Το 6ο ΓΕΛ Βόλου αποφάσισε να συμμετάσχει στο πρόγραμμα Σχολεία-Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η αναβάθμιση της γνώσης μας γύρω από τον Ευρωπαϊκό κοινοβουλευτισμό, τις δημοκρατικές αξίες στην Ευρώπη καθώς και για τον ρόλο και την λειτουργία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επιπλέον αποσκοπεί στη σταδιακή εκμάθηση βασικών στοιχείων για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων οι οποίες δίνουν την ευκαιρία να εξοικειωθούμε με κάποιες από τις βασικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις διαδικασίες υιοθέτησης νομοθεσίας, καθώς και με τα δικαιώματα και τις ευκαιρίες που έχουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες, αλλά και ως εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές, μαθητές κ.α.
Στα πλαίσια αυτού του προγράμματος στο οποίο συμμετέχει το σχολείο, πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη την Τετάρτη 07/12/2022 στο σωματείο Κινητικά Αναπήρων Ιππόκαμπος. Σκοπός αυτής της επίσκεψης ήταν να καταλάβει τις δυσκολίες που υπάρχουν για τα ίδια τα άτομα με αναπηρία, όπως το πρόβλημα πρόσβασης που αντιμετωπίζουν το οποίο οφείλεται είτε σε δική μας αβλεψία είτε σε κρατική ανεπάρκεια ( π χ. Οι παραβάσεις ειδικών χώρων, ράμπες, χώροι στάθμευσης), αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που τα φροντίζουν.
Ο Ιππόκαμπος είναι το μοναδικό αμιγές σωματείο κινητικά αναπήρων στη Θεσσαλία. Σκοπός του σωματείου είναι η διεκδίκηση της ισοτιμίας των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνική ζωή, στην εργασία, στην διασκέδαση, στην εκπαίδευση. Τον τελευταίο καιρό –και όχι μόνο – έχουν πραγματοποιήσει διάφορες δράσεις εξωστρέφειας (επισκέψεις, σχολεία, ενημέρωση…)
Προκειμένου να διερευνήσει καλύτερα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινώς τα άτομα αυτά, συνέταξε ένα ερωτηματολόγιο στο οποίο δέχτηκε με χαρά να απαντήσει ο πρόεδρος του σωματείου, κύριος Πέτρος Μπέλλος.
Ακολουθούν οι ερωτήσεις οι οποίες απαντήθηκαν προφορικά και μεταφέρονται εδώ απομαγνητοφωνημένες.
– Ποιες αδυναμίες συγκαταλέγονται στην αναπηρία;
Μια αναπηρία μπορεί να είναι: κινητική, αισθητηριακή, ψυχική ή ακόμη και μια χρόνια ασθένεια (αόρατη αναπηρία). Υπολογίζεται ότι περίπου το 12% του γενικού πληθυσμού είναι άτομα που πάσχουν από αναπηρίες. Ως προς το ποσοστό των κινητικά αναπήρων, οι κινητικά ανάπηροι αποτελούν το 60% του γενικού ποσοστού της αναπηρίας. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποια επίσημη καταγραφή, κάτι που αποτελεί ένα μεγάλο έλλειμμα του κράτους. Η μόνη ανεπίσημη καταγραφή που υπάρχει είναι μέσω των επιδομάτων που δίνονται.
– Ποια άτομα με κινητική αναπηρία απευθύνονται στον Ιππόκαμπο;
Δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας με αναπηρία που τελικά δεν απευθύνονται στον Ιππόκαμπο, γιατί φοβούνται τον στιγματισμό. Πολλοί γονείς δεν θέλουν τα παιδιά τους να προβάλλουν την αναπηρία τους, αλλά επιβάλλουν σε αυτά να κρύβονται με κάποιο τρόπο. Έτσι, το συμπέρασμα είναι ότι όλα είναι θέμα παιδείας.
Ο πρόεδρος επισημαίνει ότι η λέξη αναπηρία φοβίζει. Ωστόσο, δεν είναι αρρώστια ούτε κολλάει αλλά δυστυχώς η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να την αντιμετωπίσει. Χαρακτηρίζει την αναπηρία ως μια κοινωνική κατασκευή, εννοώντας ότι οι ίδιοι άνθρωποι οι συνάνθρωποι βάζουν τα εμπόδια και όχι αναπηρία. Έτσι ένας ανάπηρος χάνει τον αυθορμητισμό του και τη χαρά της ζωής, όχι λόγω της αναπηρίας, αλλά λόγω της ανισοτιμίας.
– Που θα προτιμούσατε να ζείτε; Στην Ελλάδα ή σε κάποια χώρα του εξωτερικού και γιατί;
Η αλήθεια είναι πως στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη κάποια θέματα, και όχι μόνο τα θέματα της προσβασιμότητας , είναι λυμένα. Οι πόλεις εκεί χτίζονται για όλους. Για παράδειγμα, μια κανονική τουαλέτα στις χώρες αυτές εξυπηρετεί και άτομα με αναπηρία. Γι αυτό και είναι ορατά τα άτομα αυτά, τα οποία μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα στην πόλη χωρίς να χρειάζεται να αγωνιούν για τα αυτονόητα, δηλαδή μετακίνηση, εργασία, περίθαλψη ,κλπ.
-Υπάρχει συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τα άτομα με αναπηρία;
Και βέβαια υπάρχει! Στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη σίγουρα η κατάσταση είναι καλύτερη, αφού οι περισσότεροι από αυτούς τους νόμους εφαρμόζονται ,δυστυχώς όμως στην Ελλάδα δεν συμβαίνει το ίδιο.
– Μπορεί ένα άτομο με αναπηρία να συμμετέχει στις εκλογές είτε ως εκλογέας είτε ως υποψήφιος;
Ο Πρόεδρος έδωσε απάντηση στην ερώτηση φέρνοντας ως παράδειγμα τον ίδιο του τον εαυτό, δηλώνοντας ότι είχε βάλει υποψηφιότητα ως περιφερειακός σύμβουλος στις προηγούμενες εκλογές και προτίθεται να επαναλάβει το εγχείρημα.
– Τι είναι ο θεσμός του προσωπικού βοηθού;
Πρόκειται για μια νέα υπηρεσία που θα προσφέρει το κράτος σε κάποιους ανθρώπους που αδυνατούν να εξυπηρετηθούν, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά εργασίες έξω από το σπίτι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συνοδεία στο σούπερ μάρκετ, στο σχολείο, για την τακτοποίηση λογαριασμών κλπ.
-Τι συμβαίνει σε άτομα με αναπηρία όταν χάνουν τους ανθρώπους που τα φροντίζουν;
Εκεί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα, ομολόγησαν τόσο ο Πρόεδρος όσο και η σύζυγός του. Δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες δομές που μπορούν να στηρίξουν ανθρώπους που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν.
-Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να υπάρχουν παιδιά με αναπηρία στα κοινά σχολεία μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά(συμπερίληψη); Υπάρχουν οι δομές αυτές;
Σίγουρα θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη συμμετοχή από το κράτος, όμως η στήριξή του δεν είναι η ανάλογη, ώστε η συμπερίληψη να γίνει βιώσιμη πραγματικότητα.
– Είναι ερωτεύσιμο ένα άτομο με αναπηρία και ποιες οι δυσκολίες ενός ανθρώπου που συντροφεύει αυτό;
Η σύζυγος του Πέτρου, καταθέτει το προσωπικό της βίωμα. «Τον άνθρωπο πρέπει να τον κοιτάζουμε στα μάτια», λέει η Έλενα.»Ή ψυχή, το μυαλό και τα μάτια είναι αυτά που δεν γερνάνε. Αυτά ερωτεύεσαι και με αυτά μένεις. Ακόμη και η αναπηρία είναι μία εμπειρία, μία κατάσταση. Δεν είναι δυσκολία το αμαξίδιο. Με την ίδια έννοια και οι γονείς δεν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά, οι μαθητές δεν θα έπρεπε να πηγαίνουν πανεπιστήμιο επειδή υπάρχουν δυσκολίες» Ωστόσο, η ίδια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εργασία της για να βοηθά το αγαπημένο της πρόσωπο. Ο κύριος Πέτρος από την άλλη δηλώνει πως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις εγκατάλειψης του συντρόφου και εκεί εκδηλώνονται και έμφυλα στερεότυπα καθώς, το ποσοστό των ανδρών που εγκαταλείπουν τον ανάπηρο σύντροφο τους είναι μεγαλύτερο από αυτό των γυναικών.
– Τι σας έχει διδάξει η αναπηρία που σε άλλη περίπτωση δεν θα το είχατε κατακτήσει;
Νομίζω πως με έχει κάνει καλύτερο άνθρωπο, την έχω αποδεχθεί και συνεχίζω τη ζωή μου. Την έχω ίσως αγαπήσει. Βέβαια έχω χάσει κάποιους φίλους, αλλά έχω κερδίσει άλλους. Δεν ξέρω γιατί έχασα τους πρώτους, ίσως γιατί η εικόνα του αμαξιδίου τους τρόμαζε, αλλά σίγουρα ξέρω ότι αυτοί που υπάρχουν σήμερα στη ζωή μου είναι πολύ πιο αξιόλογοι. Η Έλενα προσθέτει πως την αναπηρία σου την αγαπάς γιατί αγαπάς τη ζωή σου.
Στο τέλος της συνέντευξης ο κ. Μπέλλος έδωσε την εξής συμβουλή: «Να είστε άνθρωποι, ευχή και αφορμή για προβληματισμό. Καθώς ενέργειες όπως η παρούσα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και η αλλαγή αυτή μπορεί να ξεκινήσει μόνο από τα νέα άτομα, τα οποία θα ενημερωθούν και θα ευαισθητοποιηθούν. Δεν διαφέρουμε σε τίποτα. Η διαφορά είναι απλή. Εσείς έχετε τα πόδια σας εγώ έχω το αμαξίδιο ως πόδια μου» έκλεισε ο Πρόεδρος.
Η παραπάνω δράση είναι η πρώτη από μία σειρά δράσεων που η ομάδα μας σχεδιάζει να υλοποιήσει και δεσμεύεται να κοινοποιήσει στο ευρύ κοινό της μικρής μας πόλης. Κάθε βήμα που γίνεται ,όσο μικρό κι αν είναι αυτό, κάνει την απόσταση μικρότερη.
