, όπως η σημερινή. Την δημιούργησαν οραματιστές Δήμαρχοι, και την έβαλαν στην πρωτοπορία.
Προφανώς, η τωρινή Αρχή όλα αυτά αδυνατεί να τα κατανοήσει, κι αυτό αποδεικνύεται από διάφορες αμφιλεγόμενες, συγκρουσιακές, προκλητικές και ανερμάτιστες πολιτικές επιλογές.
Το πρόβλημά της είναι οι αμοιβές των εργαζομένων της Επιχείρησης. Είναι λέει υψηλοί. Αυτό δεν είναι κακό. Καλό είναι.
Το κακό είναι όταν δεν μπορείς και δεν ξέρεις να διοικήσεις υψηλόμισθους. Χρειάζεται να βάζεις στόχους, να προγραμματίζεις το μέλλον, να εκμεταλλεύεσαι ευκαιρίες νέας τεχνολογίας, να αξιοποιείς ενεργειακές προκλήσεις.
Αν δεν μπορείς να τα κάνεις αυτά τότε εσύ είσαι το πρόβλημα και όχι οι μισθοί.
Η ΔΕΥΑΜΒ διαχειρίζεται ένα πολύ ευαίσθητο κοινωνικό αγαθό, που δεν έχει ως αποδέκτη τα «λουλουδάκια» αλλά τους δημότες.
Πρέπει να μείνει όρθια, με περήφανους εργαζόμενους, καλά αμειβόμενους και προσηλωμένους σε στόχους προς όφελος της πόλης του Βόλου.
Αρκετά, πιά…
