Άρθρο του Μάριου Μπακάλη
«… Περάσαμε δύσκολα αλλά αντέξαμε, δεν το βάλαμε κάτω, με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να θριαμβολογούμε. Είμαστε πιο δυνατοί, αντέξαμε σε συνθήκες μεγάλης πόλωσης πίεσης και πολέμου, αναγνωρίσαμε τα λάθη μας, είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι. Ξεκινάμε!»
Μέσα σε αυτή την δήλωση συνοψίζεται ο τρόπος που αποτιμά το εκλογικό αποτέλεσμα η Φώφη Γεννηματά, η ηγετική της ομάδα και ένα μέρος ενδεχομένως των ηλικιωμένων ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ. Προφανώς, ο στρατηγικός σχεδιασμός της επόμενης ημέρας τώρα λέει πως με υπεύθυνη αντιπολίτευση και σκληρή δουλειά θα πείσουμε κάποια στιγμή τους αλλαξοπιστήσαντες ψηφοφόρους να επιστρέψουν στην πατρογονική εστία…
Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να μπω στο μυαλό του Γεώργιου Μαύρου πίσω στο -όχι και τόσο- μακρινό 1974. Τι σκεφτόταν άραγε το 1974 όταν εκλέχτηκε αρχηγός της Ένωσης Κέντρου; Ποια ήταν η πραγματική του γνώμη για το νεοσυσταθέν ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα; Τι πίστευε άραγε στην προεκλογική περίοδο του 1974; Ακόμη περισσότερο, θα ήθελα να ξέρω τι πραγματικά σκεφτόταν για το ΠΑΣΟΚ και την ρητορική του από το 1974 έως και τις εκλογές του 1977, όταν και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση ρίχνοντας την Ένωση Κέντρου στην τρίτη θέση και στον δρόμο της εξαφάνισης. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το ΠΑΣΟΚ με ένα ριζοσπαστικό λόγο κάλπασε προς τον θρίαμβο του 1981, η Ένωση Κέντρου διαλύθηκε και ο Γεώργιος Μαύρος εκλέχτηκε πρώτος βουλευτής επικρατείας με το ΠΑΣΟΚ.
Προφανώς και δεν μπορώ να ξέρω τι σκεφτόταν την δεκαετία του ‘70 ο Γεώργιος Μαύρος. Ξέρω όμως, πως εγώ και πολλά άλλα μέλη του Κινήματος Αλλαγής νιώθουμε πως ανήκουμε στην Ένωση Κέντρου του σήμερα και η μόνη μας αγωνία είναι πως η ιστορία θα επαναληφθεί. Το μήνυμα των εκλογών ήταν ξεκάθαρο. Η ΝΔ πέτυχε μια ξεκάθαρη και αυτοδύναμη νίκη υποβοηθούμενη από το πλυντήριο ΣΥΡΙΖΑ που ξέπλυνε με μαεστρία την ευθύνη της χρεοκοπίας από την καραμανλική διακυβέρνηση. Από εκεί και πέρα, οι πολίτες που εντάσσονται στον χώρο της κεντροαριστεράς στις εκλογές της 7ης Ιουλίου έδωσαν 31% στον ΣΥΡΙΖΑ, του λαθρέμπορου της ελπίδας και 8% στην Φώφη Γεννηματά και το ΚΙΝΑΛ. 31% πήρε το κόμμα coca-cola που πάει με όλα, και ας είχε αυταπάτες, και ας είχε σημαία τον λαϊκισμό, και ας μπόλιασε με δηλητήριο τον διχασμό ανάμεσα μας και απαξίωσε τον δημόσιο λόγο σε όλα τα επίπεδα.
Ο κόσμος όμως της κεντροαριστεράς στράφηκε εκεί γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Το Κίνημα Αλλαγής με την πολιτική του συμπεριφορά, με τις επιλογές της ηγεσίας και της ηγετικής ομάδας, δεν κατάφερε να εξοβελίσει την απογοήτευση των πολιτών. Δεν θέλω τόσο να σταθώ στο γεγονός πως τα όργανα του κόμματος είναι διακοσμητικά, ούτε θέλω να αναφέρω πως προεκλογικά στην ερώτηση για το πώς θα κυβερνηθεί η χωρά τα ίδια πρόσωπα έδωσαν 3 διαφορετικές απαντήσεις. Δεν θέλω να θυμηθώ τα ονόματα Θεοχαρόπουλος, Ραγκούσης, Μωραΐτης, Τόλκας (και άλλους πολλούς) και ποιος τους επέλεξε. Θέλω επίσης να ξεχάσω τους διορισμούς κεντρικών επιτροπών, το ξήλωμα ενός γραμματέα, τις συμφωνίες κορυφής και την Βαβέλ που δημιουργήθηκε όσο συνυπήρξαμε με ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι μέσα στην Βουλή κάτω από την σκέπη του ΚΙΝΑΛ. Προσπαθώ επίσης να διαγράψω από την μνήμη μου την υπόθεση Βενιζέλου. Καλό είναι να μην συζητήσουμε για το ποια ήταν η θέση μας για τις Πρέσπες, αφού δεν νομίζω πως κατάφερε κάποιος πολίτης να αποσαφηνίσει την ασάφεια. Τέλος, καλό είναι να κρύψουμε κάτω από το χαλί το γεγονός πως τα ψηφοδέλτιά μας τα έφτιαξαν, κατά κύριο λόγο οι ήδη εκλεγμένοι βουλευτές, στα μέτρα τους με βάση την βολή τους. Ναι, αυτά και πολλά άλλα καλό είναι να τα ξεχάσουμε και να πάμε παρακάτω.
Ποιο είναι όμως το παρακάτω; Αλήθεια, φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε παγκόσμιο ιστορικό φαινόμενο και να γίνουμε σύντομα, με την παρούσα ηγεσία και ηγετική ομάδα, εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στο μυαλό του Ελληνικού λαού; Αλήθεια, υπάρχει κάποιο στέλεχος του ΚΙΝΑΛ που πραγματικά πιστεύει πως με αυτή την πολιτική συμπεριφορά εκφράζουμε την σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία; Πιστεύει αλήθεια κάποιος, πως οι πολίτες θα πιστέψουν πως είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε μετωπικά με κάθε λογής κατεστημένο;
Ας σοβαρευτούμε σύντροφοι και ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Πρέπει να αποδεχτούμε πως για να έχει ένα κόμμα σοβαρό μέλλον πρέπει να έχει ψηφοφόρους στην νέα γενιά. Και η μάχη στις νεαρές ηλικίες έγραψε 3%. Φιλότιμη η προσπάθεια του Γραμματέα Χριστοδουλάκη και άλλων ηλικιακά νέων στελεχών, όμως στην πολιτική δεν κρίνεσαι από την προσπάθεια αλλά από το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα έγραψε 3%.
Είναι ξεκάθαρο πως το ΚΙΝΑΛ για να έχει σοβαρό μέλλον πρέπει να σοκάρει την Ελληνική κοινωνία με αλλαγή ηγεσίας και ηγετικής ομάδας. Στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, κάθε σπουδαίος ιστορικός καταλύτης δημιούργησε στον χώρο του κέντρου εξελίξεις με νέα ηγεσία και νέα έκφραση. Από τον Χαρίλαο Τρικούπη φτάσαμε στην εποχή του Μεσοπολέμου και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, οδηγηθήκαμε στην ένωση Κέντρου και τον Γεώργιο Παπανδρέου, ακολούθησε η Χούντα και η γέννηση του ΠΑΣΟΚ.
Σύντροφοι των προηγούμενων γενιών που διαχρονικά κατοικείτε στους υψηλούς ορόφους της Χαρίλαου Τρικούπη και κολακεύετε την βασιλική αυλή πρέπει να παραδώσετε το κόμμα και τα πολλά καλά που πρόσφερε στην Ελληνική Κοινωνία στην νέα γενιά.
Πρέπει να πάρετε όσα λάθη έκανε το ΠΑΣΟΚ μαζί σας, συμπεριλαμβανομένης και της αλαζονείας που δημιούργησε η συνεχής τριβή σας με την εξουσία και να αποχωρήσετε από τις πρώτες γραμμές του αγώνα.
Όλοι όσοι μάθατε να είστε κοντά στην εκάστοτε ηγεσία τις εποχές της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, και επιμένετε να είστε και σήμερα, πρέπει να καταλάβετε πως ήρθε η ώρα να σταματήσετε να χαράσσετε πολιτική και να γίνετε απλοί ψηφοφόροι, όπως είναι σήμερα χιλιάδες καθημερινοί αγωνιστές που μαζί με τον Ανδρέα την δεκαετία του ‘80 και του ‘90 άλλαξαν την χώρα και έφεραν το μήνυμα της αλλαγής σε κάθε χωριό και πλατεία.
Η μόνη ουσιαστική βοήθεια είναι η ψήφος σας και τίποτα παραπάνω. Αν δεν μας αφήσετε να αλλάξουμε το κόμμα θα έχουμε την μοίρα της Ένωσης Κέντρου. Ήταν η τελευταία μάχη της γενιάς σας να κρατήσετε την χώρα όρθια και εμείς σαν νεότεροι δώσαμε την μάχη δίπλα σας, και ας μεταναστεύσαμε και ας μείναμε άνεργοι και ας είμαστε η πιο εφοδιασμένη γενιά χάρη στις θυσίες των γονιών μας. Στον αιώνα της ευκολίας διαλέξαμε τον δύσκολο δρόμο, αλλά δεν ενδώσαμε στον λαϊκισμό και στις αυταπάτες.
Η κρίση της πολιτικής ανωμαλίας τελείωσε. Η μάχη των ιδεών ξεκίνησε. Η γενιά μας πρέπει να κρατήσει από το ΠΑΣΟΚ τις πολιτικές ελευθερίες, τις ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, τα μεγάλα έργα, το σκότωμα του μετεμφυλιακού κλίματος και παράλληλα να δημιουργήσει ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό θεσμικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ένα φορέα που θα επανατοποθετήσει σε υγιή και σύγχρονη βάση το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία, στην παιδεία, πάντα μέσα από μια ατσάλινη ομπρέλα κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας. Η δουλειά του σύγχρονου σοσιαλδημοκράτη είναι να πείσει τον φτωχό πως η βελτίωση της ζωής του περνά μέσα από την οικονομική υγεία και σταθερότητα του μικρομεσαίου μέσα σε ένα κράτος με θεσμική, συνεπή και αξιοκρατική δομή.
Η δουλειά του σύγχρονου σοσιαλδημοκράτη είναι να επανατοποθετήσει και να εξηγήσει τα νοήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Ο σοσιαλδημοκράτης πρέπει να πρωταγωνιστεί και όχι να σέρνεται, είτε πίσω από τεχνοκράτες και μάνατζερ της πολιτικής είτε πίσω από τους λαϊκιστές λαθρεπιβάτες της κεντροαριστεράς των αυταπατών.
Τέλος, επειδή μου πέφτει λίγο βαρύ να γράφω αυτές τις γραμμές από το εξωτερικό όπου ζω από το 2014 και παράλληλα να μην αναφέρω ξεκάθαρα αυτό που έχω στο μυαλό μου, δική μου άποψη είναι πως ο μόνος που μπορεί να κάνει πράξη ένα κόμμα μεγάλο, σύγχρονο, προοδευτικό και ευρωπαϊκό είναι ο Ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης με μια νέα ηλικιακά μα κυρίως αξιακά ηγετική ομάδα. Όσοι μοιράζεστε το ίδιο όραμα καταθέστε τις προτάσεις σας, ακόμη και αν έχετε άλλα πρόσωπα της νέας γενιάς στο μυαλό σας. Ας είμαστε εμείς η γενιά που ως προμετωπίδα θα δώσει την μάχη της επανεκκίνησης και της αναγέννησης του ΠΑΣΟΚ. Πρέπει εμείς να βρούμε και να εδραιώσουμε τις σωστές δυνάμεις πάνω στις οποίες θα χτίσουμε και για να το κάνουμε αυτό χρειαζόμαστε ικανότητα, γνώση και αξιοκρατία. Πρέπει να εκφράσουμε την κοινωνία και κυρίως την νέα γενιά, το μέλλον της χώρας.
Τέλος, όσοι ενστερνίζεστε την άποψη πως με την παρούσα ηγεσία και ηγετική ομάδα θα πρωταγωνιστήσουμε, εδώ είμαστε και θα το δούμε.
Τώρα…αν θα δούμε την πορεία της Ένωσης Κέντρου να επαναλαμβάνεται η αν θα δούμε την δημιουργία και καθιέρωση του ΚΚΕ του κέντρου αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Καλώς ή κακώς μαζί θα το δούμε, γιατί εμείς πάντα ήμασταν παρόντες και μέσα και έξω από το παραβάν…
*Ο Μάριος Μπακάλης είναι ένας από τους 212.000 συνιδρυτές του ΚΙΝΑΛ
