Αφήνοντας την τραπ, έρχεται το καλοκαίρι

Drake
Honestly, Nevermind
OVO Sound/Republic

Από όλα τα ρεκόρ που έχει σημειώσει ο Drake –και είναι πολλά– το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ίσως έχουν εκείνα που αντανακλούν τη μαζικότητα του Καναδού ράπερ, τη σταθερή παρουσία του στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα: από το περυσινό άλμπουμ του «Certified Lover Boy», εννέα τραγούδια έφτασαν στην πρώτη δεκάδα του καταλόγου Hot 100, δίνοντάς του τελικά τον τίτλο του άλμπουμ με τις περισσότερες –πιο πολλές και από το «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον– «top ten» επιτυχίες· στον ίδιο κατάλογο, ο Drake κατέχει το ρεκόρ της σταθερότερης παρουσίας – 431 εβδομάδες συνολικά· και τον περασμένο Απρίλιο το Billboard υπολόγισε ότι τα τραγούδια του Drake ακούστηκαν στο Spotify περισσότερo από όσο ακούστηκαν συνολικά όλα τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν πριν από το 1980.

Γεννημένος στο Τορόντο το 1986, γιος ενός ντράμερ και μιας καθηγήτριας αγγλικών, ο Drake θέλησε από νωρίς να ασχοληθεί με τις τέχνες. Παράτησε για τον σκοπό αυτό το σχολείο και σύντομα, παράλληλα με μια επταετή πορεία στην τηλεόραση (στο σίριαλ «Degrassi: The Next Generation»), άρχισε να κυκλοφορεί τα πρώτα του mixtapes που άρεσαν πολύ σε διάσημους ομοτέχνους του όπως οι Jay-Z και Κάνιε Γουέστ. Κατόπιν, με το πρώτο του κιόλας άλμπουμ, «Thank Me Later» (2010), και με τα επόμενα, ο Drake διέπρεψε στο ιδίωμα της ποπ ραπ, όπως επίσης και στη σύγχρονη τραγουδοποιία και στο R’n’B στυλ ερμηνείας. Μήπως μπορείτε να μαντέψετε και ποιο μουσικό υποείδος θα ενσωμάτωνε κατόπιν, στα χρόνια, των ρεκόρ και της διεθνούς παρουσίας που λέγαμε παραπάνω; Πολύ σωστά: την τραπ. Σε άλμπουμ όπως «Views», «Scorpion» και «Certified Lover Boy» μάλιστα, ταίριαζε γάντι με την αυτοαναφορικότητα των στίχων του και με τον κομπασμό του.

Το γιατί στο τελευταίο του άλμπουμ, «Honestly, Nevermind», ο Drake μοιάζει να εγκαταλείπει το μονοπάτι της τραπ, δεν είναι ακριβώς μυστήριο: ίσως είχε γεμίσει ασφυκτικά. Πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο Καναδός υιοθετεί πλέον ένα house ύφος στους ρυθμούς και στις ενορχηστρώσεις του, το οποίο δικαιολογείται τεχνικά από τη συμμετοχή παραγωγών όπως οι Gordo και Black Coffee, και σε κάθε περίπτωση συμπληρώνεται από μια οπωσδήποτε καλοδεχούμενη –ειδικά μετά την πετριά της τραπ– έμφαση στις όχι εντελώς ασήμαντες ερμηνευτικές του ικανότητες. Το αποτέλεσμα είναι κομμάτια δροσερά, ηπίως χορευτικά και ενίοτε ενθυμητικά των καταβολών του, όπως το παιχνιδιάρικο «Texts Go Green», το ζωηρό «Sticky», το διασκεδαστικά παραπονιάρικο «Calling My Name», το «κλασικό» για τα δεδομένα του «Jimmy Cooks» ή το «Massive», που θα μπορούσε να ακούγεται στο μπιτς μπαρ κάποιου διάσημου μεσογειακού θερέτρου.

Την τελευταία παρομοίωση μην την υποτιμάτε – τα περισσότερα κομμάτια του «Honestly, Nevermind» μπορεί να παίζονται ήδη στη Μύκονο ή στην Ιμπίθα. Εξάλλου, ένα άλλο επίτευγμα του Drake, σύμφωνα με τη Washington Post, είναι ότι μέσα από ένα στίχο του κομματιού «The motto» («You only live once: that’s the motto, nigga») έβαλε το λιθαράκι του στη διάδοση της νοοτροπίας που ήταν ήδη γνωστή ως YOLO.

B-side

Ο πρώτος χώρος της Ευρώπης που εγκαταλείπει τους παραδοσιακούς ανιχνευτές μετάλλων και επιστρατεύει την τεχνητή νοημοσύνη για τον εντοπισμό όπλων και επικίνδυνων αντικειμένων είναι πλέον η AO Arena στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Η εταιρεία που διαχειρίζεται τον χώρο, ASM Global, ανακοίνωσε ότι ήδη αξιοποιεί το σύστημα αισθητήρων Evolv Express, που «σκανάρει» ταχύτατα τους εισερχόμενους θεατές, χωρίς αυτοί να αδειάζουν τις τσέπες και τις τσάντες τους, εξασφαλίζοντας έτσι υψηλά επίπεδα ασφαλείας και λιγότερη αναμονή κατά την είσοδο.