Στον Άρειο Πάγο θα κριθεί τελικά η τύχη του δημόσιου κτήματος στην εκβολή του Αναύρου, όπου σήμερα λειτουργεί το εστιατόριο ΑΥΡΑ και παλιότερα υπήρχε στην ίδια θέση ένα άλλο με την επωνυμία "Άναυρος" καθώς μετά από δύο δικαστικές αποφάσεις, το 2014 από το Πολυμελές Πρωτοδικείου Βόλου και το 2018 από το Τριμελές Εφετείο Λάρισας, το Ελληνικό Δημόσιο δικαιώνεται όταν επικαλείται αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου κτήματος 2.248 τ.μ. και εκδίδει Πρωτόκολλα καθορισμού αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης, τα οποία οι καταπατητές, όπως τους χαρακτηρίζει η Δικαιοσύνη, έχουν αποδεχτεί και πληρώσει.
Όπως μάλιστα αναφέρεται στην απόφαση του Εφετείου, το 1994 ο Νομάρχης Μαγνησίας απέρριψε αίτηση από 22 Ιουλίου 1992 των καταπατητών με την αιτιολογία ότι το συγκεκριμένο δημόσιο κτήμα κρίνεται απαραίτητο για την κάλυψη άλλων κρατικών αναγκών όπως δημιουργία κοινοχρήστων χώρων αναψυχής και κατασκευή ναυταθλητικών εγκαταστάσεων.
Σε αντιδιαστολή με το Ελληνικό Δημόσιο και την αντίληψή ότι το δημόσιο κτήμα, ανήκει σε όλους τους πολίτες και όχι σε καταπατητές, η Δημοτική Αρχή Μπέου στην αρχή της θητείας της (17 Δεκεμβρίου 2014), έρχεται να ανατρέψει το κλείσιμο που είχε επιβάλλει η προηγούμενη Δημοτική Αρχή Σκοτινιώτη στο κατάστημα και να χορηγήσει, μέσω της Δημοτικής Κοινότητας Βόλου κατά πλειοψηφία προέγκριση για ίδρυση καταστήματος, στο τέρμα Πλαστήρα στην ακτή Αναύρου καθώς αν θα παραμείνει κλειστό "η περιοχή θα μετατραπεί σε άνδρο περιθωριακών στοιχείων" !!!
Αξίζει να σημειωθεί, πως στην συγκεκριμένη καθοριστική συνεδρίαση της Δημοτικής Κοινότητας Βόλου (26η Έκτακτη συνεδρίαση, αριθ. Απόφασης 476?2014 -ΑΔΑ:ΩΗΓΨΩ96-ΑΩΤ), το Τμήμα Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Δήμου Βόλου, είχε εισηγηθεί αρνητικά, αναφέροντας: "Σας πληροφορούμε ότι το κατάστημα (ΑΥΡΑ) για το οποίο ζητείται να λειτουργήσει η χρήση αναψυχής – εστίασης – σνακ μπαρ ψαροταβέρνα, βρίσκεται εν μέρει σε κοινόχρηστο χώρο και εν μέρει σε χώρο παραλίας."
Μάλιστα, όπως αναφέρει η υπηρεσιακή εισήγηση της Διεύθυνσης Δόμησης του Δήμου Βόλου προς την Δημοτική Κοινότητα Δήμου Βόλου (αρ. πρωτ.9461- 5 ΔΕΚ 2014), σύμφωνα με το εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο Βόλου, στην περιοχή προτείνονται "Κεντρικές Λειτουργίες".
Αρνητική εισήγηση, θετική απόφαση…
"Σας ενημερώνουμε, αναφέρει η εισήγηση, ότι για το παραπάνω ακίνητο έχει αποσταλεί από την Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας το υπ αρ. 1347/10-4-2013 έγγραφο, συνοδευόμενο από τεχνική έκθεση στην οποία αναφέρεται ότι το εν θέματι κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος ευρίσκεται εντός των ορίων του Δημοσίου Κτήματος με ΑΒΚ 17 στην θέση Άναυρος του Δήμου Βόλου.
Επίσης, έχει εκδοθεί η 15/2014 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου μετά από αγωγή της 16-5-1997 (Χρειάστηκαν 17 χρόνια !!! για να αποφασίσει πρωτόδικα η Δικαιοσύνη) , σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς (…) και έχουν κοινοποιηθεί στον Δήμο Βόλου έγγραφα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους που αναφέρονται στην καταπάτηση του Δημόσιου Κτήματος από τους παραπάνω ιδιοκτήτες.
Συνεπώς, η υπηρεσία μας εισηγείται αρνητικά στην προέγκριση για ίδρυση καταστήματος μαζικής εστίασης."
Παρά τις αρνητικές εισηγήσεις κλπ, η πλειοψηφία της Δημοτικής Κοινότητας από την ομάδα Μπέου, χορήγησε προέγκριση ίδρυσης καταστήματος, αν και όπως επισημάνθηκε από συμβούλους της μειοψηφίας της ΔΚ, "δεν υπάρχει γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Δήμου σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα της άδειας για το κατάστημα ΑΥΡΑ."
"Η μη χορήγηση της προέγκρισης", αναφέρει η απόφαση της πλειοψηφίας, "πριν την αμετάκλητη κρίση επί του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και της ένδικης διαφοράς των εκμισθωτών (και όχι ιδιοκτητών ή καταπατητών) με το Ελληνικό Δημόσιο, θα παρίστατο ανεπιεικής και αντίθετη προς την αρχή της χρηστής διοίκησης !!!
"Ιδιοκτήτες" που νοίκιαζαν το …ακίνητό τους από το Δημόσιο και ζήτησαν να το αγοράσουν!
Δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά την αγωγή των ενδιαφερομένων κι ενώ το κατάστημα στο μεγαλύτερο ανωτέρω διάστημα λειτουργούσε, το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ορθά σύμφωνα με το Εφετείο, στο οποίο δεν παρέστη ο Δήμος Βόλου, ότι οι ενάγοντες κατέχουν εντελώς παράνομα και αυθαίρετα το δημόσιο κτήμα.
"Οι ενάγοντες, αναφέρει η απόφαση του Εφετείου, υπέβαλαν από το 1986 αιτήσεις τους προς την Οικονομική Εφορία Βόλου, την Κτηματική Υπηρεσία Μαγνησίας και το Υπουργείο Οικονομικών (τμήμα δημοσίων κτημάτων) ζητώντας την παραχώρηση σε αυτούς του επιδίκου με εξαγορά.
Στα έγγραφα αυτά, οι ενάγοντες δήλωναν ρητά ότι το επίδικο αποτελεί δημόσιο κτήμα (με ΑΒΚ 17) και ότι αυτό το κατέχουν αυθαίρετα προ πολλών ετών.
Η Επιτροπή Δημοσίων Κτημάτων απεφάνθη αρνητικά επί της από 9.10.1986 αιτήσεως των εναγόντων.
Οι ενάγοντες δεν έγιναν κύριοι του επιδίκου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας, όπως αβασίμως διατείνονται με την αγωγή τους, έκρινε το Εφετείο, απορρίπτοντας την έφεσή τους κατ' ουσίαν".
Από το 1986, στον Άρειο Πάγο το 2022
Μετά από 36 χρόνια διαφόρων διαδικασιών, η υπόθεση ξεκίνησε το …δρομολόγιο για τον Άρειο Πάγο.
Μετά την απόφαση 14/2018 του Τριμελούς Εφετείου Λάρισας (16 Ιανουαρίου 2018) επί της από 2014 εφέσεως, λογικά άρχισαν να τρέχουν οι προθεσμίες του άρθρου 564 ΚΠΔ για προθεσμία αναίρεσης, η οποία ορίζεται σε 30 ημέρες από την επίδοση της απόφασης.
Κατά έναν αδιευκρίνιστο τρόπο, η απόφαση δεν επιδόθηκε για να αρχίσει από τον Ιανουάριο του 2018, να τρέχει η προθεσμία των 30 ημερών.
Έτσι, εφαρμόστηκε η τρίτη παράγραφος του ανωτέρου άρθρου που αναφέρει "αν η απόφαση δεν επιδόθηκε, η προθεσμία της αναίρεσης είναι δύο έτη και αρχίζει από τη δημοσίευση της απόφασης που περατώνει τη δίκη.
Είναι πρόδηλο ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν επέδωσε την 14/2018 απόφαση του Εφετείου που αφορούσε δημόσιο κτήμα στους ηττηθέντες, οι οποίοι από αυτή την …αδράνεια, φαίνεται να κέρδισαν άλλα δύο χρόνια καθώς η αναίρεσή τους στον Άρειο Πάγο ασκήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2020.
Τελικό στάδιο ο προσδιορισμός δικασίμου στον Άρειο Πάγο, ύστερα από κλήση του επιμελέστερου από τους διαδίκους.
Ποιός από τους δύο διαδίκους, είναι επιμελέστερος για να δρομολογηθεί το συντομότερο ο προσδιορισμός δικασίμου στον ΑΠ και να κλείσει τελικά η υπόθεση;
Το αναιρεσίβλητο Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο δεν επέδωσε αμέσως την Εφετειακή απόφαση του 2018 ή οι αναιρεσείοντες ηττηθέντες διάδικοι στο Εφετείο, οι οποίοι κατέθεσαν αίτημα αναίρεσης λίγες ημέρες πριν την εκπνοή της διετίας;
Η υπόθεση μετά από δεκαετίες διαδικασιών, φαίνεται να φτάνει στο τέλος της και ο Άρειος Πάγος θα κρίνει αμετάκλητα αν πρόκειται για καταπάτηση δημόσιου κτήματος που μπορεί να αξιοποιηθεί ως κοινόχρηστος χώρος προς όφελος της ανάπτυξης του Βόλου, όπως έγινε με άλλους δημόσιους χώρους, το πάρκο Αναύρου, το πάρκο στις Αλυκές κ.α.
